Του ΤΑΣΟΥ ΜΑΝΤΑΚΙΔΗ
Οπως στην αρχαία τραγωδία, έτσι και σήμερα η Ελλάδα διέρχεται απ'
όλα τα στάδια: την ύβριν, την νέμεσιν και φυσικά την κάθαρσιν, με την
τελευταία μάλιστα να καθορίζει μάλλον καταλυτικά και το μέλλον των
επόμενων γενεών μιας χώρας που βιώνει ήδη μία πενταετία ύφεσης.
Στις
καλές ημέρες των προηγούμενων ετών, λοιπόν, κοινός τόπος είναι σήμερα
ότι το κράτος και οι ιδιώτες δαπανούσαν περισσότερα από όσα παρήγαν, εις
βάρος μάλιστα των μελλοντικών γενεών, ενώ ο πολλαπλασιασμός των
παθογενειών στην οικονομία και στην κοινωνία, αλλά και η απληστία
παρομοιάζονται από ορισμένους με την... ύβριν, μεγάλο αμάρτημα και για
την αρχαία Ελλάδα.
Ενας συνδυασμός χαμηλής ανταγωνιστικότητας, υψηλής κατανάλωσης και
αναποτελεσματικότητας του δημόσιου τομέα εκτόξευσε τα δίδυμα ελλείμματα,
του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών και του δημοσιονομικού, και τα
συνακολούθως συσσωρευμένα δίδυμα χρέη, το δημόσιο και το εξωτερικό, με
αποτέλεσμα την κατάρρευση του μοντέλου ανάπτυξης της οικονομίας που
βασίστηκε στην εγχώρια ζήτηση (73% του ΑΕΠ) με δανεικά, και έτσι ήρθε
η... νέμεσις.
Τα χρέη, η κοντόφθαλμη και ορισμένες φορές ανίκανη πολιτική ελίτ,
μαζί με τις μεγάλες και «σύνθετες» ευθύνες και της οικονομικής ελίτ, που
διέβρωσαν την οικονομία και την κοινωνία οδηγώντας και σε κρίση αξιών,
έφεραν την αποπομπή της Ελλάδας από τις αγορές, το Μνημόνιο και την
τρόικα, η οποία παίζει πλέον, μεταξύ άλλων, και τον ρόλο της...
κάθαρσης.
Ετσι, το ερώτημα είναι αν η κοινωνία και οι κατώτεροι των
περιστάσεων πολιτικοί μας μπορούν σήμερα να δώσουν μια νέα ελπίδα για τη
χώρα σε μια στιγμή όπου η ευρωζώνη κινείται αργά αλλά σταθερά προς τη
δημοσιονομική, τραπεζική και τελικώς πολιτική ολοκλήρωσή της.
Το πράσινο
φως του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας να επιτρέψει την
επικύρωση του νέου ευρωπαϊκού μηχανισμού διάσωσης, του ΕSM, καθώς και
του νέου Δημοσιονομικού Συμφώνου δείχνει ότι η ευρωζώνη έχει ξεπεράσει
άλλο ένα εμπόδιο και κινείται προς την εν λόγω κατεύθυνση.
Προς το παρόν, όμως, παρά τη βελτίωση του κλίματος και την αύξηση
των προσδοκιών, η Ελλάδα παραμένει στο περιθώριο, καθώς βρίσκεται ακόμη
στον «πάγκο» ενός αγώνα σε εξέλιξη. Οι επιλογές της λοιπόν είναι δύο: ή
να μπει στο γήπεδο για να παίξει ή να βρεθεί ξαφνικά στην εξέδρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου