Του ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ
Είναι και ηλίθιο και ανήθικο τουλάχιστον πολιτικά να ζητάει κανείς
να λογοκρίνει ιδέες και ενέργειες δημόσιες όταν ενδύονται τη λογοτεχνία ή
το θέατρο.
Πάγια τουλάχιστον δική μου τακτική στα 42 χρόνια που διακονώ
τον χώρο της κριτικής είναι το δικαίωμα να κρίνω και το δικαίωμα των
άλλων να με κρίνουν, και το αυτονόητο δικαίωμα του καθενός να εκτίθεται,
να επιδεικνύει δημόσια τις ευαισθησίες, τις αναισθησίες του ή την
αγραμματοσύνη του.
Ασε τον άλλον να δείξει τη γύμνια του ή την κακοήθειά
του δημόσια. Μην τον βοηθάς να παραστήσει τον διωκόμενο του πνεύματος.
Ο
λόγος για το διαβόητο θέμα με το «θεατρικό» κείμενο για τον Αθανάσιο
Διάκο. Οταν ένας μεταμοντέρνος κατεδαφιστής αποφασίζει να ταυτίσει τον
μόνο αθώο ήρωα του '21 με όλα τα υπαρκτά λαμόγια και της Επανάστασης,
άσ' τον να εκτίθεται. Και γιατί αγνόησε να πιάσει στα δίχτυα του τον
Γκούρα που σκότωσε τον Ανδρούτσο και τον Πήλιο Γούση και τον
Μαυροκορδάτο και... και...
Εξάλλου, άσ' τον να εκτίθεται αγνοώντας πως όλοι οι Ελληνες της
πρόσφατης Ιστορίας δεν είναι κτηνώδεις βασανιστές των εγκύων γυναικών
τους.
Ασ' τον να εκτίθεται αφού αγνόησε τον Ναπολέοντα Σκουκατζίδη, τον
Λαμπράκη, την Ηλέκτρα Αποστόλου, τον Μπελογιάννη, τον Μήνη, τον
Μουστακλή, τον Καράγιωργα.
Αγνοεί ό,τι δεν αγνόησε ο Βασιλικός, τον
Κοσκωτά, και βρήκε να υπονομεύσει τον μόνο πράγματι καλόγερο που πήρε το
σπαθάκι του και έπεσε στον ίδιο χώρο με τους 300 του Λεωνίδα;
Ασ' τον να γελοιοποιείται.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου