Του ΣΑΒΒΑ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗ
Το θέμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων της Ελλάδας από τα έξι στα δώδεκα μίλια είναι ζωτικής σημασίας για την ειρήνη, τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή, ενώ μπορεί να λυτρώσει μια για πάντα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Αν η Ελλάδα κάνει χρήση του αναφαίρετου αυτού δικαιώματος, που της παρέχεται από το Διεθνές Δίκαιο και τη Συμφωνία για το Δίκαιο των Θαλασσών του Μοντέγκο Μπέι, το οποίο είναι δικαίωμα που μπορεί να το ασκήσει χωρίς να διαβουλευθεί με κανέναν, τότε αφαιρείται ο γεωγραφικός χώρος πάνω στον οποίον η Τουρκία ξεδιπλώνει τις διεκδικήσεις και της επεκτατικές της πολιτικές.
Με άλλα λόγια, με την επέκταση των χωρικών υδάτων στα δώδεκα μίλια λύνονται τα ελληνοτουρκικά προβλήματα και τότε όντως θα μείνει για ρύθμιση το θέμα της οριοθέτησης ΑΟΖ – υφαλοκρηπίδας.
Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο η Τουρκία έθεσε ως μείζονα στόχο της εθνικής της πολιτικής να αποτρέψει την Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, φθάνοντας μέχρι το σημείο η τουρκική Εθνοσυνέλευση το 1995 να δώσει εξουσιοδότηση ες αεί στις τουρκικές κυβερνήσεις να κηρύξουν τον πόλεμο στην Ελλάδα, σε περίπτωση που ασκούσε το δικαίωμα της επέκτασης πέραν των έξι ναυτικών μιλίων.
Το 1997, μετά την κρίση των Ιμίων, ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Κωνσταντίνος Σημίτης, με την παρότρυνση της κυρίας Ολμπραϊτ, υπέγραφε με τον κύριο Ντεμιρέλ στην Ισπανία τη Διακήρυξη της Μαδρίτης, τα βασικότερα σημεία της οποίας ορίζουν επιγραμματικά:
«Και οι δύο χώρες θα αναλάβουν την προσπάθεια να προωθήσουν διμερείς σχέσεις, που θα βασίζονται σε:
Αμοιβαία δέσμευση για την ειρήνη, την ασφάλεια και τη συνεχή ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας.
Σεβασμό της κυριαρχίας της κάθε χώρας.
Σεβασμό των Αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των διεθνών συνθηκών.
Σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία της.
Δέσμευση αποφυγής μονομερών ενεργειών, στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και της επιθυμίας, ώστε να αποτραπούν συγκρούσεις οφειλόμενες σε παρεξήγηση.
Δέσμευση διευθέτησης των διαφορών τους με ειρηνικά μέσα, στη βάση αμοιβαίας συναίνεσης και χωρίς τη χρήση βίας ή την απειλή βίας».
Σημειώνεται ότι το τέταρτο και το πέμπτο σημείο «φωτογραφίζουν» τα δώδεκα μίλια. Δηλαδή, με την αναγνώριση «νόμιμων ζωτικών συμφερόντων» της Τουρκίας στο Αιγαίο στην ουσία νομιμοποιούμε την «απειλή πολέμου», ενώ με την «αποφυγή μονομερών ενεργειών» κλείνουμε την πόρτα στην επέκταση.
Αυτά τα είκοσι έξι χρόνια που πέρασαν από την υπογραφή της διακήρυξης αποδείχτηκε ότι η Τουρκία δεν σεβάστηκε την υπογραφή της, αφού φθάσαμε στο τουρκολιβυκό μνημόνιο, στη «Γαλάζια Πατρίδα, στις «βόλτες» του «Ορούτς Ρέις» επί 92 ημέρες και τις έρευνες σε ελληνική -με βάση το Διεθνές Δίκαιο- ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, σε ευθεία αμφισβήτηση της κυριαρχίας των ελληνικών νησιών, σε επιστολές στον ΟΗΕ για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, σε εκατοντάδες παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου και υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά και σε πόσα άλλα.
Το θέμα της επέκτασης των χωρικών υδάτων της Ελλάδας από τα έξι στα δώδεκα μίλια είναι ζωτικής σημασίας για την ειρήνη, τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή, ενώ μπορεί να λυτρώσει μια για πάντα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Αν η Ελλάδα κάνει χρήση του αναφαίρετου αυτού δικαιώματος, που της παρέχεται από το Διεθνές Δίκαιο και τη Συμφωνία για το Δίκαιο των Θαλασσών του Μοντέγκο Μπέι, το οποίο είναι δικαίωμα που μπορεί να το ασκήσει χωρίς να διαβουλευθεί με κανέναν, τότε αφαιρείται ο γεωγραφικός χώρος πάνω στον οποίον η Τουρκία ξεδιπλώνει τις διεκδικήσεις και της επεκτατικές της πολιτικές.
Με άλλα λόγια, με την επέκταση των χωρικών υδάτων στα δώδεκα μίλια λύνονται τα ελληνοτουρκικά προβλήματα και τότε όντως θα μείνει για ρύθμιση το θέμα της οριοθέτησης ΑΟΖ – υφαλοκρηπίδας.
Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο η Τουρκία έθεσε ως μείζονα στόχο της εθνικής της πολιτικής να αποτρέψει την Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, φθάνοντας μέχρι το σημείο η τουρκική Εθνοσυνέλευση το 1995 να δώσει εξουσιοδότηση ες αεί στις τουρκικές κυβερνήσεις να κηρύξουν τον πόλεμο στην Ελλάδα, σε περίπτωση που ασκούσε το δικαίωμα της επέκτασης πέραν των έξι ναυτικών μιλίων.
Το 1997, μετά την κρίση των Ιμίων, ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Κωνσταντίνος Σημίτης, με την παρότρυνση της κυρίας Ολμπραϊτ, υπέγραφε με τον κύριο Ντεμιρέλ στην Ισπανία τη Διακήρυξη της Μαδρίτης, τα βασικότερα σημεία της οποίας ορίζουν επιγραμματικά:
«Και οι δύο χώρες θα αναλάβουν την προσπάθεια να προωθήσουν διμερείς σχέσεις, που θα βασίζονται σε:
Αμοιβαία δέσμευση για την ειρήνη, την ασφάλεια και τη συνεχή ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας.
Σεβασμό της κυριαρχίας της κάθε χώρας.
Σεβασμό των Αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των διεθνών συνθηκών.
Σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία της.
Δέσμευση αποφυγής μονομερών ενεργειών, στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και της επιθυμίας, ώστε να αποτραπούν συγκρούσεις οφειλόμενες σε παρεξήγηση.
Δέσμευση διευθέτησης των διαφορών τους με ειρηνικά μέσα, στη βάση αμοιβαίας συναίνεσης και χωρίς τη χρήση βίας ή την απειλή βίας».
Σημειώνεται ότι το τέταρτο και το πέμπτο σημείο «φωτογραφίζουν» τα δώδεκα μίλια. Δηλαδή, με την αναγνώριση «νόμιμων ζωτικών συμφερόντων» της Τουρκίας στο Αιγαίο στην ουσία νομιμοποιούμε την «απειλή πολέμου», ενώ με την «αποφυγή μονομερών ενεργειών» κλείνουμε την πόρτα στην επέκταση.
Αυτά τα είκοσι έξι χρόνια που πέρασαν από την υπογραφή της διακήρυξης αποδείχτηκε ότι η Τουρκία δεν σεβάστηκε την υπογραφή της, αφού φθάσαμε στο τουρκολιβυκό μνημόνιο, στη «Γαλάζια Πατρίδα, στις «βόλτες» του «Ορούτς Ρέις» επί 92 ημέρες και τις έρευνες σε ελληνική -με βάση το Διεθνές Δίκαιο- ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, σε ευθεία αμφισβήτηση της κυριαρχίας των ελληνικών νησιών, σε επιστολές στον ΟΗΕ για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, σε εκατοντάδες παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου και υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά και σε πόσα άλλα.
Προχθες, Πέμπτη, 7 Δεκεμβρίου 2023, ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπέγραψε με τον Ταγίπ Ερντογάν μια νέα διακήρυξη, χωρίς να γίνει καν λόγος για την καταπάτηση της προηγούμενης από την Τουρκία.
Οι φόβοι που είχαμε, να μην αποτελεί η νέα αυτή διακήρυξη ανανέωση ή και επέκταση της Διακήρυξης της Μαδρίτης, δυστυχώς, επαληθεύτηκαν.
Στη Διακήρυξη των Αθηνών Περί Σχέσεων Φιλίας και Καλής Γειτονίας, μεταξύ άλλων, αναφέρεται και το εξής:
Συμφώνησαν στα κάτωθι:
«…OP2. Τα Μέρη δεσμεύονται να απέχουν από κάθε δήλωση, πρωτοβουλία, ή ενέργεια που θα μπορούσε να υπονομεύσει ή να απαξιώσει το γράμμα και το πνεύμα αυτής της Διακήρυξης ή να θέσει σε κίνδυνο τη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή τους.
Οπως γίνεται αντιληπτό, από τη στιγμή που δεν έχει καταργηθεί και είναι εν ισχύ η απόφαση της τουρκικής εθνοσυνέλευσης για πόλεμο κατά της Ελλάδας, σε περίπτωση που επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα πέραν των 12 ναυτικών μιλίων, η Ελλάδα δεσμεύεται να μην προβεί σε επέκταση των χωρικών της υδάτων, γιατί αυτό θα θέσει σε κίνδυνο τη διατήρηση της ειρήνης.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, βάλαμε το τελευταίο «καρφί» στο φέρετρο των 12 ναυτικών μιλίων.
«…OP2. Τα Μέρη δεσμεύονται να απέχουν από κάθε δήλωση, πρωτοβουλία, ή ενέργεια που θα μπορούσε να υπονομεύσει ή να απαξιώσει το γράμμα και το πνεύμα αυτής της Διακήρυξης ή να θέσει σε κίνδυνο τη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή τους.
Οπως γίνεται αντιληπτό, από τη στιγμή που δεν έχει καταργηθεί και είναι εν ισχύ η απόφαση της τουρκικής εθνοσυνέλευσης για πόλεμο κατά της Ελλάδας, σε περίπτωση που επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα πέραν των 12 ναυτικών μιλίων, η Ελλάδα δεσμεύεται να μην προβεί σε επέκταση των χωρικών της υδάτων, γιατί αυτό θα θέσει σε κίνδυνο τη διατήρηση της ειρήνης.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, βάλαμε το τελευταίο «καρφί» στο φέρετρο των 12 ναυτικών μιλίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου