Στη νοτιοανατολική Τουρκία έχει ανάψει γενικευμένη κουρδική
εξέγερση, με το ΡΚΚ να στήνει φυλάκια στο φως της ημέρας και να ελέγχει
την είσοδο σε κουρδικά χωριά, όπως μας πληροφορεί το αποκαλυπτικό
σχετικό εκτεταμένο αποκαλυπτικό ρεπορτάζ-ανταπόκριση που δημοσιεύθηκε
χθες στην International Herald Tribune...
Ο προσεκτικός και
αριστοτέχνης των ελιγμών Ερντογάν, ο ηγέτης που αψήφησε τους στρατηγούς
και έστειλε μερικές δεκάδες από αυτούς στη φυλακή, έπεσε θύμα του
ιδεοληπτικού μικρομεγαλισμού του υπουργού Εξωτερικών Νταβούτογλου, που
στο βιβλίο του «Στρατηγικό βάθος» φαντασιώθηκε την ανάδειξη της Αγκυρας
σε περιφερειακή υπερδύναμη.
Η εμπλοκή της Αγκύρας στη Συρία δεν
είχε, βέβαια, ως μοναδικό κίνητρο τις θεωρητικές αναζητήσεις ενός
πανεπιστημιακού, αλλά και τα εκατομμύρια δολάρια της Σαουδικής Αραβίας
και των Εμιράτων που δόθηκαν στην Αγκυρα, προκειμένου να ενισχυθούν οι
Σουνίτες αντικαθεστωτικοί για να πάρουν την εξουσία στη Δαμασκό.
Ετσι ο Τούρκος πρωθυπουργός ενεπλάκη σε μία περιπέτεια που μάλλον θα
έχει την έκβαση που είχε η σικελική εκστρατεία για την Αρχαία Αθήνα και η
αγγλογαλλική εισβολή στο Σουέζ τον Νοέμβριο του 1956, σε ένα φιάσκο,
δηλαδή, με βαρύτατες επιπτώσεις.
Με την εμπλοκή της στη Συρία, η
Τουρκία πυροδότησε το Κουρδικό, έκαψε τις γέφυρες πολιτικής διευθέτησης
εντός συνόρων που είχε χτίσει με τόση προσπάθεια και ρίσκο ο Ερντογάν
και ταυτόχρονα βραχυκύκλωσε ανεπανόρθωτα την προσέγγιση με το ντε φάκτο
ανεξάρτητο κουρδικό κράτος στο Βόρειο Ιράκ.
Μια Συρία χωρίς τον
Ασαντ και φιλική προς τη Δύση σημαίνει, πρώτα από όλα, ελεύθερη, πιο
φθηνή και πιο γρήγορη εξαγωγή του πετρελαίου του κουρδικού Βορείου Ιράκ
προς την παγκόσμια αγορά, χωρίς ανάγκη διέλευσης από τα στενά του Ορμούζ
και χωρίς βέβαια την ανάγκη σχέσεων καλής γειτονίας με την Αγκυρα.
Με άλλα λόγια, η ανατροπή του Ασαντ στην οποία έχει επενδύσει ο
Ερντογάν για να μετατρέψει τη Συρία σε προτεκτοράτο και ως εγγυητής της
σταθερότητας της χώρας να επαναπροσεγγίσει τις ΗΠΑ και το Ισραήλ,
γίνεται μπροστά στα μάτια μας πολλαπλασιαστικής ισχύος του κουρδικού
εθνικισμού:
Η
ανατροπή είναι ολική: Πριν από ένα χρόνο, ο Ερντογάν επιχειρούσε να
καταστήσει προτεκτοράτο το Βόρειο Ιράκ και να παραχωρήσει μια κάποια
μορφή αυτονομίας στις κουρδικές επαρχίες της ΝΑ Τουρκίας. Σήμερα, με την
αυτοπεποίθηση και τη σιγουριά των πετρελαϊκών του πλεονεκτημάτων, η
κουρδική οντότητα του Βορείου Ιράκ βλέπει ως εφικτή την επέκτασή της σε
βάρος της Συρίας μετά την πτώση του Ασαντ και ενισχύει και αυτή το ΡΚΚ,
με τη σκέψη προσηλωμένη στα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου της ΝΑ
Τουρκίας, που για ευνόητους λόγους δεν αξιοποιήθηκαν ποτέ, ούτε από τους
στρατηγούς ούτε από τον Ερντογάν.
Το «στρατηγικό βάθος» κατέληξε
σε «στρατηγική σύγχυση»: Την ώρα που βρισκόταν σε πλήρη ανάπτυξη μια
πολιτική προσέγγισης-ποδηγέτησης των Κούρδων εντός και εκτός συνόρων, η
Τουρκία επιλέγει να εμπλακεί στην προσπάθεια ανατροπής του Ασαντ και
πυροδοτεί υπερενίσχυση της κουρδικής διαπραγματευτικής και
επιχειρησιακής ισχύος.
Η ώρα του ανεξάρτητου Κουρδιστάν έρχεται,
με τις ευλογίες και την ενίσχυση των ΗΠΑ και του Ισραήλ, αλλά και χάρη
στα μοιραία λάθη της τουρκικής πολιτικής.
Ο αριστοτέχνης Ερντογάν άνοιξε μια παρτίδα σκάκι με λάθος κινήσεις, που «κλειδώνουν» αμετάκλητα την ήττα από τα πρώτα λεπτά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου