Πάσχα σαν... Ολυμπιάδα

Του ΓΙΑΝΝΗ ΞΑΝΘΟΥΛΗ

Οταν στερείσαι τον 14ο μισθό, λογικά στερείσαι και το Πάσχα.

Το Πάσχα το ελληνικό με τη γνωστή ερωτική ατμόσφαιρα της άνοιξης και τη γευστική πανδαισία του οβελία. ΟΜΩΣ -υπάρχει πάντα κι ένα «όμως», που μπορεί να σημαίνει πως καταργώντας τις Πασχαλιές και ό,τι συνεπάγεται κάτι τέτοιο, η Ελλάς θα συνέλθει κάπως απ' τον ζόφο και τον οικονομικό της Γολγοθά. Ετσι διάφορες παρηγορητικές οργανώσεις ξαμολήθηκαν στους πικραμένους που υπάρχει περίπτωση να στερηθούν τον αξιαγάπητο «14ο μισθό», δίνοντας τη δική τους ψύχραιμη εξήγηση.

1) Ο Χριστός δεν έχει λόγο να σταυρώνεται κάθε χρόνο. Αν ακολουθήσει τη λογική των Ολυμπιακών Αγώνων, κάθε τέσσερα χρόνια, θα γίνει ακόμη πιο επιθυμητός και λαχταριστός. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα υφίσταται λόγος να μπαίνουμε σε έξοδα πασχαλιάτικα και να αιμορραγεί το αξιοθρήνητο κράτος μας.

2) Απ' τη στιγμή που το Πάσχα θα παίζεται κάθε τέσσερα χρόνια, θα ηρεμήσει και η ταλαίπωρη κτηνοτροφία μας. Τα αρνάκια θα βρουν την ισορροπία τους και τα κοπάδια θα αρχίσουν να θυμίζουν την εποχή των καλών παλιών νομάδων. Απ' την άλλη, με το που θα μπει φρένο στο έθιμο του αρνιού, η υγεία των νεοελλήνων θα βελτιωθεί σημαντικά. Το αρνί στη σημερινή προβληματική εποχή της χοληστερίνης και της παχυσαρκίας αποτελεί βόμβα για τον χριστιανικό πληθυσμό. Στα τέσσερα χρόνια όμως, το θέμα αμβλύνεται.

3) Ο εκ φύσεως σπάταλος Ελλην θα συμμαζευτεί χωρίς Πάσχα. Θα παραμείνει στο σπίτι του να γιορτάσει τυπικά με τα ξεράσματα της τηλεόρασης και τους θαυμάσιους τραγουδιστές σε αλήστου μνήμης ασματίδια. Τα χρήματα που ξοδεύονται για πασχαλινές λαμπάδες, αβγά και τσουρέκια θα εξοικονομηθούν για τους υπερπρόσθετους φόρους που, με σφιγμένη την καρδιά, μας προσφέρουν οι ποικίλες φαντασμαγορικές οικονομικές υπηρεσίες. Φυσικά, προαιρετικά -με μια συμβολική φορολογία- οι φανατικοί του Πάσχα θα μπορούν να ψάλλουν το «Χριστός Ανέστη», αν αποδειχθεί πως το έχει ανάγκη ο οργανισμός τους. Αν όχι, θα ξεπεράσουν τη γιορτή έχοντας κατά νου πως θα ξεφαντώσουν σε τέσσερα χρονάκια. Εξάλλου, ο χρόνος τρέχει σαν γάργαρο νερό. Πότε ήταν που θαυμάζαμε τη Γιάννα Δασκαλάκη-Αγγελοπούλου;

4) Μαζί με την κατάργηση του Πάσχα θα καταργηθεί πιθανόν και η Ανάσταση του Λαζάρου, παρ' όλο που θεωρητικά είναι πολύ πιο οικονομική. Ο Λάζαρος δεν συνοδεύτηκε ποτέ με αρνί, κόκκινα αβγά ή κατσίκι. Πάντα η «ανάστασή» του είχε κάτι το μίνιμαλ, πιθανόν για να γίνει πιο έντονο το ξεφάντωμα του Μεγάλου Σαββάτου.

Η κυβέρνηση σκέφτεται, όπως έμαθα, να δώσει από φέτος έμφαση στην Ανάσταση του Λαζάρου, ως απείρως πιο συμφερτική. Φυσικά, η συμπαθής τάξη των κρεοπωλών θα υποστεί μια άλφα καθίζηση, αλλά οι καιροί, όπως λέει και η Μέρκελ, απαιτούν θυσίες και καρτόφελν.

5) Δυστυχώς θα πρέπει να σφίξει το ζωνάρι και η Εκκλησία, που θα χάσει την πιο δραστική της εβδομάδα όπως είναι η Μεγάλη Εβδομάδα μαζί με το «happy end». Θα μου πεις, κάτι τέτοιες γιορτές περιμένουν οι μητροπολίτες να φορέσουν τις μετροπόλιταν μίτρες τους. Τι να γίνει! Ας δουν κι ας παραδειγματιστούν από τις κόρες της Σαουδικής Αραβίας που ντύνονται και στολίζονται μόνον κατ' οίκον. Ας ντυθούν εντός των μητροπόλεων, παρέα με τους αμπιγιέρ-διακόνους, για να εκτονώσουν γενικά το θρησκευτικό τους δέος και παράπονο. Ο 14ος μισθός ήταν αυτός που, απ' ό,τι λένε οι ιστορικοί και οι κοινωνιολόγοι, μας εξωθούσε στην υπερβολή της θλίψης και της χαράς. Οι ίδιοι υποστηρίζουν πως ο νεοέλλην με το «σκωτσέζικο ντους», δηλαδή τη Μεγάλη Παρασκευή να παριστά τον θλιμμένο και σε ένα μόλις εικοσιτετράωρο να κάνει τη χαρά τού τρελού που αναστήθηκε ο Κύριος -συν το γλέντι, το κλαρίνο, τις συκωταριές και τα κοψίδια- επηρέασε δραματικά τον ήδη διαταραγμένο (από την επάρατη Τουρκοκρατία) ψυχισμό του...

Η άνοιξη με προχωρημένη τη Σαρακοστή κυλά στο αίμα μας, ΟΜΩΣ τα προβλήματα και οι πιθανότητες που ανέπτυξα πιο πάνω παραμένουν επιτακτικά τραγικά. Η κυβέρνηση ναι μεν συμμερίζεται την οικολογική -τουλάχιστον- διάσταση του Γολγοθά ΑΛΛΑ απ' την άλλη ο κύριος Παπακωνσταντίνου συμβουλεύει ότι δεν υπάρχει σάλιο για τέτοιου είδους υπερπαραγωγές με Φαρισαίους, Ρωμαίους, Βαραββάδες και κακιασμένο όχλο. Ούτε καν για ξυλεία. Και σταυροί άνευ ξυλείας είναι σαν τυρόπιτα χωρίς τυρί. Ας καταλάβουμε λοιπόν όλοι μας πως η χώρα ζει ένα δεύτερο Ζάλογγο, με κάπως διαφορετική χορογραφία, λίγο πιο hip-hop.

Μέσα σε τέτοια αισθήματα θα δοθούν μεν τα Οσκαρ, αλλά ίσως να μη δοθούν όσα περιμέναμε να μας δώσουν. Το Πάσχα ευτυχώς είναι «κινητή γιορτή» και, όπως μου είπε κυβερνητικό στέλεχος, ΑΝ δούμε ότι πηγαίνουμε καλά οικονομικά, μπορεί να γιορταστεί ΚΑΙ μαζί με τον Δεκαπενταύγουστο ΚΑΙ μαζί με τα Χριστούγεννα... Θα εξαρτηθεί απ' τους σπόνσορες και τη θέλησή μας. Ζήτω η Ελλάς! Και καλή συνέχεια...