Του Σπύρου Δημητρέλη
Έφυγε χθες ίσως ένας από τους πιο ευρωπαϊστές πολιτικούς που έχει ζήσει η Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Για τα πεπραγμένα του στη γερμανική πολιτική σκηνή δεν γνωρίζω πολλά. Τον γνωρίζουμε, όμως, από τον ρόλο που διαδραμάτισε στην ελληνική κρίση και γενικότερα στην κρίση χρέους της ευρωζώνης. Δαιμονοποιήθηκε όσο κανείς άλλος στη σύγχρονη ελληνική ιστορία για τον τρόπο και το ύφος με το οποίο αντιμετώπισε την κρίση χρέους. Και παρά την πρόβλεψη του Ευκλείδη Τσακαλώτου, ο οποίος έσπευσε την ημέρα του θανάτου του να προβλέψει ότι "δεν θα τον κρίνει καλά η ιστορία", να προβλέψω ακριβώς το αντίθετο. Ότι ο Σόιμπλε ήταν ο άνθρωπος ο οποίος έσωσε τελικά το όλο οικοδόμημα του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος -και γενικά του ευρωπαϊκού οικοδομήματος- σε εποχές που έπρεπε να ληφθούν, σκληρές μεν, αλλά απολύτως αναγκαίες αποφάσεις.
Επειδή είχα παρακολουθήσει τις δηλώσεις πολλών από τα κρίσιμα Eurogroup και με τη βοήθεια γερμανομαθών συναδέλφων μετέφρασα πολλές δηλώσεις του Σόιμπλε, η βασική θέση που διατύπωνε ξανά και ξανά αναφορικά με την Ελλάδα αλλά και τις άλλες χώρες που βρίσκονταν στη δίνη της κρίσης χρέους ήταν η εξής: "Αλληλεγγύη έναντι μεταρρυθμίσεων".
Αυτήν την πολύ απλή φράση ελάχιστοι από το ελληνικό πολιτικό προσωπικό μπήκαν στον κόπο να την εξηγήσουν στους Έλληνες. Αντιθέτως επαναλάμβαναν αυτά που κορόϊδευαν τους πολίτες και τους είχαν οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στο χείλος της οικονομικής καταστροφής.
Αυτό που έλεγε ο Σόιμπλε ήταν πολύ απλό: Η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να εξυπηρετήσει το χρέος της γιατί οι αγορές (δηλαδή όσοι έχουν αποταμιευμένα κεφάλαια) δεν δανείζουν πλέον την Ελλάδα επειδή είναι βέβαιοι ότι δεν θα πάρουν πίσω τα χρήματά τους. Η Ελλάδα ξοδεύει πολύ περισσότερα από αυτά που εισπράττει. Για να μην κηρύξει ατάκτως στάση πληρωμών, που σημαίνει ότι μέσα σε μια νύχτα θα ισοσκελίσει τα έσοδα με τις δαπάνες της, δηλαδή θα κοπούν μέσα σε μια νύχτα δραστικά οι μισθοί, οι συντάξεις και οι άλλες κρατικές δαπάνες της, ενώ δεν θα υπάρχουν και επαρκή κεφάλαια για εισαγωγές καυσίμων και φαρμάκων, θα προκληθεί δηλαδή ένα τεράστιο κοινωνικό κόστος ακαριαίας φτώχειας που θα αποσταθεροποιήσει συνολικά τη χώρα, οι Ευρωπαϊοι δείχνουν "αλληλεγγύη έναντι μεταρρυθμίσεων".
Ποια είναι αυτή η "αλληλεγγύη";
Δανείζουν την Ελλάδα ως τελευταίο καταφύγιό της και ρυθμίζουν το χρέος της, αλλά με αντάλλαγμα μεταρρυθμίσεις που θα ξεριζώσουν τις αιτίες που οδήγησαν την Ελλάδα στην υπερχρέωση και στη χρεοκοπία. Ξερίζωμα της σπατάλης που δημιουργεί ελλείμματα, άνοιγμα αγορών της στον ανταγωνισμό για να υποχωρήσουν οι τιμές για τον καταναλωτή, φορολογική μεταρρύθμιση για την καταπολέμηση της φοροαποφυγής και της φοροδιαφυγής με διεύρυνση της φορολογικής βάσης, δηλαδή του αριθμού των Ελλήνων που πληρώνουν φόρους, και δικαιότερες δημόσιες δαπάνες με περισσότερη αλληλεγγύη για τις επόμενες γενιές με τη μείωση συντάξεων.
Κατά τη διάρκεια των δαινομοποιημένων "μνημονίων" έγιναν δεκάδες πραγματικές μεταρρυθμίσεις που αποτέλεσαν τα θεμέλια για την ταχεία οικονομική ανάπτυξη που βιώνουν οι Έλληνες σήμερα. Πίσω από την επιβολή αυτών των μεταρρυθμίσεων που προκαλούσαν μεγάλο βραχυπρόθεσμο κοινωνικό και πολιτικό κόστος, αλλά μεσομακροπρόθεσμο όφελος για τους Έλληνες σε βιώσιμη βάση, βρισκόταν η σιδηρά στάση του Σόιμπλε. Απέναντι σε μεταρρυθμίσεις (ενδεικτικά) που:
- έκοβαν τις συντάξεις των 3.000 ευρώ τον μήνα με δύο δώρα στους 50ρηδες των ΔΕΚΟ
- στο βρεφικό γάλα που πωλούνταν μονοπωλειακά από τα φαρμακεία 30% ακριβότερα σε σχέση με το ράφι στο σούπερ μάρκετ
- στην αύξηση του ωραρίου λειτουργίας των φαρμακείων με παράλληλη μείωση της τιμής των φαρμάκων
- στη μείωση των μισθών στο Δημόσιο που είχαν φθάσει να είναι εξωφρενικά υψηλότεροι από τον ιδιωτικό τομέα και με μεγάλες αποκλίσεις από δημόσια υπηρεσία σε δημόσια υπηρεσία, και δεκάδες άλλες παρεμβάσεις προς όφελος των πολλών και σε βάρος βραχυπρόθεσμα των λίγων, το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού πολιτικού προσωπικού επέλεξε να ενεργοποιήσει στη δια πασών τις σειρήνες του λαϊκισμού. "Ήρθαν οι Γερμανοί να μας κλέψουν τον ήλιο", "Go Back Madame Merkel", "Οι τραπεζίτες μας παίρνουν τα σπίτια", "Κίνημα 'Δεν πληρώνω'" και δεκάδες άλλες ανοησίες που είχαν σαν αποτέλεσμα η ελληνική κρίση να κρατήσει κοντά δέκα χρόνια αντί για τρία ή τέσσερα.
Για να μην τσουβαλιάζουμε, υπήρξαν και περιπτώσεις ηγετών, όπως του Αντώνη Σαμαρά, που προσπάθησε να κάνει πραγματικές μεταρρυθμίσεις και να βγάλει γρηγορότερα τη χώρα από την κρίση, αλλά πνίγηκε και αυτός πολιτικά στο τσουνάμι του λαϊκισμού που αποκαλούσε ανερυθρίαστα τους ορθολογικούς, πραγματιστές και διακρίνοντες τα ψέμματα των λαϊκιστών ως "γερματσολιάδες" και "βαστασοϊμπλέδες". Η ιστορία τούς έκρινε όλους με όσα ακολούθησαν στο πολιτικό σκηνικό και την οικονομία. Η ιστορία θα κρίνει και τον Σόιμπλε.
Το μεγάλο του προσόν…
η αλήθεια. Όσον πικρή και αν ήταν… Το ότι κράτησε μέσα στη φουρτούνα της κρίσης χρέους στιβαρά το τιμόνι στο καράβι της ευρωζώνης δεν μπορεί παρά να του πιστωθεί.
ΥΓ. Εν μέσω κρίσης κορονοϊού ο Σόιμπλε είχε απασχολήσει τα πρωτοσέλιδα με τίτλους όπως: "Κυνικός μέχρι αηδίας ο Σόιμπλε: "Δεν υποχωρούν όλα μπροστά στην ανθρώπινη ζωή, όλοι θα πεθάνουμε…". Το απόσπασμα των επίμαχων δηλώσεών του σε συνέντευξη ήταν το εξής: "Όταν ακούω ότι όλα υποχωρούν μπροστά στην προστασία της ανθρώπινης ζωής, πρέπει να πω ότι αυτό δεν είναι απόλυτο. Υπάρχει στάθμιση και αλληλοπεριορισμός στα ανθρώπινα δικαιώματα. Εάν υπάρχει μία απόλυτη αξία στο Σύνταγμά μας, αυτή είναι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αυτή είναι απαραβίαστη. Αλλά αυτό δεν αποκλείει ότι κάποτε θα πεθάνουμε. το κράτος πρέπει να εγγυηθεί την καλύτερη δυνατή υγειονομική περίθαλψη σε όλους, αλλά οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να πεθαίνουν εξαιτίας του κορονοϊού".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου