Γράφει ο Γιάννης Ντάσκας
Tον Ανδρέα Λοβέρδο και τον στηρίξαμε και τον πιστέψαμε ως μια ελπίδα του πολιτικού κόσμου. Ως έναν επιστήμονα (καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου), ο οποίος μπορεί να απαλλαγεί από οποιαδήποτε επιρροή του παρελθόντος. Ως πολιτικό και επιστήμονα που κατανοεί ότι σε καιρούς κρίσης και έκτακτης ανάγκης χρειάζονται σκληρές αποφάσεις τόσο όσο εκείνες που αποκηρύσσουν και πραγματικούς και πνευματικούς πάτρωνες για πορεία ανάλογη των αναγκών.
Θα τολμούσαμε να πούμε ότι είναι μεγάλη η μερίδα των πολιτών που είναι έτοιμη να ακολουθήσει έναν πολιτικό με ευθύ, τολμηρό, ουσιαστικό και ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ λόγο, παραβλέποντας εποχές που ο συγκεκριμένος πολιτικός είχε μεν ευθύνες αλλά δεν είχε την αποφασιστική αρμοδιότητα. Κάπως έτσι θα μπορούσε να μπει στο κάδρο ο Ανδρέας Λοβέρδος.
Ομως, πάνω στην κρίση και στον αχό της μάχης, ο Ανδρέας εμφανίζεται με ένα στυλ που το ψάχνουμε… Είναι «λαρτζ» ή μήπως θόλωσε από την κούραση και τις ευθύνες και χάνεται στα στενά; Η δήλωσή του ότι ο Κ. Σημίτης ήταν ο πιο σημαντικός πρωθυπουργός, ίσως να έχει καταλυτικές συνέπειες για τη συνέχεια της πολιτικής του πορείας. Ο Κ. Σημίτης είναι ένας από τους 4 (Ανδρέας, Μητσοτάκης, Κ. Καραμανλής) που οδήγησαν τη χώρα στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης με τον τρόπο που διακυβέρνησαν το ελληνικό καράβι.
Μικρή σημασία έχει αν ο ένας άνοιγε την τρύπα στο καράβι, ο δεύτερος δεξιά, ο τρίτος στην πλώρη και ο τέταρτος στην πρύμνη, ώστε το καράβι να βολοδέρνει εκτός πορείας και πότε να ρυμουλκούν Γερμανοί, πότε Αμερικανοί καπεταναίοι, κλπ. Φυσικά, έκαναν και πολλά καλά και οι επιβάτες του πλοίου περνούσαν καλά, νομίζοντας ότι είναι πληρωμένα και ξοφλημένα όλα τα καλά του πλοίου και ότι το πλοίο θα πήγαινε γραμμή για το λιμάνι μαζί με τα γερμανικά, τα αμερικάνικα, τα ρώσικα, κλπ.
Σήμερα, όλοι γνωρίζουμε ότι και οι τέσσερις έκρυβαν την αλήθεια. Οτι ήταν δανεικά τα καύσιμα, ότι οι επιβάτες είχαν κατακλέψει τα τιμαλφή του καραβιού και τα είχαν βγάλει και τα είχαν κρύψει σε άλλα πλοία. Και ότι Γερμανοί και Αμερικανοί καπεταναίοι ρυμουλκούσαν, χρεώνοντας τους επιβάτες με αντάλλαγμα να τους κάνουν δούλους, αν δεν πληρωθούν.
Οι κορυφαίες στιγμές του πιο σημαντικού πρωθυπουργού ποιες ήταν;
Μήπως ο διορισμός του αδελφού του στο γερμανικό πλοίο σε θέση τέτοια που θα ζήλευε και ο αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών της Γερμανίας;
Η αναδιανομή του πλούτου στο Χρηματιστήριο;
Ο διορισμός του Ακη και του Γιάννου στα υπουργεία Αμυνας, Οικονομίας και Ανάπτυξης;
Ο Τσουκάτος στο πλευρό του;
Μήπως ο Μαντέλης, όταν από το 1987 άρχισε τα άλματα με τον ΟΤΕ και τη ΖΗΜΕΝΣ;
Μήπως ο Πανταγιάς;
Αν ο Ανδρέας Λοβέρδος πιστεύει πράγματι ότι ο Κ. Σημίτης ήταν σημαντικός πρωθυπουργός, ΔΕΝ είναι ο πολιτικός που αναφέρουμε στην αρχή. Αν δεν το πιστεύει αλλά το λέει για λόγους πολιτικών ισορροπιών και σκοπιμοτήτων, είναι ακόμα χειρότερα. Αν θέλει να πει ότι συγκριτικά με τους άλλους ήταν καλύτερος, μπορούμε να μιλήσουμε για κακό προσωπικό υπολογισμό.
Σε μια εποχή κατά την οποία η υπόθεση Βοσκόπουλου χαρακτηρίζει τη σοβαρότητα της πολιτικής σκηνής τα τελευταία 25 χρόνια, την ώρα που οδηγείται στη φυλακή 72χρονος γιατί δεν πλήρωσε ποινή φυλάκισης 10 ημερών από μικροπταίσμα, σε μια εποχή που στον χώρο της Υγείας τα πιράνχας δρουν ακόμα ανενόχλητα, δεν δικαιολογείται ο Ανδρέας να είναι τόσο «λαρτζ» για οποιονδήποτε πρώην πρωθυπουργό αυτού του σαπιοκάραβου…
Δεν έχει παρά ελάχιστο χρόνο να διορθώσει το λάθος του. Αν επιμείνει σε αυτό, ακόμα χειρότερα για εκείνον και το πολιτικό του μέλλον. Αν δεν τα γράφαμε αυτά, δεν θα ήμασταν φίλοι του αλλά… Πρετεντέρηδες!
ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου