Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να παίξει σωστά τα χαρτιά της σε μια στιγμή που το διεθνές σκηνικό προσφέρει ευκαιρίες. Χωρίς όμως ποτέ να ξεχνάει ότι το 2018 οι μεγάλοι διεθνείς παίκτες είναι απρόβλεπτοι, το παιχνίδι σύνθετο και αβέβαιο.
Ο Ταγίπ Ερντογάν αντιλαμβάνεται, ίσως για πρώτη φορά, πως πρέπει να αρχίσει να κλείνει μέτωπα. Η Τουρκία πήγε άλλωστε από το δόγμα Νταβούτογλου, που βασιζόταν στην αρχή «κανένα μέτωπο ανοικτό», σε ένα παράλογο δόγμα που άνοιγε κάθε τόσο και ένα νέο μέτωπο. Προσπαθεί να αναθερμάνει τη σχέση του με την Ε.Ε. βασιζόμενος κυρίως στη Γερμανίδα καγκελάριο. Η Aγκελα Μέρκελ τον στήριξε τις δύσκολες ώρες της κρίσης και μοιάζει το μόνο «σταθερό» χέρι στην εποχή της διπλωματίας του Twitter.
Αν η Αγκυρα επιμείνει στο άνοιγμα προς την Ε.Ε., δημιουργούνται ευκαιρίες, πέρα από την επιστροφή των δύο Ελλήνων στρατιωτικών.
Την ίδια, βέβαια, στιγμή οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις έχουν μπει σε βαθιά κρίση. Οι απόψεις διίστανται για το πόσο μόνιμο είναι το ρήγμα.
Ο Τραμπ έχει φερθεί με σκληρό τρόπο στον Ερντογάν. Το αμερικανικό «βαθύ κράτος» έχει από καιρό αμφιβολίες για το πόσο μπορεί να βασισθεί στην Τουρκία ως σύμμαχο, και ετοιμάζει τα Plan Β του. Ο Τούρκος ηγέτης αναζητεί νέους συμμάχους. Κανείς όμως δεν μπορεί να προβλέψει πού θα καταλήξει αυτή η σχέση. Μην ξεχνάμε ότι Ερντογάν και Τραμπ δεν ανήκουν στην κατηγορία των σταθερών και προβλέψιμων ηγετών. Δεν είναι εποχή για βιαστικές κινήσεις και για μακροπρόθεσμες προβλέψεις.
Η Ελλάδα μπορεί πάντως να εκμεταλλευθεί τη συγκυρία επιδιώκοντας σημαντικά ανταλλάγματα από τη Δύση και κλείνοντας παράλληλα το μέτωπο που άνοιξε με τη Μόσχα. Μια νέα σχέση της Αγκυρας με την Ε.Ε. περνάει μέσα από τα ελληνικά συμφέροντα.
Σε ό,τι αφορά τις ΗΠΑ, χρειάζονται φιλόδοξοι στόχοι από την πλευρά της Αθήνας. Τα ελληνικά συμφέροντα έχουν πλέον ισχυρούς συμμάχους στις ΗΠΑ λόγω και της σχέσης με το Ισραήλ. Θα ήταν, για παράδειγμα, εξαιρετικά σημαντικό...
να υπήρχαν αμερικανικά πολεμικά σκάφη που θα έπλεαν στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο σε περιοχές ζωτικής σημασίας για τα ελληνικά συμφέροντα, ακόμη και να ελλιμενίζονταν σε κάποιο παραμεθόριο νησί υψηλού συμβολισμού. Μέχρι τώρα ήταν κάτι που δεν επέτρεπε η πολιτική των ίσων αποστάσεων και που κανείς δεν θα επεδίωκε ως στόχο. Με τα σημερινά δεδομένα, δεν είναι τόσο απίθανο. Και εν πάση περιπτώσει είναι καιρός να δούμε απτά στρατηγικά ανταλλάγματα πέρα από τη θετική προσπάθεια προσέλκυσης αμερικανικών επενδύσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου