Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
Τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει στη ζωή μας αν δεν ξέρουμε σε ποιον ανήκει η ρήση «τα πάντα ρει». Ολα θα συνεχίσουν να ρέουν απρόσκοπτα.
Εξάλλου, και ο Ηρόδοτος, στον οποίον την απέδωσε ο κ. Κασσελάκης, και ο Ηράκλειτος, στον οποίον αποδίδεται από όλους τους υπόλοιπους, είναι δύο ονόματα που ξεκινούν από «Ητα» και δη κεφαλαίο.
Και τι θα άλλαζε στη ζωή μας αν κάποιοι από εμάς πίστευαν ότι το «εν οίδα ότι ουδέν οίδα» το είπε ο Ναπολέων όταν κάποιος, πριν από τη μάχη του Βατερλώ, του ζήτησε μια πρόβλεψη για την έκβασή της;
Ολα αυτά είναι άχρηστες γνώσεις, τις οποίες, ως επί το πολύ, υποθέτω θα αναλάβει η τεχνητή νοημοσύνη απελευθερώνοντας τη Φυσική Ανοησία μας από τα περιττά βάρη. Οθεν και η απορία μου, όταν βλέπω ορισμένους να εξεγείρονται για την κραυγαλέα άγνοια του αρχηγού.
Και μη νομίζετε πως θεωρώ το ζήτημα πολιτικό. Η έλλειψη στοιχειώδους μορφώσεως δεν έχει πολιτικό πρόσημο. Είναι δημοκρατικό αγαθό μιας κοινωνίας που έχει γυρίσει την πλάτη της στη στοιχειώδη παιδεία.
Τι εννοούμε όταν λέμε «στοιχειώδη παιδεία»;
Γραμματική, ορθογραφία, κάποιον σεβασμό στη σύνταξη –χωρίς υπερβολές– και κάποια ιεραρχημένη αντίληψη της Ιστορίας. Εχουμε φτάσει να αντιμετωπίζουμε ως ελιτισμό την απαξιωτική αντίδραση στην άγνοια ενός δημοσίου προσώπου. Και ξεχνάμε ότι αυτή η μικρή και φτωχή χώρα κάποτε έβγαζε πολιτικούς σαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Αυτή η άχρηστη γνώση έχει μετατραπεί σε ένα μηχανισμό καταστολής των ζωτικών δυνάμεων της εκπαίδευσης.
Ποιες είναι αυτές;
Μα το πολύ απλό: η συνείδηση ότι δεν ξέρεις κάτι, η εκπαίδευση το επισημαίνει και το εντοπίζει και σου δείχνει τον δρόμο για να το μάθεις. Η γνώση ότι ο Ηράκλειτος διετύπωσε τον αφορισμό «τα πάντα ρει» δεν πέρασε μέσα στους εγκεφαλικούς νευρώνες μας με το μητρικό γάλα. Δεν γεννηθήκαμε με τις γνώσεις μας. Τις κατακτήσαμε με την προσπάθεια της εκπαίδευσης.
Ας μη γελιόμαστε. Το διανοητικό επίπεδο της πολιτικής τάξης είναι ιδιαιτέρως χαμηλό. Αντανακλά το επίπεδο της εκπαίδευσης.
Τόσο χαμηλό, ώστε...
ο κ. Νατσιός να αυτοαναγορεύεται σε τεχνοκριτικό.
Ασχέτως του τι πιστεύω για την όλη υπόθεση, όταν ακούω τον κ. Νατσιό να μιλάει, εκ του αυτομάτου υιοθετώ την αντίθετη άποψη. Προσπαθώ να ελέγξω τα αντανακλαστικά μου. Ας πούμε σκέφτομαι μήπως αντί για τη σημαία με τα ρόδινα ρετάλια το ελληνικό προξενείο θα έπρεπε να αναρτήσει τον γνωστό σε όλους πίνακα του ναυτικού με το τσιμπούκι, που κοσμούσε τα κορνιζάδικα της επικρατείας, στολίδι και σύμβολο της ναυτοσύνης μας. Πολύ υλικό για κουβέντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου