«Εγώ τα ’λεγα»

Tου Γιωργου Mαντελα

Η αλήθεια είναι ότι η ιδέα ακούγεται ενδιαφέρουσα. Ωστόσο, η ιστορία είναι κωμικοτραγική. Κι αποδεικνύει στην πράξη τις ατέλειωτες στρεβλώσεις που επικρατούν εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα, κρατώντας όμηρο μια κοινωνία ολόκληρη. 

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Παράδοξο πρώτο: Ως γνωστόν, υπάρχουν δύο μεγάλα νοσοκομεία παίδων στην Αθήνα. Στο ένα σύμφωνα με την «καταγγελία» -δεν έχει σημασία σε ποιο- υπάρχει υπερβάλλον προσωπικό. Στο άλλο πάλι, ελλείψεις. Στο ένα το προσωπικό περισσεύει και στο άλλο λείπει ακόμα και για να βγάλει τις βάρδιες. Ενδεχόμενο να μετακινηθεί το πλεονάζον προσωπικό από τη μια πόρτα στην άλλη (γιατί περί αυτού πρόκειται, γεωγραφικά τουλάχιστον); Ούτε συζήτηση. Ανύπαρκτο.

Παράδοξο δεύτερο: την «καταγγελία» έκανε από ραδιοφώνου, τη Δευτέρα το μεσημέρι, εν ενεργεία πολιτικός, ο οποίος -κι αυτό είναι το άλλο, μεγάλο, παράδοξο- θήτευσε κατά το πρόσφατο παρελθόν, ως... υπουργός, στο Υγείας. Κατά συνέπεια, κάτι παραπάνω θα ξέρει. Κι εύλογα γεννάται το ερώτημα: Γιατί τότε, που είχε την εξουσία στα χέρια του, δεν έκανε το αυτονόητο; Να πάρει δηλαδή τους πλεονάζοντες, χεράκι - χεράκι, από τη μια πόρτα και να τους πάει στην άλλη. Ή ακόμα καλύτερα: Γιατί δεν προχώρησε στην ενοποίηση των δύο νοσοκομείων; Και λεφτά θα γλίτωνε και έργο θα άφηνε πίσω του, για να ‘χουν να τον θυμούνται οι ασθενείς (άντε και οι ψηφοφόροι του) και στο τέλος - τέλος, τρεις-τέσσερις τέτοιες κινήσεις να γίνονταν θα είχαμε αποφύγει και την τρόικα.

Παράδοξο τρίτο: Η ίδια η απάντηση του πρώην υπουργού. «Εγώ τα ’λεγα». 

Τα ’λεγες, αλλά δεν τα έκανες, θα μπορούσε να ήταν το σχόλιο που θα παρέπεμπε και στο γνωστό σλόγκαν του ΟΠΑΠ. Το κοινό τους στοιχείο; Και τα δύο θα περιέγραφαν μια μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε. Και πολύ δύσκολα θα παρουσιαστεί. Πόσες τέτοιες ευκαιρίες έχουν χαθεί τα τελευταία χρόνια; Αμέτρητες. Οι λόγοι; Κι αυτοί αυτονόητοι.

Επειδή στην Ελλάδα οι πολιτικοί συνήθως προτιμούν να «τα λένε» από το να τα κάνουν. Επειδή στο άθλημα της «διαπίστωσης» όλοι είναι άσοι, «πράσινοι», «γαλάζιοι», «κόκκινοι», αλλά όταν έρχεται η ώρα των πράξεων όλοι έχουν ένα κάποιο θέμα. Επειδή το κακώς νοούμενο κεκτημένο μας κατέστρεψε. Κι επειδή τι φταίνε οι «από δω» που οι «από κει» βρέθηκαν στη λάθος πλευρά της μάντρας που χωρίζει τα δύο νοσοκομεία; «Λαχεία» είναι αυτά και μη τύχει και σου κληρώσουν. 

Το αποτέλεσμα; Το βιώνουμε όλοι αυτές τις μέρες, με την τρόικα να πιέζει για περαιτέρω μειώσεις στις αποδοχές, τις θέσεις εργασίας από το Δημόσιο να περισσεύουν και το φάσμα της ανεργίας να πλανάται πάνω από τα κεφάλια όλων ανεξαιρέτως και ανεξαρτήτως της γεωγραφικής τοποθέτησης, πάντα με κριτήριο τη... μάντρα.