Οι προσδοκίες από το νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ

Του STEVEN ERLANGER / The New York Times

Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ προσδοκά κυρίως δύο πράγματα από την ετήσια σύνοδο κορυφής, αυτό τον μήνα, στη Λισσαβώνα: μια συμφωνία για τη δημιουργία ενός συστήματος αντιπυραυλικής άμυνας και μια «επανατοποθέτηση» της σχέσης του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία, ο πρόεδρος της οποίας αποδέχθηκε πρόσκληση να παραστεί στη σύνοδο, λέγοντας ότι η Μόσχα θα διερευνήσει το ενδεχόμενο συνεργασίας στην αντιπυραυλική άμυνα.

Το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να διαπραγματεύεται τα κύρια σημεία ενός νέου στρατηγικού δόγματος, του πρώτου από το 1999, το οποίο και θα δημοσιοποιηθεί στη Λισσαβώνα.

Τέτοια ζητήματα περιλαμβάνουν τον πυρηνικό αφοπλισμό, που διχάζει Γαλλία και Γερμανία και τη σχέση της συμμαχίας με την Ευρωπαϊκή Ενωση, που εμπλέκεται, όπως πάντα, με τις επιπλοκές στην Κύπρο, την Ελλάδα και την Τουρκία.

Υπάρχει επίσης το ζήτημα της αντιπυραυλικής άμυνας, αρχής γενομένης από το επιχείρημα που θα δικαιολογούσε κάτι τέτοιο. Ο γενικός γραμματέας της συμμαχίας, Αντερς Φογκ Ρασμούσεν, πρώην πρωθυπουργός της Δανίας, εμφανίστηκε απρόθυμος να προσδιορίσει από που θα προερχόταν μια τέτοια πυραυλική απειλή, κατά τη διάρκεια συνέντευξής του, στις Βρυξέλλες.

«Πάνω από 30 χώρες στον κόσμο έχουν τεχνολογία πυραύλων και ορισμένες από αυτές μπορούν να πλήξουν στόχους σε συμμαχικό έδαφος», είπε.

Η κυριότερη απειλή θεωρείται ότι προέρχεται από το Ιράν, το οποίο κατασκευάζει πυραύλους υψηλής τεχνολογίας. Αλλά ο πρόεδρος Ομπάμα και οι Ευρωπαίοι προσφέρουν έναν ακόμη γύρο συνομιλιών στους Ιρανούς, για να σταματήσουν τον εμπλουτισμό ουρανίου, ενώ η Τουρκία δεν θέλει να θεωρηθεί ότι το αντιπυραυλικό σύστημα έχει στόχο την Τεχεράνη.

Η Μόσχα

Η Ρωσία επίσης δεν αναφέρεται ως απειλή, δεδομένης και της προθυμίας του Ρώσου προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ να έρθει στη Λισσαβώνα και να συζητήσει τη ρωσική συμμετοχή στη νέα πυραυλική ασπίδα, την οποία ο προκάτοχός του και πιθανός διάδοχός του, Βλαντιμίρ Πούτιν, καταδίκαζε παλαιότερα.

Στη Λισσαβώνα, είπε ο κ. Ρασμούσεν, «θα προσκαλέσουμε τη Ρωσία να συνεργαστεί κι εν συνεχεία, βεβαίως, θα επεξεργαστούμε τον τρόπο αυτής της συνεργασίας». Η πυραυλική άμυνα, διατείνεται, αποτελεί «τη μεγαλύτερη δυναμική ενίσχυσης της συνεργασίας μας».

Ζήτημα παραμένει, ωστόσο, ο τρόπος εξισορρόπησης μιας επανεξέτασης των σχέσεων με τη Ρωσία με τις νατοϊκές αρχές. Κατά τον κ. Ρασμούσεν το ΝΑΤΟ και η Ρωσία εξυπηρετούνται καλύτερα, όταν βρίσκουν σημεία αμοιβαίου ενδιαφέροντος και ενεργούν από κοινού -σε ζητήματα, όπως το Αφγανιστάν, η τρομοκρατία, τα ναρκωτικά, η πειρατεία, ο κυβερνοπόλεμος, ακόμη και η αντιπυραυλική άμυνα-, ενώ αφήνουν κατά μέρος θέματα όπως η Γεωργία και η Ουκρανία.

Επί της ουσίας, το νέο δόγμα προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα: «Γιατί εξακολουθεί να υπάρχει το ΝΑΤΟ;». Η σύνοδος κορυφής, είπε ένας διπλωμάτης, «έχει σχεδιαστεί για να μετατρέψει έναν οργανισμό που δημιουργήθηκε για να προστατέψει εδάφη από μια προσδιορισμένη απειλή σε έναν πιο δυναμικό, ευέλικτο οργανισμό, για την οικοδόμηση της ασφάλειας και της προστασίας των πολιτών του, μέσω της συνεργασίας με τους άλλους».