Το 1955 Ελλάδα και Κύπρος άρχισαν ένοπλο Αγώνα για να Ενωθούν… Ένωση και μόνο Ένωση ήταν ο Εθνικός Όρκος.
Το 1958-59 έγινε Εθνική Επιορκία. Ελλάδα και Κύπρος εγκατέλειψαν την Ένωση. Έφεραν την Κυπριακή «Ανεξαρτησία» της Ζυρίχης και του Λονδίνου. Ο ένας Εθνάρχης (ο Καραμανλής) δήλωσε ότι, η «λύση» του Κυπριακού, ήταν «η ευτυχέστερη μέρα της ζωής του». Και ο άλλος Εθνάρχης (ο Μακάριος) ανέκραξε ως νέος Μαραθωνομάχος και Μαραθωνοδρόμος: «Νενικήκαμεν». Θα φτιάξουμε, αναφώνησε, «το Κράτος του Θεού…».
Οι δύο Εθνάρχες επανέφεραν με τις υπογραφές τους στην Κύπρο την Τουρκία. Κράτησαν την Αγγλία στο Νησί. Είχαν εν τω μεταξύ σκοτωθεί, κρεμασθεί, δολοφονηθεί δεκάδες Τουρκοκύπριοι, Ελληνοκύπριοι και Εγγλέζοι. Ανατινάχθηκαν ήρωες (όπως ο Μάτσης) και έπεσαν πυρίκαυστοι (όπως ο Αυξεντίου). Απαγχονίσθηκαν (όπως ο Ευαγόρας)…
Οι δύο Εθνάρχες παραμένουν Εθνάρχες. Δοξολογούνται και υμνούνται ακόμα για τα τραγικά γεγονότα, για την Καταστροφή που έφεραν στην Κύπρο και τον Κυπριακό Ελληνισμό…
Η δραματική Ιστορία άρχισε όταν ο Εθνάρχης Μακάριος, τρία χρόνια με την άπειρη και ανεύθυνη πολιτική του, πέτυχε τα αιματηρά διακοινοτικά Δεκεμβριανά του 1963.
Οι Τουρκοκύπριοι απεσύρθησαν από το «Κράτος του Θεού…». Και ο Εθνάρχης (Κυρίαρχος πλέον) εκτίμησε ότι θα λυγίσει οικονομικά τους Τουρκοκυπρίους και ότι «θα γονατίσουν και θα του φιλήσουν το χέρι για να τους πάρει πίσω!».
Έτσι έλεγε… Μετά;
Οργάνωσε και ένοπλες ομάδες να «αμυνθεί» το Κράτος, από την τουρκοκυπριακή ένοπλη οργάνωση ΤΜΤ. Πριν λειτουργήσει το «Κράτος του Θεού», Τούρκοι και Έλληνες οργάνωναν την ένοπλη διάλυσή του και όχι τη δύσκολη, αλλ’ αδηρίτου ανάγκης, λειτουργία και εξέλιξή του. Ο Μακάριος παρέμεινε, όμως, σχεδόν αναντίλεκτα, Εθνάρχης.
Ήλθε μετά ο Αύγουστος του 1964. Το κάψιμο της Τηλλυρίας με τις τουρκικές βόμβες Ναπάλμ. Δεκάδες οι νεκροί. Εκατοντάδες οι τραυματίες. Πάνω από τα ερείπια και τους νεκρούς ήταν η ήττα και του Εθνάρχη στην Κύπρο και του Γέρου Παπανδρέου στην Αθήνα.
Ο τότε Πρωθυπουργός διακήρυξε προ των τουρκικών βομβαρδισμών στην Τηλλυρία, ότι «αν οι Τούρκοι ανοίξουν την πόρτα του Φρενοκομείου, θα εισέλθει και η Ελλάδα».
Η πόρτα άνοιξε από την Τουρκία, όμως η Ελλάδα δεν μπήκε… Και μετά;
Εστάλη ολόκληρη Ελλαδική Στρατιωτική Μεραρχία στην Κύπρο (1964 – 1967) για έλεγχό της. Με γνώση και των Τούρκων και των Αμερικανών. Με ανύπαρκτη, τότε, τουρκοκυπριακή αντιστασιακή υπόσταση. Έμεινε τρία χρόνια αδρανής και χωρίς στόχο εστάλη επί Γεωργίου Παπανδρέου. Έφυγε ντροπιασμένη (με σχετικό τουρκικό τελεσίγραφο) με τη Χούντα, τότε, στην Αθήνα, του Γεωργίου Παπαδόπουλου.
Μετά;
Η αναμέτρηση και πάλιν του Εθνάρχου Μακαρίου (εναβρυνόταν να διηγείται ότι «έφαγε» 13 Ελληνικές Κυβερνήσεις) με τη Χούντα του Ιωαννίδη στην Αθήνα, οδήγησε στο μοιραίο Πραξικόπημα και στην Τουρκική Εισβολή του 1974.
Και μετά τη Συμφορά; Μετά την Εθνική ατίμωση και καταστροφή;
Η Ελλάδα, «λόγω αποστάσεως», όπως δήλωσε ο επανελθών Εθνάρχης Καραμανλής στην Αθήνα (μετά τα ερείπια και τα κόκκαλα των Ελλήνων τα Ιερά της Εισβολής), δεν μπορούσε να μας βοηθήσει. «Λόγω Αποστάσεως»!..
Και μετά;
Έκτοτε, για 46 χρόνια συνομιλούμε με τον Τούρκο Κατακτητή τούς τελικούς όρους παράδοσής μας στην τουρκική έμπρακτα εκδηλούμενη Δύναμη. Μια Δύναμη την οποία η Ελλάδα «σεβόμενη» μονίμως υποχωρούσε. Υποχωρεί, δραματικά, και σήμερα…
Και η Κύπρος;
Αδύναμη πάντοτε… απέκλειε την αποτρεπτική ΑΜΥΝΑ της. Παρέδιδε και συνεχίζει να παραδίδει ΕΙΡΗΝΙΚΑ, όσα η τουρκική βουλιμία διεκδικεί και βιαίως καταλαμβάνει.
Σήμερα;
Σήμερα η Ελλάδα (μετά την τουρκική κατάληψη όχι μόνο των Θαλασσών της Κύπρου αλλά και της Ελλαδικής Υφαλοκρηπίδος) αυτοβούλως και υπερηφάνως (με Γερμανοαμερικανική πονηριά) πέφτει στην παγίδα των επικίνδυνων αδιέξοδων Συνομιλιών με την Τουρκία. Αρχίζει νέα πορεία, στην οποία η Τουρκία θα ολοκληρώσει και θα παγιώσει «δικαιώματά» της στις Γαλάζιες Θάλασσες με στρατιωτικο-διπλωματικές βίαιες επιβουλές και επιβολές… Η Κύπρος – και πάλιν θυσιαζόμενη Ιφιγένεια – και πάλι θα πληρώσει, μαζί με άλλες ελλαδικές περιοχές, την έμπρακτη στρατιωτικο-διπλωματική της αδυναμία και τις πολιτικές αφέλειες των Αθηνών.
Ο Ελληνισμός εξαπατείται και πάλιν!..
Το Ελληνικό Έθνος εξαπατάται τραγικά και πάλιν… Ντροπιάζονται και σφαγιάζονται τα δικαιώματά του στο τραπέζι των συμφερόντων των Συμμάχων του. Και της αθεράπευτης ενδημικής αυταπάτης του.
Μητσοτάκης και Αναστασιάδης φαίνεται ότι θα είναι επίδοξοι… υβριδικοί Εθνάρχες.
Αν συνομιλήσουν, πρέπει να υποταγούν στον ισχυρό Τούρκο.
Αν δεν συνομιλήσουν, ή οι Συνομιλίες οδηγηθούν και πάλιν σε αδιέξοδο, ο Τούρκος θα πάρει διά της βίας ό,τι δεν παίρνει διά της υπογραφής μας.
Αλλ’ οι «Εθνάρχες»...
θα είναι Νικητές και πάλιν!
Νικητές της νέας Συμφοράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου