Tης Μαριας Κατσουνακη
Αντιγράφουμε την είδηση: «Επτά δισ. ευρώ δαπανήθηκαν από το 1996 έως σήμερα για συστήματα πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών στο Δημόσιο, εκ των οποίων τα περισσότερα είτε δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ είτε είναι πλέον ξεπερασμένα σύμφωνα με τον υφυπουργό Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Παντελή Τζωρτζάκη».
Ορισμένα στοιχεία που εμφανίζονται αθροιστικά στην ειδησεογραφία των ημερών είναι εντυπωσιακά όχι τόσο για τα οικονομικά στοιχεία που αποκαλύπτουν, όσο γιατί ακτινογραφούν ένα μηχανισμό στον οποίο διακρίνονται ελάχιστα απρόσβλητα όργανα.
Τα περιστατικά που τεκμηριώνουν τη δυσλειτουργία του δημόσιου τομέα και την απουσία ελεγκτικών μηχανισμών είναι καθημερινά και περισσότερα του ενός.
Τι θα γίνει, όμως, όταν «καταναλωθεί» και αυτή η τραγανή ιστορία, αμέσως μετά τα λαχταριστά συμπεράσματα της απογραφής δικαιούχων προνοιακών και κοινωνικών επιδομάτων; Δεν έμεινε χείλι που να μη χαμογελάσει και ανέκδοτο που να μην ακουστεί για τυφλούς που ανένηψαν και παράλυτους που ξαναβρήκαν την υγειά τους. Πάνω από 36.000. Χθες, ο απέραντος κόσμος της «ελληνικής ιδιαιτερότητας» ενισχύθηκε από τη διαπίστωση του κ. Τζωρτζάκη: «Χρησιμοποιούσαμε πάντα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, παίρναμε εξοπλισμούς, μηχανήματα και πολλές φορές, δυστυχώς, μένανε στο ράφι ή οι αρμόδιοι υπάλληλοι, επειδή δεν τους βόλευε, δεν τα χρησιμοποιούσαν».
Πρέπει, πάντως, να ομολογήσουμε ότι η αντίληψη των δημοσίων υπηρεσιών ως εργασιακού χώρου είχε μια αίσθηση οικειότητας, χαλαρότητας και, γιατί όχι, γαλαντομίας. Ενα κλίμα οικογενειακό, με την κατανόηση (ή αδιαφορία) για τα κουσούρια και τις ιδιορρυθμίες των μελών που φέρνουν η μακρά συμβίωση και η κόπωση.
Πήγαινε μια υπάλληλος στην Εφορία με το πλεκτό της; Το ενδιαφέρον συγκέντρωναν το χρώμα του μαλλιού και ο αριθμός της βελόνας.
Εμφανιζόταν κάποιος αρτιμελής να εισπράξει προνοιακό επίδομα; Για να το έχει εξασφαλίσει... μην ανακατεύεσαι.
«Ξεχνούσε» κάποιος να δηλώσει τον θάνατο του προσφιλούς του προσώπου και συνέχιζε να παίρνει τη σύνταξη; Ε, με τόσα που έχει στο κεφάλι του ο άνθρωπος πού να προλάβει;
Με εξυπηρετεί να κρατάω τα στοιχεία σε ένα μεγάλο ντοσιέ από το δύσχρηστο πρόγραμμα ενός υπολογιστή; Δε βαριέσαι, βρε αδελφέ, αφού γίνεται κι έτσι η δουλειά...
Υπήρχαν, βέβαια, και κάποιοι εκτός οικογενείας, που έχαναν την υπομονή τους, τον ύπνο τους, διαμαρτύρονταν, επέμεναν να αντιμετωπίζουν το Δημόσιο ως χώρο εργασίας και όχι ως προέκταση του καθιστικού τους. Για τη δική τους ευδόκιμη θητεία κανείς δεν θα μιλήσει. Η διαφθορά, μικρή και μεγάλη, από το ισόγειο ώς τα ρετιρέ της εξουσίας, είναι η φωτογενής. Και, επιπλέον, συναινετική και στο απυρόβλητο. Αλλιώς δύσκολα γίνεται «λογαριασμός» 7 δισ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου