Μιλώντας για πολιτική κρίση στην Ευρώπη
συχνά κρύβεται από πίσω η “μεταναστευτική κρίση”. Κρίση που είτε από
φόβο, είτε απειλές αρνούνται κάποιοι να την αναφέρουν με το όνομα της.
Ας δούμε λοιπόν τους βασικούς άξονες της.
1: Οι μεταναστεύσεις, ας μην γελιόμαστε,
θα είναι συνεχείς. Συνεπώς ο έλεγχος τους πρέπει να ασκείται από μια
πολιτική διαρκείας. Ο συνδυασμός πολέμων (από Αφρική, Αυστραλία, Μέση
Ανατολή κλπ) με την οικονομική μιζέρια γίνεται αντικείμενο πολιτικής και
οικονομικής εκμετάλλευσης από επιτήδειους εμπόρους. Αυτοί βγάζουν
περισσότερα κέρδη ακόμη και από αυτά των ναρκοεμπόρων.
Οι έως τώρα προτάσεις αντιμετώπισης του
μεταναστευτικού κύματος διαφέρουν εκ διαμέτρου.
Η λεγόμενη Ακροδεξιά
υποστηρίζει κλειστά σύνορα. Μια λύση δύσκολο να εφαρμοστεί. Γιατί
πάντοτε οι κοινωνίες χρειάζονταν μετανάστες στην καθημερινότητα τους για
διάφορους κοινωνικούς και λειτουργικούς λόγους.
Από την άλλη πλευρά η
άκρα ή ριζοσπαστική Αριστερά θέλει ανοιχτά σύνορα. Μια λύση που θα
απειλούσε να τινάξει στον αέρα τις κοινωνίες. κι είναι τελείως ανεύθυνη.
2: Πρέπει λοιπόν να βρεθεί μια λύση
ανάμεσα στις δυο ανωτέρω προτάσεις. Η αναλογικά μέση οδός που λέει κι ο
Αριστοτέλης. Μόνο αν ξεπεράσουμε τα ψευτοηθικά διλλήματα και ψάξουμε να
βρούμε συγκεκριμένες λύσεις θα υπάρξει αποτέλεσμα.
3: Να ξεκινήσουμε αρχικά από το
ξεκαθάρισμα μεταξύ προσφύγων και οικονομικών μεταναστών. Η έως τώρα
σύγχυση μεταξύ τους προκαλεί άγχος στον κόσμο. Και η Ακροδεξιά και η
άκρα ή ριζοσπαστική Αριστερά αρνούνται για διαφορετικούς λόγους αυτό το
ξεκαθάρισμα. Όμως πρέπει να διασώσουμε την έννοια του πραγματικού
ασύλου. Το δικαιούνται όσοι βρίσκονται σε πραγματικό κίνδυνο. Αλλιώς σε
κάποια χρόνια το χάος θα περιλαμβάνει τα πάντα. Οι φόβοι του κόσμου
είναι λογικοί και αληθινοί. Υπάρχει ανεξέλεγκτη υπερβολή στο
μεταναστευτικό. Και παράλληλα υπάρχει η Ισλαμιστική τρομοκρατία που
τρομάζει. Ο κόσμος υφίσταται τις παράπλευρες, αλλά και τις άμεσες
απώλειες. Και αυτό που ανησυχεί περισσότερο είναι ότι εναντίον των
τζιχαντιστών τρομοκρατών δεν βγαίνουν να μιλήσουν οι μετριοπαθείς
μουσουλμάνοι. Και αναρωτιόμαστε ευλόγως. Φοβούνται ή ενδομύχως συμφωνούν
στο αντιδυτικό και αντιχριστιανικό παραλήρημα των ισλαμιστών; Τα
ερωτήματα αυτά πρέπει να απαντηθούν πολιτικά για να ηρεμήσει η κοινωνία.
4: Το να κατηγορούμε με την πρώτη
ευκαιρία όσους διαμαρτύρονται για την ανωτέρω περιγραφείσα κατάσταση ως
“λαϊκιστές” δίχως να κοιτάμε αν κάπου στο βάθος υπάρχει ένα δίκιο στην
διαμαρτυρία τους, είναι σα να μην θέλουμε να βρούμε λύση. Είναι σα να
θέλουμε να διαιωνίζεται αυτό το κοινωνικό κομφούζιο γιατί έχουμε
κάποιους στόχους. Την διάλυση των ως τώρα παραδοσιακών κοινωνιών και
εθνών. Την απόλυτη υποταγή σε διεθνή χρηματοπιστωτικά κέντρα. Σε κάποιες
οικονομικές ελίτ που θέλουν για το συμφέρον τους αυτό το Χάος. Όμως θα
πρέπει να ξέρουν ότι όπως και οι αντιδράσεις της φύσης έτσι κι αυτές του
κόσμου κάποιες στιγμές μπορούν να γίνουν απρόβλεπτες κι ανεξέλεγκτες.
5: Ας μην κοροϊδευόμαστε:
Μήπως οι Ευρωπαίοι υπήρξαν υπερβολικά
ιδεαλιστές;
Μήπως τα οικονομικά συμφέροντα εμπόδισαν τα πάντα;
Πάντως ο
φιλόσοφος Φουκουγιάμα που μίλησε για το τέλος της Ιστορίας δεν έχει ως
τώρα δικαιωθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου