Γράφει ο ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ΦΑΡΑΚΟΣ
Μπορεί κάποιος να συμμαζέψει σε δέκα, σε είκοσι προσδιορισμούς-τσιτάτα, ακόμη και σε αφορισμούς, αυτό που συνθέτει την εθνική ταυτότητα και καθορίζει τη φυλετική μας ιδιοσυγκρασία - και όλα τα άλλα συμπαρομαρτούντα, όχι πια μιας φυλής, ενός ολόκληρου λαού;
Φαίνεται ότι μπορεί. Τουλάχιστον αν πρόκειται για εμάς, αυτόν τον περιούσιο λαό του Κυρίου, που έχει κατά καιρούς υποστεί τα πάνδεινα από πολλούς, αλλά και έχει δημιουργήσει, δυσχερείς, ενίοτε και ακατανόητες, συνθήκες και καταστάσεις - όχι μόνον σε άλλους, εχθρούς και φίλους, αλλά και στον ίδιο τον εαυτό του.
Ενας πραγματικός φίλος μας, ξένος φυσικά, Αγγλο-Ιρλανδός, το δοκίμασε και πέτυχε. Συνοψίζοντας σε γλαφυρούς ορισμούς την ταυτότητα της Ρωμιοσύνης, λίγο διαφορετική είναι η αλήθεια από αυτήν που μας τραγουδά ο Μίκης, στη δική του εκδοχή…
1) ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΤΗΤΑ που μειώνεται από την ευπιστία, αλλά και τη φιλυποψία.
2) Δυσπιστία απέναντι στο Νόμο. Πρόθυμη παράκαμψή του με κάθε λογής τερτίπια.
3) Αποτίμηση των πάντων, σε υλικό επίπεδο.
4) Ο έξω κόσμος είναι, απλώς, πεδίο προς εκμετάλλευση.
5) Η Ευρώπη είναι η περιοχή των «Φράγκων».
6) Καμία συμφωνία δεν είναι καλή χωρίς παζάρια.
7) Πεποίθηση ότι κάθε Ελληνας είναι κατάλληλος για πρωθυπουργός.
8) Ελλειψη ενδοιασμού, αν υπάρχει προσωπικό όφελος.
9) Δαιμονική ικανότητα και έντονη προσπάθεια, υπό το έναυσμα ενθουσιασμού, φιλίας και πατριωτισμού.
10) Αναβλητικότητα που οφείλεται στη μη συναίσθηση του χρόνου.
11) Εμπιστοσύνη στον αυτοσχεδιασμό.
12) Απελπισία και μελαγχολία, «αν δεν πάνε καλά τα πράγματα».
13) Διευθέτηση των παγκόσμιων προβλημάτων πάνω από ατελείωτα φλιτζάνια καφέ.
14) Πίστη στις θαυματουργές ιδιότητες ορισμένων εικόνων.
Μη βιαστείτε να πείτε «σπουδαίο το πράγμα». Γιατί είναι πραγματικά σπουδαίο και όχι μόνο για την ακρίβεια και τη γλαφυρότητα αυτών των προσδιορισμών. Αλλά και για έναν άλλο λόγο.
Γιατί ο Πάτρικ Λι Φέρμορ, ναι, ο γνωστός ήρωας του πολέμου και της γερμανικής Κατοχής, έγραψε αυτό το κείμενο, όχι τώρα, αλλά πριν από 50 ακριβώς χρόνια, το 1960. Οποιος αμφιβάλλει ας ανατρέξει στο βιβλίο του «Η Ρούμελη», στη σελίδα 156.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου