Ιστορική αντιστροφή ρόλων για τους νέους που αναζητούν εργασία
Επί δεκαετίες, η Ισπανία και η Πορτογαλία ήταν προορισμοί μεταναστών από τις πρώην αποικίες τους. Σήμερα, σε μια ιστορική αντιστροφή ρόλων, οι αλλοτινές αυτοκρατορίες βλέπουν λεγεώνες απογοητευμένων νέων να φεύγουν για τις παλιές κτήσεις, αναζητώντας καλύτερη ζωή.
Η κρίση χρέους της Ευρώπης και τα οικονομικά δεινά που διαβρώνουν τις θέσεις εργασίας αναδιαμορφώνουν τις μεταναστευτικές τάσεις, με μια γενιά εγχώριων ταλέντων να αναζητούν την επιβίωση σε ηπείρους που άλλοτε τις αντιμετώπιζαν με περιφρόνηση.
Οι Πορτογάλοι αναχωρούν για τις εκρηκτικά αναπτυσσόμενες Ανγκόλα και Μοζαμβίκη στην Αφρική, καθώς και για τον αναδυόμενο οικονομικό γίγαντα Βραζιλία, όπου υπάρχει έλλειψη μηχανικών που θα προετοιμάσουν τη χώρα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 και τους θερινούς Ολυμπιακούς του 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Οι Ισπανοί, πάλι, έλκονται από τις πρώην αποικίες τους στη Λατινική Αμερική.
Παρότι σύμφωνα με τους αναλυτές η πραγματική κλίμακα του νέου κύματος μετανάστευσης είναι δύσκολο να υπολογιστεί, καθώς οι επίσημες στατιστικές ακολουθούν και δεν συμβαδίζουν με τις τάσεις, ανέκδοτες ενδείξεις και αποσπασματικά στοιχεία μαρτυρούν τι συμβαίνει. Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Μετανάστευσης της Πορτογαλίας, ο αριθμός των Πορτογάλων που δηλώνουν τα στοιχεία τους στα προξενεία της Βραζιλίας εκτινάχθηκε από 678.822 το 2009 σε 705.615 ένα χρόνο αργότερα. Στην Ανγκόλα, αντιστοίχως, από σχεδόν 57.000 το 2008 σε πάνω από 74.500 το 2009. Ο αριθμός των αδειών παραμονής που παραχώρησε η Μοζαμβίκη σε Πορτογάλους το 2010, στο μεταξύ, ήταν αυξημένος σχεδόν κατά 13% σε σχέση με το 2009, σχεδόν στις 12.000. Τα εκλογικά αρχεία της Ισπανίας δείχνουν ότι περί τα 30.000 άτομα μετανάστευσαν στην Αργεντινή μεταξύ Ιουνίου 2009 και Νοεμβρίου 2010 – αριθμός αυξημένος κατά 11%. Περί τις 6.400 πήγαν στη Χιλή –άλμα 24% για την ίδια περίοδο– και 6.800 στην Ουρουγουάη, αύξηση 16%.
Στην Ισπανία, όπου ένα στα πέντε άτομα είναι άνεργο, οι ευκαιρίες στη Λατινική Αμερική έχουν γίνει μαγνήτης για όλους εκείνους των οποίων οι ελπίδες για καριέρα διαψεύδονται από την καλπάζουσα ύφεση. Αποθαρρυμένος από τις ανύπαρκτες προοπτικές στην Πορτογαλία, που μόλις προ ημερών αναζήτησε οικονομική βοήθεια στα πρότυπα της Ελλάδας και της Ιρλανδίας, ο 35χρονος πολιτικός μηχανικός Ζόρζε Μπόρζες πέρασε τα σύνορα πριν από πέντε χρόνια και συμμετείχε στον οικοδομικό οργασμό της Ισπανίας. Οταν κατέρρευσε και η ισπανική οικονομία, έχασε τη δουλειά του. Σήμερα θέλει και πάλι να φύγει, όμως οι προβληματικές οικονομίες της Ευρώπης δεν είναι επιλογή. Και αναζητώντας μια θέση μέσω Internet εντοπίζει προσφορές στη Βραζιλία και την Ανγκόλα, μακρινές πορτογαλόφωνες χώρες.
Ιδίως η Βραζιλία είναι μαγνήτης. Ο λατινοαμερικανικός γίγαντας προσλαμβάνει ξένους πολιτικούς μηχανικούς και αρχιτέκτονες για να καλύψει τη ζήτηση για μεγάλα δημόσια έργα, συμπεριλαμβανομένης ενεργειακής υποδομής ύψους άνω των 200 δισ. δολαρίων – ποσό κοντά στο ετήσιο ΑΕΠ της Πορτογαλίας. Η βραζιλιάνικη οικονομία αναπτύχθηκε κατά 7,5% το 2010 –με τους ταχύτερους ρυθμούς από το 1986– και από φέτος αναμένεται άνω του 5% ετησίως έως το 2014.
Για τους Ισπανούς, των οποίων η χώρα αγωνίζεται να ξεπεράσει τη διετή ύφεση που πυροδότησε η κατάρρευση της φούσκας των ακινήτων, η Λατινική Αμερική έχει γίνει το σύγχρονο Ελντοράντο. Είθισται να είναι άνδρες ηλικίας 25–35 με εξειδίκευση, συνήθως μηχανικοί, αρχιτέκτονες ή ασχολούμενοι με την υψηλή τεχνολογία. Πολλοί είναι έτοιμοι να θυσιάσουν μερικά χρόνια μένοντας μακριά από την πατρίδα τους, για να μπορέσουν επιστρέφοντας να αγοράσουν ένα σπίτι και να ιδρύσουν δική τους εταιρεία.
Οι πιο ικανοί φεύγουν πρώτοι
Οι υπερχρεωμένες Ελλάδα και Ιρλανδία, αλλά και οι πιο εύρωστες Γαλλία και Ιταλία, παραδέχονται ότι και εκείνες χάνουν ταλέντα με τη φυγή των νέων τους: έξυπνων, δημιουργικών και δυναμικών αποφοίτων πανεπιστημίων που θα τροφοδοτούσαν με ζωτικής σημασίας «καύσιμα» τις εθνικές οικονομίες. Η φυγή αυτής της γενιάς αποτελεί «από τα σημαντικότερα υποπροϊόντα της ευρωπαϊκής κρίσης», επισημαίνει ο Δημήτριος Παπαδημητρίου, πρόεδρος του μη κερδοσκοπικού Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής της Ουάσιγκτον και επικεφαλής της ομάδας δράσης για τη μετανάστευση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ.
«Οι πρώτοι που φεύγουν σε μια κρίση είναι πάντα εκείνοι με τις περισσότερες ικανότητες», τονίζει. Και προσθέτει ότι ο ίδιος προειδοποίησε τους Ευρωπαίους ηγέτες πως η απώλεια «μυαλών» απαιτεί προσοχή ίση με εκείνη για τα δημοσιονομικά μέτρα που θα μειώσουν το εθνικό χρέος.
«Χάνουν τους ανθρώπους που είτε μπορούν να τους βγάλουν από την κρίση μακροπρόθεσμα είτε θα χρειαστούν για να ξεκινήσει και να τροφοδοτηθεί η ανάκαμψη», δηλώνει.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου