Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ
Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε μεθοδεύει, ούτε ενορχηστρώνει, ούτε τίποτε. Ολες αυτές οι κυβερνητικές αναγνώσεις των πτωματολαγνικών συριζαϊκών εξωτερικεύσεων δεν είναι τίποτε περισσότερο από εκ των υστέρων εκλογικεύσεις μιας πολιτικής οξύτητας που αναβλύζει ακατάσχετα και τις περισσότερες φορές απρομελέτητα. Το τουίτ της «Αυγής» που προέβλεπε εκσκαφή νέων τάφων στις Σέρρες· η δήλωση του βουλευτή Θεσσαλονίκης Γιαννούλη, ο οποίος απεφάνθη ότι η κυβέρνηση σκοτώνει ανθρώπους· η ξεμάσκωτη περφόρμανς του Πολάκη με φόντο την εντατική τού «Σωτηρία»: όλα αυτά δεν είναι ψηφίδες μιας στρατηγικής που έχει καταστρωθεί από το κόμμα. Είναι μάλλον κάτι χειρότερο:
Είναι εκδηλώσεις μιας πολιτικής κουλτούρας τόσο ριζικής για την ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε ο ίδιος δεν μπορεί ούτε να τη διακρίνει ούτε να την ελέγξει.
Αν μπορούσε, θα φρόντιζε τουλάχιστον να θέσει σε λειτουργία ένα φίλτρο καθωσπρεπισμού, προκειμένου να μην υφίσταται το πολιτικό κόστος από ωμές δηλώσεις.
Θα φρόντιζε ιδιοτελώς να εστιάσει την κριτική του σε διαχειριστικά σφάλματα, χωρίς να σπεύδει κάθε φορά να χρωματίσει τον ιό ως δεξιό.
Η τάση για χονδροειδείς ταυτίσεις δεν κινεί μόνο μεμονωμένα στελέχη, που τραυματίζουν το κόμμα τους από αδέσποτες μπαλοθιές της ιδιοσυγκρασίας τους. Η λογική του «νεοδημοκράτη ιού» διαπερνά και την επίσημη γραμμή. Ακούει κανείς διαρκώς ότι η κυβέρνηση «μισεί» το ΕΣΥ, κάνει «πραξικοπήματα» ή εκμεταλλεύεται την πανδημία για να περάσει τη «νεοφιλελεύθερη ατζέντα Πισσαρίδη» – που έχει ισοφαρίσει το δαιμονολογικό προηγούμενο του «μέιλ Χαρδούβελη».
Η πεποίθηση ορισμένων στον ΣΥΡΙΖΑ ότι η κυβέρνηση καθοδηγείται από «εγκληματικά» κίνητρα μπορεί να είναι ειλικρινής. Ρίζα της είναι το παλιό δόγμα ότι «όλα είναι πολιτικά»: ότι όλα –ακόμη και η δημόσια υγεία– είναι σημαδεμένα από σκοπιμότητες. Αρα, τίποτε δεν πρέπει να εξαιρείται από την πολιτική αντιπαράθεση. Ο «εχθρός» δεν κάνει λάθη. Κάνει μόνο «εγκλήματα».
Αυτή η μονολιθική κουλτούρα αποβαίνει εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ. Και θα ήταν αδιάφορη, εάν δεν αντηχούσε σε ένα περιβάλλον ανθυγιεινής δυσπιστίας.
Η εμπρηστική ρητορική που αναθεματίζει ως δόλια την υγειονομική πολιτική μπορεί να μην ωφελεί τους εκφραστές της· υποθάλπει όμως την αντικοινωνική ανυπακοή.
Οταν η αξιωματική αντιπολίτευση βλέπει «εγκλήματα», νομιμοποιεί τους αρνητές.
Τους δίνει...
άλλοθι, ακόμη κι αν δεν έχει σχέδιο να τους κηδεμονεύσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου