Οι δικοί μου ήρωες...

Του ΚΩΣΤΑ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑ

ΔIABAZΩ, στη σελίδα 21 του «Time» της 7ης Αυγούστου (2000), και πηγαίνω 30 χρόνια πίσω: «Ο πιλότος του Κονκόρντ, Κριστιάν Μαρτί, ήταν πολεμιστής. Η ίδια θέληση, που τον οδήγησε στην κορυφή του επαγγέλματος του χειριστή της Πολιτικής Αεροπορίας,τον έκανε δεινό αθλητή, που πετούσε με αητό πάνω από ηφαίστεια, έκανε σλάλομ στις πιο δύσκολες διαδρομές και που, το 1982, τον έκανε να είναι ο πρώτος άνθρωπος που πέρασε τον Ατλαντικό με ιστιοσανίδα...». «Ο Μαρτί»,«ήταν ο επαγγελματίας, που δεν άφηνε τίποτα στην τύχη. Για ό,τι έκανε, προετοιμαζόταν με θρησκευτική ευλάβεια…».  λέει ο φίλος του Κλοντ Μιούλερ,

Τί σχέση, όμως, μπορεί να έχει η ζωή του κυβερνήτη του Κονκόρντ με τον υπογράφοντα; Άνθρωπος του κόσμου ο πρώτος, που είχε την τύχη να ζήσει και να μεγαλώσει σε μια ανοιχτή κοινωνία, που του έδωσε, όπως ο ίδιος είχε δηλώσει, «την ελευθερία να επιλέγει τις δικές του προκλήσεις», προϊόν μιας πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά αρτηριοσκληρωτικής, κρατικοδίαιτης μάζωξης μικρομεσαίων, μικροπολιτών και μικροπολιτικών ο δεύτερος. 

Όταν άνθρωποι σαν τον Μαρτί είχαν τη δυνατότητα να γίνουν οδηγοί αγώνων, μηχανικοί, πυρηνικοί φυσικοί, σχεδιαστές, γενετιστές, ερευνητές ωκεανών, καλλιτέχνες, αεροπόροι, στην Ελλάδα χιλιάδες νέοι (που δεν είχαν την «τύχη» να μεγαλώσουν σε οικογένειες «εργοστασιαρχών», πολιτικάντηδων και λούμπεν επιχειρηματιών) μεγάλωναν σε αλάνες, μάθαιναν «γράμματα» σε δημόσια σχολεία με τάξεις των 60 και 80 μαθητών και η μόνη ελπίδα που είχαν να ακολουθήσουν το δρόμο του Κριστιάν ήταν να ονειρευτούν, να πολεμήσουν τη δυσκοιλιότητα, να ξενιτευτούν. 

Για να τα κάνουν, όμως, αυτά, έπρεπε να έχουν τους δικούς τους ήρωες και κανείς, στη δεκαετία του ’60, δεν έπαιρνε σοβαρά ένα νέο που θαύμαζε τους κατακτητές των Πόλων, τους Γίγκερ, Γκαγκάριν και Χάγιερνταλ (Κον-Τίκι), τους Πρώτους Eπτά (αστροναύτες), για να μην αναφέρω «αγίους» σαν τους Ασκάρι, Καρατσιόλα, Φάντζιο, Κλαρκ, Αγκοστίνι, Βιλνέβ, Σένα και Σία. Καλά, θα πει κάποιος. 

Αν δεν έχεις πρότυπα, δεν κάνεις τίποτα στη ζωή σου; Ο σεβασμός στους δικούς μου ήρωες δεν επιτρέπει να ισχυριστώ κάτι τέτοιο, αλλά, αν ζητούσατε τη γνώμη μου, θα συνιστούσα να... αποκτήσετε το ταχύτερο τους δικούς σας. 

Αν θέλετε να πετάξετε Κονκόρντ ή το νέο Τουπόλεφ 244 (ετοιμάζεται), να κυβερνήσετε το Space Shuttle, να εργαστείτε σαν μηχανικοί συστημάτων σε τροχιακούς σταθμούς, σαν γενετιστές σε πανεπιστημιακές κλινικές, καλό είναι στον τοίχο του δωματίου να κρεμάσετε φωτογραφίες των δικών σας ηρώων. Δίπλα στους Άρμστρονγκ και Γκαγκάριν, όμως, βάλτε και τον Σεντ-Εξιπερί, γιατί, είναι βέβαιο πως, όλα τα κατορθώματα των ηρώων απ’ τον «Μικρό Πρίγκηπα» ξεκινούν. 

 Γιατί όλα αυτά; Γιατί, αν δεν είχα από νωρίς ακολουθήσει το παράδειγμα των δικών μου, σήμερα δεν αποκλείεται να «ξεφάντωνα» στα σκυλάδικα, να «καβαλούσα» «μερσεντέ» ή να γύριζα τα νησιά με ιταλική θαλαμηγό!