Δεν φτάνει που αναγνώρισε ο κ. Βορίδης ότι η
Αριστερά διαθέτει ιδέες, έστω και ελαττωματικές, τον καθυβρίζουν κι από
πάνω.
Ο ένας τον ταυτίζει με τον Μεταξά, ο οποίος, λέει, έκαιγε ακόμη και βιβλία του Παπαδιαμάντη. Μήπως θα μπορούσε να μας πει πότε έγινε το εν λόγω γεγονός και ποια βιβλία του Παπαδιαμάντη έκαψε ο Μεταξάς; Είναι ο ίδιος ο οποίος είχε υποστηρίξει τις προάλλες ότι όποιος δεν συμφωνεί μαζί του και με την κυρία Θεοπεφτάτου είναι φασίστας, βασιλοχουντικός και δεν ξέρω τι άλλο.
Ο άλλος βροντοφωνάζει ότι «οι ιδέες ποτέ δεν πεθαίνουν». Ούτε οι ιδέες του Χίτλερ ούτε οι ιδέες του Στάλιν πεθαίνουν;
Θα μου πείτε, εδώ υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που πιστεύουν ότι η Γη είναι επίπεδη.
Θα μπορούσε βέβαια ο κ. Βορίδης να έχει αποφύγει την αποστροφή περί των θεσμικών αλλαγών που θα προστατεύσουν τη δημοκρατία μας από τις ελαττωματικές ιδέες της Αριστεράς. Αυτά πίστευε ο Μάο όταν έδινε το σύνθημα για τη Μορφωτική Επανάσταση με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα. Αυτά και ο Στάλιν όταν έστελνε τον Σολζενίτσιν στο Γκουλάγκ, αυτά και ο Χίτλερ όταν πάλευε να εξοντώσει ό,τι καλύτερο διέθεταν η Γερμανία και η Ευρώπη του καιρού.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για ιδέες. Ποιες ιδέες κρύβονται σήμερα κάτω από τον χαρακτηρισμό «αριστερός». Και δεν εννοώ τις ιδέες του δέκατου ένατου αιώνα ή της δεκαετίας του τριάντα ή τις ιδέες των αντιαποικιοκρατικών αγώνων. Εννοώ τις ιδέες που αναφέρονται στον εικοστό πρώτο αιώνα.
Ποιες είναι οι ιδέες της Αριστεράς για τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη, αυτήν την ίδια Ευρώπη που μόλις τρία χρόνια πριν είχε δαιμονοποιήσει;
Πώς οι πρώην σταλινικοί, οι οποίοι, ενώ διαχωρίζουν τον σταλινισμό από τον κομμουνισμό, δεν δέχονται να τον καταδικάσουν, θα λειτουργήσουν σε ένα πολιτικό περιβάλλον που τον έχει προ πολλού καταδικάσει;
Ποιες είναι οι ιδέες της Αριστεράς για το μεταναστευτικό; Πιστεύουν ακόμη στην πολιτική των ανοικτών ή των ανύπαρκτων συνόρων και, αν ναι, ποιες ιδέες έχουν για την ένταξη αυτών των πληθυσμών σε μια κοινωνία που έχει αγγίξει τα όρια της αντοχής και της ανοχής;
Ποιες είναι οι ιδέες της Αριστεράς για την εκπαίδευση; Εξακολουθούν να θεωρούν την αριστεία ρετσινιά;
Πόση επιείκεια χρειάζεται για να μη χαρακτηρίσεις, επιεικώς, όλες αυτές τις ιδέες ελαττωματικές.
Η Αριστερά σε όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης διατήρησε το μονοπώλιο των ιδεών, μονοπώλιο που ξεπερνούσε τα όρια της πολιτικής επιρροής της. Από τα τριτοκοσμικά οράματα του πρώτου ΠΑΣΟΚ έως τη Βενεζουέλα του Τσίπρα.
Η Αριστερά ήθελε πάντα την Ελλάδα...
εξαίρεση σε έναν κόσμο τον οποίον η ίδια φοβόταν επειδή είχε απορρίψει τις ιδέες της ως ελαττωματικές. Και απ’ αυτήν την άποψη ο ιδεολογικός αγώνας έχει τον χαρακτήρα του επείγοντος, για να πεισθούμε ότι ούτε μοναδικοί είμαστε ούτε εξαίρεση αποτελούμε.
Ο ένας τον ταυτίζει με τον Μεταξά, ο οποίος, λέει, έκαιγε ακόμη και βιβλία του Παπαδιαμάντη. Μήπως θα μπορούσε να μας πει πότε έγινε το εν λόγω γεγονός και ποια βιβλία του Παπαδιαμάντη έκαψε ο Μεταξάς; Είναι ο ίδιος ο οποίος είχε υποστηρίξει τις προάλλες ότι όποιος δεν συμφωνεί μαζί του και με την κυρία Θεοπεφτάτου είναι φασίστας, βασιλοχουντικός και δεν ξέρω τι άλλο.
Ο άλλος βροντοφωνάζει ότι «οι ιδέες ποτέ δεν πεθαίνουν». Ούτε οι ιδέες του Χίτλερ ούτε οι ιδέες του Στάλιν πεθαίνουν;
Θα μου πείτε, εδώ υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που πιστεύουν ότι η Γη είναι επίπεδη.
Θα μπορούσε βέβαια ο κ. Βορίδης να έχει αποφύγει την αποστροφή περί των θεσμικών αλλαγών που θα προστατεύσουν τη δημοκρατία μας από τις ελαττωματικές ιδέες της Αριστεράς. Αυτά πίστευε ο Μάο όταν έδινε το σύνθημα για τη Μορφωτική Επανάσταση με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα. Αυτά και ο Στάλιν όταν έστελνε τον Σολζενίτσιν στο Γκουλάγκ, αυτά και ο Χίτλερ όταν πάλευε να εξοντώσει ό,τι καλύτερο διέθεταν η Γερμανία και η Ευρώπη του καιρού.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για ιδέες. Ποιες ιδέες κρύβονται σήμερα κάτω από τον χαρακτηρισμό «αριστερός». Και δεν εννοώ τις ιδέες του δέκατου ένατου αιώνα ή της δεκαετίας του τριάντα ή τις ιδέες των αντιαποικιοκρατικών αγώνων. Εννοώ τις ιδέες που αναφέρονται στον εικοστό πρώτο αιώνα.
Ποιες είναι οι ιδέες της Αριστεράς για τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη, αυτήν την ίδια Ευρώπη που μόλις τρία χρόνια πριν είχε δαιμονοποιήσει;
Πώς οι πρώην σταλινικοί, οι οποίοι, ενώ διαχωρίζουν τον σταλινισμό από τον κομμουνισμό, δεν δέχονται να τον καταδικάσουν, θα λειτουργήσουν σε ένα πολιτικό περιβάλλον που τον έχει προ πολλού καταδικάσει;
Ποιες είναι οι ιδέες της Αριστεράς για το μεταναστευτικό; Πιστεύουν ακόμη στην πολιτική των ανοικτών ή των ανύπαρκτων συνόρων και, αν ναι, ποιες ιδέες έχουν για την ένταξη αυτών των πληθυσμών σε μια κοινωνία που έχει αγγίξει τα όρια της αντοχής και της ανοχής;
Ποιες είναι οι ιδέες της Αριστεράς για την εκπαίδευση; Εξακολουθούν να θεωρούν την αριστεία ρετσινιά;
Πόση επιείκεια χρειάζεται για να μη χαρακτηρίσεις, επιεικώς, όλες αυτές τις ιδέες ελαττωματικές.
Η Αριστερά σε όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης διατήρησε το μονοπώλιο των ιδεών, μονοπώλιο που ξεπερνούσε τα όρια της πολιτικής επιρροής της. Από τα τριτοκοσμικά οράματα του πρώτου ΠΑΣΟΚ έως τη Βενεζουέλα του Τσίπρα.
Η Αριστερά ήθελε πάντα την Ελλάδα...
εξαίρεση σε έναν κόσμο τον οποίον η ίδια φοβόταν επειδή είχε απορρίψει τις ιδέες της ως ελαττωματικές. Και απ’ αυτήν την άποψη ο ιδεολογικός αγώνας έχει τον χαρακτήρα του επείγοντος, για να πεισθούμε ότι ούτε μοναδικοί είμαστε ούτε εξαίρεση αποτελούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου