ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Από τον Βαρτάνη στον Σουλεϊμάν

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Της ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ

Με το που άρχιζε ο Άγνωστος Πόλεμος ερήμωνε η Αθήνα. Βόγκαγαν οι καναπέδες από το βάρος. Δεν είχαν όλα τα σπίτια τηλεόραση τότε. Μάλλον να το θέσω αλλιώς…Η κοινωνία ήταν διαχωρισμένη στους έχοντες και στους μη έχοντες τηλεόραση. Μεγάλη χλιδή η τηλεόραση! 

Η δική μας ήταν Panasonic και είχε και πορτάκια φυσαρμόνικα. Τα πορτάκια προσέδιδαν έναν μυστηριακό χαρακτήρα μέχρι να φανερωθεί μπροστά σου η οθόνη. Τηλεόραση μπαούλο. Τρία κουμπιά όλα κι όλα. Ένα να γράφει ON ένα να γράφει OFF και ένα τεράστιο ολοστρόγγυλο για ν΄αλλάζεις τα κανάλια. Όλα γίνονταν θορυβωδώς. Και η αλλαγή καναλιών…Κρακ, κρακ, κρακ, κρακ. Πολύς σαματάς για το τίποτα. Καθώς ένα, άντε αργότερα δυο κανάλια, υπήρχαν. 

«Άγνωστος πόλεμος». Στριμωξίδι ο κόσμος έξω από τα καταστήματα που πουλούσαν τηλεοράσεις. Λαθροθεατές όρθιοι! Παρακολουθούσαν από το πεζοδρόμιο ενώ στις πολυκατοικίες ενώνονταν οι όροφοι. Στο δικό μας σπίτι  για παράδειγμα κατέφθανε η κυρία του τρίτου ορόφου με κουτί πάστες. Σεράνο, νουγκατίνα, κασετίνα, κοκ! Μέχρι που αγόρασε τηλεόραση και περισώσαμε κιλά. Άγνωστος Πόλεμος. Βαρτάνης με τ΄όνομα! Τι να σας λέω! Και καθόμασταν όλοι πέρα πέρα στον βελούδινο καναπέ του Σαρίδη και ενώ είχε φτάσει η αγωνία στο κόκκινο…. Χάλαγε ξαφνικά η εικόνα. «Χιόνια! Χιόνια!» φωνάζαμε όλοι. Και «σήκω Ρέα να γυρίσεις το κουμπί». Και προχωρούσα κανάλια που δεν υπήρχαν…Κρακ, κρακ, κρακ. Τι σόι μαστοριά ήταν αυτή; Και ωπ!

Επανέρχονταν ο Βαρτάνης και η συμπρωταγωνίστριά του Γκέλη Μαυροπούλου που έκλαιγε. Σε όλο το σήριαλ η Γκέλη γενικώς και ειδικώς έκλαιγε και το μετέδιδε στην «κοπέλα» του σπιτιού μας, την Φωτεινή, που έκλαιγε κι άσχημα. Σου έκοβε την ψυχή στα δυο. Και ίσως γι΄αυτό κόβονταν και ο Βαρτάνης. Γιατί, αλήθεια σας λέω, δεν επανέρχονταν ολόκληρος ούτε αυτός, ούτε η Γκέλη. Κομμένοι στα δυο! Μια βλέπαμε το μισό τους προς τα κάτω και μια τον μισό τους προς τα πάνω. «Σήκω Ρέα να κρατήσεις το κουμπί»…Κι ύστερα σου λένε οι σύγχρονοι για παιδικά ψυχικά τραύματα! Αλλά υπέμενα. Μέχρι το επόμενο «Χιόνια, χιόνια!». 

Να μη πολυλογώ…Κάποτε παρέδωσε ο Βαρτάνης. Στέγνωσε στο κλάμα η έρμη Γκέλη. Ξεμούδιασε και το δικό μου χέρι που κράταγε το κουμπί. Ήρθε το επόμενο καθηλωτικό. Διαχρονικά ένα σωρό σήριαλ καθήλωσαν κόσμο και κοσμάκη. ΝΤΑΛΑΣ. Τζέι Αρ, Σου Έλεν. Πού τους θυμήθηκα! Και μια Αλέξις- Τζόαν Κόλινς με κάτι βάτες να! Ούτε και μπορώ να μετρήσω πόσα αντίγραφά της κυκλοφόρησαν στους ελληνικούς δρόμους. Πήρε γυναίκες στον λαιμό της η Κόλινς!

Και μετά ήρθε η Λάμψη. Γιάγκος Δράκος με τ΄όνομα και τα δισεκατομμύρια στον αέρα. Παράλληλα πήγαινε με την αληθινή ζωή του τόπου μας. Έδωσε βήμα σε παρέλαση. Γέμισε η Ελλάδα Γιάγκους Δράκους. Πήρε κόσμο στο λαιμό του ο Δράκος! Και «Αλέξης αγαπάει Σελήνη». 

Μην αναρωτιέσαι τι είναι αυτά που γράφω; Ξέρω εγώ! Στα έδρανα της Βουλής η Σελήνη. 

Άνοιγαν διαχρονικά ορθάνοιχτα οι πόρτες της πολιτικής μας σκηνής για Σελήνες. Γι αυτό και έσπαζε ότι βρίσκονταν μπροστά του ο υπαστυνόμος Θεοχάρης. Μέχρι που μπήκε κι αυτός στην Βουλή. 

 

Μη ρωτάς τι γράφω; Ξέρω εγώ!  

Και μετά ή πριν (μικρή σημασία έχει) ήρθαν τα ΑTΙΘΑΣΑ ΝΙΑΤΑ. Έβλεπα τον Βίκτορα και ήταν σαν να βλέπω κουμπαροξάδελφο. Και η οικογένεια Φόρεστερ! Σύσσωμος. Με την ευκαιρία…Ο Ριτς ζει! Τον πέτυχα φέτος το καλοκαίρι σε ζάπινγκ και ήταν σαν ταριχευμένος. Με φαβορίτες αλά Κόκοτας ο Ριτς!  

Και μετά ήρθε η ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ. Το άτιμο θηλυκό που πήρε φαλάγγι γιο και πατέρα. Και είπαμε αμάν να μάθουμε σε ποιόν από τους δυο θα κατέληγε. 

Και μετά ήρθε ο Γκλέτσος, ο Αποστόλς της Στλύδας Π.Δ (προ Δημαρχίας) και έπαιζε τον μπαλαμό που τον ερωτεύτηκε η Τσιγγανοπούλα (όλα τα είδη έχει πάρει ο Δήμαρχος). Και στο καπάκι η άλλη που ερωτεύτηκε τον παπά! Πώς το έλεγαν μωρέ το σήριαλ; 

Κι ήρθε και το Big Brother. Ο Τσάκας με τον Πρόδρομο και τα α@χίδια τους. Συμπρωταγωνιστούσαν κι αυτά. Καθώς τα έξυναν μήνες. Τα εμπεδώσαμε. Έκτακτα τα α@χίδια τους! Μέχρι πρωτοχρονιά μαζί τους κάναμε.

Και μετά ήρθε ο Ονούρ. Και μου έκλεινε απότομα η μάνα μου το τηλέφωνο. «Άσε με παιδί μου, ώρα που βρήκες! Βλέπω τον Ονούρ!». 

Και μετά ήρθε ο Σουλειμάν… Και μετά… 

Γι αυτό σας λέω μη σκάτε! Δεν κινδυνεύει κανείς απ΄αυτά. Ενδιαφέροντες οι άνθρωποι που στην μπουγάδα της ζωής τους απλώνουν ακριβά και φτηνά. Αρκεί να μπορούν να  ξεχωρίζουν τα μεν από τα δε πριν στεγνώσουν (να μη σου πω πριν αμφότεροι κοκαλώσουν).