Tου Σταυρου Tζιμα
Καθώς συμπληρώνονται 20 χρόνια από την ίδρυση του κράτους της FYROM, στον ορίζοντα δεν διαφαίνεται προοπτική διευθέτησης της εκκρεμότητας της ονομασίας, τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον. Το 2011 ξεκινάει με δύο νέες αναγνωρίσεις της γειτονικής χώρας με τη συνταγματική της ονομασία, από τη Ζιμπάμπουε και τη Βολιβία και την ανακοίνωση της συνάντησης των πρέσβεων κ. Βασιλάκη και Γιόλεβσκι, υπό τον ειδικό μεσολαβητή του ΟΗΕ, κ. Νίμιτς, στις 9 Φεβρουαρίου. Για το δεύτερο δεν χρειάζεται να προβλέψουμε εξέλιξη, γιατί σχεδόν κανείς δεν πιστεύει ότι μπορεί να προκύψει κάτι ουσιαστικό. Κυριαρχεί, και όχι άδικα, η πεποίθηση ότι αυτές οι συναντήσεις γίνονται απλώς για να συντηρείται η διαδικασία μέσω του ΟΗΕ και τίποτα παραπάνω.
Η κυβέρνηση των Σκοπίων ανέδειξε το θέμα των αναγνωρίσεων από τη Ζιμπάμπουε και τη Βολιβία, ισχυριζόμενη ότι διαθέτει πλέον την πλειοψηφία των δύο τρίτων στην Γ.Σ. του ΟΗΕ και επομένως μπορεί να περάσει ψήφισμα αναγνώρισής της ως Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Ο Νίκολα Γκρούεφσκι στην πραγματικότητα επιχειρεί να κάνει επικοινωνιακό παιχνίδι τόσο στο εσωτερικό, όσο και διεθνώς, γνωρίζοντας ότι τέτοιο ενδεχόμενο δεν υφίσταται. Αν ήταν θέμα αριθμητικής πλειοψηφίας, καυτά ζητήματα του πλανήτη τα οποία επί δεκαετίες προκαλούν πολεμικές συρράξεις και συντηρούν ατμόσφαιρα έντασης, όπως π.χ. το Παλαιστινιακό θα είχαν λυθεί με μια απλή ανάταση του χεριού του εκπροσώπου στον ΟΗΕ της Μποτσουάνα, του Παλάου, των νησιών Φερόες κ.λπ.
Για να γίνει μέλος της Γ.Σ. του ΟΗΕ με τη συνταγματική του ονομασία, το κράτος της ΠΓΔΜ θα πρέπει το Συμβούλιο Ασφαλείας να αλλάξει τις δύο προηγούμενες αποφάσεις του 817 (Απρίλιος 1993) και (845 Ιούλιος του ίδιου χρόνου) και από πουθενά δεν προκύπτει ότι το Σ.Α. προσανατολίζεται σε μια τέτοια πρωτοβουλία, όταν μάλιστα βρίσκεται σε εξέλιξη η υπό αυτό διαδικασία εξεύρεσης αμοιβαία αποδεκτής λύσης. Αλλά και αν ακόμη γίνει δεκτή προς συζήτηση η προσφυγή δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι χώρες που αναγνώρισαν τα Σκόπια θα την υιοθετήσουν, καθώς εκεί θα κληθούν να ψηφίσουν υπέρ ή κατά της Ελλάδας, η θέση της οποίας, παρά τα εσωτερικά της προβλήματα, παραμένει ισχυρή διεθνώς.
Δεδομένων αυτών και λαμβανομένης υπ’ όψιν της πανωλεθρίας που υπέστη η Σερβία όταν, στο τέλος του περασμένου χρόνου, κατέθεσε ψήφισμα καταδίκης της ανεξαρτησίας του Κοσόβου στη Γ.Σ. και αναγκάστηκε στο τέλος να ψηφίσει και η ίδια άλλο ψήφισμα από το δικό της (!), το οποίο της επέβαλαν οι ισχυροί, ελάχιστες πιθανότητες συγκεντρώνει το ενδεχόμενο να επιχειρήσουν τα Σκόπια ένα τέτοιο τόλμημα.
Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν, προκειμένου ν’ ανοίξει ο δρόμος για την εξεύρεση λύσης; Κάποια από τις δύο πλευρές, ή και οι δύο, να κάνουν πίσω από τις κόκκινες γραμμές που έχουν χαράξει και ενδείξεις επ’ αυτού δεν υπάρχουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου