Του ΜΙΧΑΛΗ ΜΗΤΣΟΥ
"Εδώ και είκοσι χρόνια, γράφω ανοησίες από το πρωί ώς το βράδυ µε εντολή των προϊσταµένω µου. Χρειάστηκε ναέρθει η περασµένη Δευτέρα για να δεχθεί η εφηµερίδα να γράψει ο καθένας από µας ένα άρθρο για την επανάσταση».
Η 40χρονη Σερέν εργάζεταιστην «αλ Αχράµ», τη µεγαλύτερη εφηµερίδα της Αιγύπτου, που ιδρύθηκε το 1875,πουλάει πάνω από ένα εκατοµµύριο φύλλα την ηµέρα και ακολουθούσε ανέκαθεν µια σταθερή φιλοκυβερνητική γραµµή.
Τα γραφεία αυτής της εφηµερίδας, που ελέγχεται από το υπουργείο Ενηµέρωσης, είναι έτσι ο τελευταίος τόπος όπου θα περίµενε να ακούσει κανείς συνθήµατα όπως «Ελευθερία! Ελευθερία!», «Μουµπάρακ, φύγε!» και «Φτάνει πια η δικτατορία!». Και οι σελίδες αυτής της εφηµερίδας είναι ο τελευταίος τόπος όπου θα περίµενε κανείς να διαβάσει ένα κύριο άρθρο που επαινεί τους διαδηλωτές της Πλατείας Ταχρίρ και καλείτην κυβέρνηση να προωθήσει µεταρρυθµίσεις.
Αυτό ακριβώς συµβαίνει όµως τις τελευταίες ηµέρες, και ιδιαίτερα µετά τη συναισθηµατικά φορτισµένη συνέντευξη που έδωσε ο ακτιβιστής Ουαέλ Γόνιµ στο ιδιωτικό κανάλι Dream.
Οι δηµοσιογράφοι δεν αρκούνται να καταγγείλουν την κρατική προπαγάνδα. Πολλοί από αυτούς αρνούνται ανοιχτά να δουλέψουν για ανθρώπους που µέχρι σήµερα τους λογόκριναν. Αλλοι βγαίνουν για πρώτη φορά στον δρόµο για να απαιτήσουν τέλος στη διαφθορά και καλύτερες συνθήκες εργασίας.
«Πολλοί δηµοσιογράφοι που εργάζονται στην τηλεόραση ακόµη και δέκα χρόνια δεν έχουν καµιά κατοχύρωση, κανένα δικαίωµα, δεν έχουν ιατροφαρµακευτική περίθαλψη ούτε θα πάρουν σύνταξη», λέει η Ράντα, που κερδίζει 650 αιγυπτιακές λίρες (80 ευρώ) τον µήνα. «Υποτίθεται ότι αν δουλεύουµε περισσότερο θα κερδίζουµε περισσότερα, µόνο που πολλές φορές δεν πληρωνόµαστε καθόλου!», προσθέτει η ΑΣµαέ, παρουσιάστρια σε κρατικό κανάλι εδώ και πέντε χρόνια, που πήγε για πρώτη φορά στην Πλατεία Ταχρίρ το περασµένο Σάββατο και διαπίστωσε µε τα µάτια της το χάσµα ανάµεσα στην πραγµατικότητα και την τηλεοπτική κάλυψή της.
Στο κανάλι όπου δουλεύει η ΑΣµαέ, η οδηγία είναι πλέον η εξής: «Μπορείτε να λέτε ό,τι θέλετε, αρκεί να µην προσβάλλετε το καθεστώς».
Το τζίνι έχει βγει πια από το µπουκάλι. Το φράγµα του φόβου έπεσε. Εκατοντάδες δηµοσιογράφοι ζητούν πλέον την παραίτηση του προέδρου του συνδικάτου Μακράµ Μοχάµεντ Αχµεντ, ο οποίος δεν αντέδρασε ούτε όταν ένας ρεπόρτερ της«αλ-Αχράµ» έχασε τη ζωή του από τα πυρά αστυνοµικών.
«Ολοι πλέον µπορούν να πουν ΟΧΙ», τονίζει ένας δηµοσιογράφος απότο επίσηµο αιγυπτιακό πρακτορείο ειδήσεων Μena. «Σηµειώνονται σφοδρές αντιπαραθέσεις µε τους αρχισυντάκτες, κι αυτό είναι καινούργιο στην Αίγυπτο. Μέχρι σήµερα, τους διόριζε όλους ο πρόεδρος. Ηταν προστατευµένοι. Και επωφελήθηκαν ιδιαίτερα απ’ αυτό».
Η Σερέν δεν ντρέπεται πια γι’ αυτά που γράφει. Ανακατεύεται µε το πλήθος στην Πλατεία Ταχρίρ και επιτρέπει στον εαυτό της να ελπίζει ότι οι µέρες που έρχονται θα είναι καλύτερες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου