Του ΓΙΑΝΝΗ ΞΑΝΘΟΥΛΗ
Είκοσι χρόνια που οι δύο λατρεμένες Γερμανίες ενώθηκαν κι έγιναν μια θαυμάσια χώρα, γεμάτη «Nivea» και αγαθά αισθήματα για όλους τους μη άριους.
Η Γερμανία όμως ήταν και θα είναι η χώρα των κουρδιστών, της Μερσέντες, της κολόνιας «4711» (αν δεν κάνω λάθος το νούμερο) και του Μπρεχτ με προϋποθέσεις. Οτι είναι Ευρώπη είναι γεγονός, ότι ο Βάγκνερ εξακολουθεί να κυκλοφορεί πιο ορμητικός απ' τον Ρήνο στο αίμα των αρχόντων της κι αυτό είναι γνωστό. Επίσης είναι η χώρα που γέννησε τον Τόμας Μαν, τον Καρλ Λάγκερφελντ, τον Ούγκο Μπος και τον Φασμπίντερ, που πέθανε πριν δει την Ενωση.
Στη συνείδησή μου είναι επίσης λατρεμένη γιατί βοήθησε ΟΛΑ τα βασίλεια να αποκτήσουν από μια Γερμανιδάρα πριγκίπισσα, αλλά και το Χόλιγουντ να γυρίσει πάνω από χίλιες τριακόσιες ταινίες με θέμα τους δύο πολέμους, όπου πρωταγωνιστούσε το ανθρωπιστικό γερμανικό πνεύμα.
Το πιο ουσιώδες όμως ήταν που για χρόνια υπήρξε το καλύτερο μοντέλο ΕΧΘΡΟΥ, και συνεχίζει, έστω κι αν ο κακός της Ευρώπης είναι ο Σαρκοζί, που οι κακές γλώσσες λένε ότι κολλάει τακτικά μουνόψειρες από την Κάρλα. Αυτό όμως δεν με αφορά. Με αφορά που η Γερμανία με τόσους ξένους στον καλό και ψυχρό καιρό της μπορούσε να διαχειριστεί το θέμα άψογα και ώς ένα σημείο συνεχίζει, κρατώντας πισινή στο θέμα των άφθονων Τούρκων που αν δεν προκόψουν, όπως ο σκηνοθέτης Φατίχ Ακίν ή κάποιοι καλοσπουδαγμένοι, τους βάζουν στη συμπαθή κατηγορία των πολιτών δ' κατηγορίας και τους ξεχνούν.
Γιατί κάνω τέτοιες φούρλες σαββατιάτικα; Γιατί βλέπω την Αθήνα να βουλιάζει τρομοκρατημένη απ' την πολυσήμαντη λέξη «ρατσισμός», ΕΝΩ για πρώτη φορά η κατασπαραγμένη απ' τα οικονομικά τερτίπια Ελλάδα (δηλαδή η Αθήνα, για να μην πολυμπερδευόμαστε) ανησύχησε σε αληθινό βαθμό ανησυχίας και ανθρώπους της Τέχνης! Επιτέλους. Δηλαδή όσους είχαν την τόλμη να κάνουν θέατρα, να αγοράσουν σπίτια και διάφορα άλλα σε μέρη τυπικά γραφικά και υποβαθμισμένα. ΤΩΡΑ λοιπόν, κύριοι άρχοντες, που ξύνεστε, τι γίνεται;
Ποιος θα σώσει τους θεατές, τους ηθοποιούς, τους πολίτες, τους νομοταγείς φοβισμένους απ' το τσίρκο του τρόμου, που με τις ευλογίες μιας συνασπισμένης αφέλειας (εγκληματικότητας) στήθηκε, χωρίς έλεος, στην ωραία παλιομοδίτικη περιοχή της Αθήνας;
Θυμάμαι, στις αρχές του '80, που αλησμόνητη Αλίκη Γεωργούλη δημιούργησε το θέατρο «Αποθήκη» στην οδό Σαρρή. Γεγονός! Ούτε μόδα ούτε τίποτα δεν ήταν τότε η περιοχή του Ψυρρή. Κάτι συμπαθέστατα νοικοκυρεμένα μπουρδελάκια βρίσκονταν απέναντι απ' το θέατρο κι όλα έδειχναν πως η περιοχή θα πήγαινε καλύτερα. Κι όντως πήγε.
Σε κάποια χρόνια όμως έφτασαν η Ασία, η Αφρική, η Ατλαντίδα και ο κακός μας ο φλάρος. Η Αλωση της Αθήνας δημιούργησε νέα πολυπολιτισμική άνθηση για δύο μόνο δευτερόλεπτα και μετά χάος. Η αξιέραστη υπηρεσία σκουπιδιών έδιωξε τα «ανθρώπινα ρετάλια» απ' τη βιτρίνα των κεντρικών, ας πούμε, οδών παραπέρα. Με το ίδιο πρόβλημα. Στο μεταξύ όλοι αυτοί οι λαθρονόμιμοι άρρενες έχουν και σεξουαλικές ανησυχίες. Οπότε γέμισε ο τόπος «κόκκινα φανάρια», χωρίς το γνωστό «σάουντρακ» του Σταύρου Ξαρχάκου.
Ποτάμια σπέρματος, σωρός οι σύριγγες, βουνά οι παραισθήσεις χρηστών και αρχόντων. Μέτρα; Γελάστε όρνιθες και «Τίο τίο τίο τιξ, τιοτίξ-τιοτίξ». Πουτάνες; Ολες οι αποχρώσεις του καστανού, του κάρβουνου, της ομελέτας και του τυριού.
Και από δίπλα, οι συμπατριώτες τής «Κόσκο». Κινέζοι εργατικοί και μυστηριώδεις θαυμαστές, όχι του καημένου του Μάο, αλλά του Φου Μαν Τσου.
Η Μαμά Ελλάς; Απούσα, γιατί έχει τα παιδιά στα επείγοντα. Και τον Πειναλέοντα και την Ανεργίτσα. Οπότε μπάτε σκύλοι και πηδήστε με πέντε ευρώ συν το προφυλακτικό.
Θα μου πεις τι δουλειά έχουν οι θεατρίνοι και λοιποί συγγενείς «μες σ' αυτή τη βάρκα που είμαι μοναχή». Ελα ντε. Να σηκωθούν και να φύγουν. Δεν μπορεί το πακιστανικό αγόρι να μην έχει τρόπο να ξεσκάσει και η Αννα Βαγενά (λέω τώρα) να θέλει να παίζει το «Γάλα» και το Ρυζόγαλο. Πρέπει να πηδήξει, κυρίες και κύριοι, ο πονεμένος και ξενιτεμένος, που ζει εδώ στην πασίγνωστη για την ανοχή και τους οίκους ανοχής της χώρα. Χώρια το έμφυτο δημοκρατικό φρόνημα και ο επιλεκτικός τσαμπουκάς. Τι κι αν φοβάται η ηλικιωμένη θεατρόφιλος να πάει στο Εθνικό Θέατρο! Τι λες, κυρά μου! Κάτσε στο σπίτι σου να μάθεις κοινωνιολογία απ' τον Λαζόπουλο.
Θα μου πεις, ποιος θα πάει στο Εθνικό; Ο Σβαρτσενέγκερ ή ο Σταλόνε ντυμένος ράμπο; Γελοιότητες. Η απάντηση είναι μία. Οποιος σπούδασε αυτοάμυνα, καράτε, τζούντο και άλλα τέτοια πολεμοχαρή. ΑΥΤΟΣ ή ΑΥΤΗ θα είναι καλοδεχούμενος-η από τον Γιάννη τον Χουβαρδά. Οι υπόλοιποι; Το πολύ πολύ στο «Παλλάς» της Βουκουρεστίου. Ορίστε μας!
Οσο για το παραπέρα προτεκτοράτο του Μπάνγκλα Ντες και των συμμοριών απογόνων των Σομαλών πειρατών, ε... εκεί, πρόβλημά σας.
Στο κάτω κάτω φωνάξτε τη Βαγενά να σας παίξει το «Γάλα» κατ' οίκον! Τι να σας πω.
Πέρα απ' ΟΛΑ αυτά, οι υποψήφιοι δήμαρχοι αισιοδοξούν ότι θα είναι στο ίδιο επίπεδο με τους προηγούμενους, αν και ο Καλλικράτης, όσο να πεις, είναι μια εγγύηση... Σκατά στα μούτρα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου