Tου Γιωργου Mαντελα
Ούτε...130 χρόνια δεν πέρασαν από τότε που ο Ροΐδης χαρακτήριζε τον προϋπολογισμό «χύτρα» από την οποία τρώνε οι λίγοι εις βάρος των πολλών και των εν αναμονή να φάνε. Χθεσινά πράγματα, δηλαδή, που δείχνουν πόσα λίγα -ελάχιστα- έχουν αλλάξει στην Ελλάδα τις τελευταίες 13 δεκαετίες και αποδεικνύουν παράλληλα ότι οι Ελληνες, όταν το θέλουν, ξέρουν και μπορούν να τιμούν τις παραδόσεις.
Να πώς γράφει ή καλύτερα περιγράφει ο Νίκος Δήμου στη «Χαμένη Τάξη» την αφήγηση του Ροΐδη, όταν αναφερόταν στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονταν οι συν-Ελληνες την εκτέλεση του προϋπολογισμού: «Οι Ελληνες διαιρούνται σε τρεις κατηγορίες: σε αυτούς που τρώνε από τη χύτρα (συμπολίτευση), σε αυτούς που περιμένουν τη σειρά τους (αντιπολιτευόμενους) και στους λίγους (από τότε!) που γεμίζουν την χύτρα!».
Μέρες που είναι (ο φετινός προϋπολογισμός συζητείται στη Βουλή) να πούμε ότι πλέον υπάρχει και η σημερινή οπτική Πάγκαλου, που υποστηρίζει ότι όλοι «μαζί τα φάγαμε». Η ειδοποιός διαφορά εν προκειμένω έγκειται στο πόσοι βούτηξαν την κουτάλα. Η ομοιότητα, ωστόσο, είναι προφανής: και οι δύο, με τον τρόπο τους, παραπέμπουν σε αυτή.
Το κακό είναι ότι τώρα τελευταία, παρατηρήθηκαν δύο πολύ ανησυχητικά κρούσματα που χαλάνε τη σούπα της «χύτρας».
Το πρώτο έχει να κάνει με το γεγονός ότι το περιεχόμενό της είναι ελάχιστο. Οσοι φτάνουν στο ύψος της, για να ρίξουν μια ματιά μέσα, λένε ότι «δεν καταλάβατε, έχει αδειάσει» και ο θόρυβος που κάνει η κουτάλα, κάθε φορά που κάνει βουτιά για να γεμίσει, είναι το γρατζούνισμα στον πάτο. Οπότε, από πού θα «φάμε»; Πώς θα κάνουμε «γιορτές»;
Κι εδώ έρχεται να μπει στο κάδρο το δεύτερο δεδομένο. Από τις γύρω «ενορίες» (ΔΝΤ, ΕΚΤ και Ε.Ε. - περίεργα ονόματα για «εκκλησίες») που μας έφεραν λίγο «φαγητό», για να γιορτάσουμε τη Γέννηση του Χριστού, επιμένουν να μας το μοιράσουν οι ίδιοι. Αλλά τι σόι ευεργεσίες είναι αυτές, από τη στιγμή που έχουν την απαίτηση να μας μετρήσουν μέχρι και τις «μπουκιές» που θα φάμε; Ετσι αντιλαμβάνονται οι καλβινιστές τις γιορτές;
Η αλήθεια είναι ότι στην ευρύτερη περιοχή της Σουβηνίας, είναι χειρότεροι κι από την ευρύτερη περιοχή του Αμπερντίν. Η λέξη «δωρεά» θα πρέπει να τέθηκε, λόγω μη χρήσης, εκτός λεξιλογίου, εδώ και χρόνια. Και την έχουν αντικαταστήσει με τη λέξη «δανεικά». Από αυτούς τους τύπους, λοιπόν, βρήκαμε να ζητήσουμε ελεημοσύνη. Που δεν δίνουν ούτε του «άγιου» (μέρες που είναι) νερό. Και είχαμε και την απαίτηση να μας γεμίσουν τη «χύτρα» για να ξαναφάμε. Μόνο που κι αυτοί, άλλαξαν τροπάρι. Και μας υπέβαλαν στο «μαρτύριο της κουτάλας». Από μία κάθε φορά και με μέτρο. Θα κάνουμε και «δίαιτα». Ούτως ή άλλως, ο κ. Πάγκαλος τη χρειάζεται. Κακά τα ψέματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου