Γράφει ο XΡΗΣΤΟΣ ΚΤΕΝΑΣ
Η Ουμ Καλσούμ μέχρι το θάνατό της το 1975 (την κηδεία της παρακολούθησαν 4 εκατομμύρια άνθρωποι) ήταν όχι μόνο η πιο διάσημη τραγουδίστρια της Αιγύπτου αλλά και το αηδόνι της αραβικής ψυχής. Κάθε μήνα από το ραδιόφωνο του Καΐρου έδινε ένα ρεσιτάλ με αποτέλεσμα να αδειάζουν οι δρόμοι από τη Βαγδάτη μέχρι την Καζαμπλάνκα, ενώ η ίδια είχε γίνει το σύμβολο του αραβικού εθνικισμού, καθώς τα τραγούδια της μιλούσαν για το βαθύ πόνο της αληθινής αγάπης, αλλά ο απλός λαός τα ερμήνευε και ως αγάπη για την πατρίδα και την ελευθερία.
Το Ατακάντ είναι αντιυπερτασικό φάρμακο. Ενα από τα πολλά παρόμοια που κυκλοφορούν ή πιο σωστά δεν κυκλοφορούν, καθώς τις τελευταίες εβδομάδες παρατηρείται έλλειψη στα ελληνικά φαρμακεία (όσα από αυτά είναι ανοιχτά μέσα στις απεργίες του κλάδου).
ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ η Ουμ Καλσούμ με το Ατακάντ;
Η μια έδωσε φτερά στην αραβική καρδιά, αυτή που τώρα πάλλεται ξανά, μετά το αντιαποικιοκρατικό ξέσπασμα του ‘50, ή ακόμη παλαιότερα από τις επαναστάσεις του 1916 και του 1936.
Το Ατακάντ και τα παρόμοιά του δίνουν ελπίδα στις ταλαιπωρημένες καρδιές των Δυτικών αγχωτικών, που εδώ και 3 χρόνια περίπου ζουν στη μεγαλύτερη οικονομική κρίση των τελευταίων 50 χρόνων.
Και εδώ είναι η μεγάλη διαφορά.
Στο δυτικό κόσμο η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, η υποταγή σε μνημόνια και η καταφυγή σε νέα δάνεια με όρους Τουρκοκρατίας αντιμετωπίζεται με άγχος, με θλίψη και με φάρμακα. Αντίθετα, στον αραβικό κόσμο οι δυτικότροπες χούντες τύπου Μουμπάρακ αντιμετωπίζονται με πέτρες, διαδηλώσεις και βέβαια με τραγούδι από τη συγχωρεμένη την Ουμ.
Συμπέρασμα πικρό: Αυτοί τραγουδούν και ξεπετάνε την καταπίεση χρόνων, εμείς καταπίνουμε τα χάπια (αν τα βρούμε) και ελπίζουμε ότι η μπόρα με ένα μαγικό τρόπο θα περάσει.
Τελικά όλα είναι επιλογή τού γιατί ανοίγεις το στόμα σου...
ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ
Ακούστε το αηδόνι. Αξίζει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου