Τα πράγματα για την Ελλάδα είναι πολύ πιο άσχημα από την «επιλεκτική χρεοκοπία», που είναι σύμφωνα με τους οίκους αξιολόγησης μία καθαρή χρεοκοπία. Οι Γερμανοί θέλουν να εξορίσουν την Ελλάδα από την ευρωζώνη, καθώς θεωρούν ότι αυτή ευθύνεται για την κρίση του ευρώ.
Αυτό είπε ο Γερμανός υπουργός Σόιμπλε. Αλλά αυτό λέει και ο γνωστός Γερμανός οικονομολόγος Hans-Werner Sinn, που ασκεί μεγάλη επιρροή στην γερμανική κυβέρνηση. Ο Sinn σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα Le Monde αιτιολογεί την ανάγκη επιστροφής της Ελλάδας στη δραχμή εκ του γεγονότος ότι το ισχυρό ευρώ δεν της επιτρέπει να επανακκινήσει την οικονομία της και να προχωρήσει στην ανάπτυξη. Γι’ αυτό κατά την άποψή του πρέπει η Ελλάδα να επιστρέψει στη δραχμή, να την υποτιμήσει και μετά από μερικά χρόνια, αφού εκπληρώσει τις προϋποθέσεις της ανταγωνιστικότητας, να επανακάμψει στην ευρωζώνη. Στην Ελλάδα συμβαίνει ισχυρίζεται ο Sinn ότι και στη Γερμανία μεταξύ των ετών 1929-1933, όταν αυτή δεν μπορούσε να υποτιμήσει το νόμισμά της λόγω του σχεδίου Dawes et Young. Τότε οι τιμές έπεσαν κατά 23% και οι μισθοί κατά 30% με συνέπεια η Γερμανία να βρεθεί στα πρόθυρα του εμφυλίου και να καταστεί το λίκνο του ναζισμού. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στην Ελλάδα! Γι’ αυτό προτείνει την έξοδο από το ευρώ.
Γιατί, όμως, ο Sinn δεν υιοθετεί τη θέση συναδέλφου του που προτείνει την υποτίμηση του πολύ υπερτιμημένου έναντι του δολαρίου ευρώ; Η απάντηση είναι εύκολη, καθώς η υιοθέτηση αυτής της άποψης θα μείωνε τα τεράστια κέρδη της Γερμανίας από τις εξαγωγές της στην ευρωζώνη. Άρα, οι Γερμανοί προχωρούν σε λύσεις τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Πορτογαλία τέτοιες που να μην μειώνουν τα κέρδη τους από το υπερτιμημένο ευρώ. Όμως, η έξοδος και μόνο της Ελλάδας από το ευρώ θα δημιουργήσει πανικό στους καταθέτες και κατ’ επέκταση στις τράπεζες, αφού οι πρώτοι θα φροντίσουν να αποσύρουν τα χρήματά τους από αυτές. Γι’ αυτό ο κ. Sinn προτείνει τη στήριξη των τραπεζών. Συνεπώς, η Ελλάδα ας πάει κατά διαβόλου, μόνο να σωθούν οι τράπεζές της!
Όλα αυτά καταδεικνύουν πως σκέπτεται ο κ. Σόιμπλε, η κ. Μέρκελ, η γερμανική κυβέρνηση και εν γένει εθνικιστές καθώς και οι νεοφιλελεύθεροι της Ευρώπης. Αυτό όμως δείχνει και την αδυναμία της ελληνικής κυβέρνησης να σηκώσει το ανάστημά της και να διαπραγματευθεί σκληρά. Γιατί η ανικανότητα και η εθελοδουλεία οδηγεί εν τέλει στο γκρεμό.
Αλλά ποιος ευθύνεται για όλα αυτά; Ένας γερμανοτραφής. Μας το θύμισε αναγνώστης που μας παρέπεμψε σε κείμενό μας με ημερομηνία 3/6/2002 με τίτλο «Πάμε... Αργεντινή;». Τι υπογραμμίζαμε τότε;
«Και μετά το 2004 τι; Πως θα πορευτούμε, όταν τα κονδύλια του Γ΄ ΚΠΣ και οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα έχουν τελειώσει; Όταν οι ξένες επενδύσεις κυμαίνονται στο 1% του ΑΕΠ, τη στιγμή που οι αντίστοιχες στη γειτονική Βουλγαρία είναι 5,6% του ΑΕΠ, και η παραγωγικότητα παραμένει ανύπαρκτη, ενώ οι διαρθρωτικές αλλαγές καρκινοβατούν; Ακόμη και η δυνατότητα της τουριστικής ανάπτυξης, που θα μπορούσε να αποκτήσει μία σημαντική ώθηση με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μένει αναξιοποίητη -έχει μετρηθεί η αύξηση της τουριστικής κίνησης κατά 75% στις πόλεις-χώρες που φιλοξενούν τους Αγώνες για τα επόμενα οκτώ χρόνια-, καθώς υστερούμε στον κρίσιμο τομέα της ξενοδοχειακής υποδομής και των υπηρεσιών, ό,τι δηλαδή συνιστά το εκ των ων ουκ άνευ για την παραγωγή του λεγόμενου τουριστικού προϊόντος.
Και τότε τι; Μήπως υπάρχει κάποιος άλλος κυβερνητικός προσανατολισμός για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας και δεν τον γνωρίζουμε;
Η αόριστη επίκληση και τα ευχολόγια περί οικονομικής ανάπτυξης από τον πρωθυπουργό κ. Κ. Σημίτη χωρίς την ύπαρξη συγκεκριμένης πολιτικής και στρατηγικής συνιστούν, δυστυχώς, μόνο πομφόλυγες. Οι περισσότερο σκεπτικιστές μιλούν για τον κίνδυνο «αργεντινοποίησης» της ελληνικής οικονομίας, με όλες τις φοβερές συνέπειες αυτής της εξέλιξης. Από αυτή την οπτική το ζήτημα της ανάπτυξης της οικονομίας αναδεικνύεται στο υπ’ αριθμόν ένα εθνικό ζήτημα, που οξύνεται επικίνδυνα λόγω της πολιτικής ρευστότητας και της προσπάθειας της κυβέρνησης να αναστρέψει το αρνητικό γι’ αυτήν κλίμα, κρύβοντας το πρόβλημα κάτω από το... χαλί. Ενώ, συγχρόνως, επιδιώκει να εκμεταλλευθεί σε εκλογική-πελατειακή βάση την τελευταία δυνατότητα της οικονομίας να εισέλθει σε αναπτυξιακή τροχιά»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου