Του Ευτύχη Παλλήκαρη
Μεταξύ των αιτημάτων της προχτεσινής 24ωρης απεργίας των μέσων μαζικής μεταφοράς ήταν και αυτό των μετατάξεων. Συγκεκριμένα, τα σωματεία διαμαρτύρονται γιατί ο νόμος που ψηφίστηκε πρόσφατα στη Βουλή πρόβλεπε 1.440 μετατάξεις, ενώ τελικά δημοσιοποιήθηκαν 1.567 ονόματα προς μετάταξη.
Δηλαδή ένας από τους λόγους της απεργίας ήταν η υπέρβαση του ορίου μετατάξεων κατά 127 άτομα! Δεν θέλουμε να φανταστούμε τι θα γινόταν στην Αθήνα αν ο αριθμός ήταν σημαντικά μεγαλύτερος... Κυβερνητικά στελέχη έσπευσαν να διαβεβαιώσουν ότι σε ορισμένες περιπτώσεις -όπως στον ΟΑΣΑ- έγινε λάθος αναγραφή στο νούμερο, ενώ τα σωματεία παραμένουν με το όπλο παρά πόδα για νέες κινητοποιήσεις, αν το «λάθος» δεν διορθωθεί...
Το στοιχείο του παραλόγου δεν ελλοχεύει όμως μόνο στην υπέρβαση των συμφωνηθέντων, αλλά σ' αυτή καθεαυτή τη διαδικασία των μετατάξεων. Οι μετατάξεις υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαν να είναι ένα εργαλείο για τη βελτίωση της απόδοσης της κρατικής μηχανής - αρκεί να υπήρχε σχέδιο ανασυγκρότησης. Κάτι τέτοιο δυστυχώς δεν υφίσταται.
Οι μετατάξεις μετατράπηκαν σε μια λύση ανάγκης για τη διατήρηση, με άλλες μορφές, μηχανισμών του δημοσίου που κατά κοινή αποδοχή είναι παντελώς άχρηστοί ή υπηρεσιών με προσωπικό που περισσεύει. Εμφανίστηκαν ως η απάντηση στα νέα δεδομένα που δημιούργησε η κρίση αλλά και οι συμφωνίες του Μνημονίου, που επιτάσσουν πλέον μείωση του υπερτροφικού δημόσιου τομέα. Και χρησιμοποιούνται ως η άλλη όψη μιας αλλόκοτης συμπεριφοράς της κυβέρνησης που είτε με τις μετατάξεις είτε με πλουσιοπάροχες εθελούσιες εξόδους, επιχειρεί να χρυσώσει το χάπι της κρίσης στους δημόσιους υπαλλήλους και να κοροϊδέψει τον εαυτό της.
Τα αποτελέσματα του παραλογισμού ποικίλλουν. Έτσι, τις μέρες αυτές, αρχιτέκτονες, γιατροί και φύλακες από τους οργανισμούς των μέσων μαζικής μεταφοράς ετοιμάζουν βαλίτσες για υπουργεία και οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Μα, θα ρωτήσετε, δεν είναι καταχρεωμένα και τα υπουργεία ή οι δήμοι; Δεν θα μεταφερθεί το κόστος πληρωμής από ένα προβληματικό οργανισμό σε έναν άλλο, καταχρεωμένο; Μπορεί η εξοικονόμηση κάποιων ελάχιστων ποσών λόγω της μείωσης των αποδοχών των μετατασσόμενων να αποτελέσει επαρκή εξήγηση για τις «μετεγγραφές» από το Δημόσιο στο... Δημόσιο;
Αν η κυβέρνηση διατηρεί αυταπάτες ότι με τον τρόπο αυτό λύνει το πρόβλημα των ελλειμμάτων και του περιορισμού των εξόδων, τότε η χώρα έχει πρόβλημα σοβαρό. Αν πάλι το κάνει γνωρίζοντας ότι ο δρόμος των μετατάξεων είναι αδιέξοδος, αλλά επιχειρεί να κερδίσει χρόνο για να αποφύγει ριζικές ανακατατάξεις που πιθανόν θα επιφέρουν και απολύσεις, τότε και πάλι η χώρα βρίσκεται σε ένα σοβαρό αδιέξοδο.
Η πικρή αλήθεια είναι πως οι ρυθμοί μείωσης του αριθμού των υπαλλήλων στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα δεν είναι αντίστοιχοι τόσο με τους στόχους που θέτει η κυβέρνηση όσο και με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει έναντι των δανειστών μας με το Μνημόνιο.
Και, γι' αυτόν ακριβώς το λόγο, απροετοίμαστη, μπορεί να βρεθεί σε ένα ενδεχόμενο μαζικών απολύσεων από το Δημόσιο. Τότε, λίγοι θα νοσταλγούν τη συζήτηση για την υπέρβαση των 127 μετατάξεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου