"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΚΟΙΝΩΝΙΑ και ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Η «Αχίλλειος πτέρνα» της Δημοκρατίας ο λαϊκισμός και η ‘λύση’ με το βάρος της ψήφου



Η «Αχίλλειος πτέρνα» της Δημοκρατίας βρέθηκε. Το πολίτευμα που όπου ασκήθηκε εκτίναξε το βιοτικό επίπεδο των χωρών και τις τελευταίες δεκαετίες έδωσε ειρήνη και σταθερότητα για πολλές δεκαετίες έχει κάνει τον κύκλο του και κινδυνεύει, εάν δεν μετεξελιχθεί, να δημιουργήσει μία παγκόσμια ανώμαλη κατάσταση η οποία κανείς δεν ξέρει που θα βγάλει.
 

Όχι !, το Δημοκρατικό πολίτευμα δεν κινδυνεύει από τα τανκς των φασιστών ή από την κατήχηση των κομουνιστών. Κινδυνεύει καταρχήν από την αποδοχή από τους πολίτες ως φυσιολογική, της ιδιότητας του «λαϊκιστή» (που πλέον εκλαμβάνεται ως πολιτικό ταλέντο), και δεύτερον, την γιγάντωση της δύναμης των συνδικαλιστών όπου ατιμώρητα και μέχρι να εξυπηρετηθούν τα όποια αιτήματα τους, μπορούν να κρατήσουν σε ομηρία, διαλύοντας ολόκληρο το κράτος.




Η εποχή που η Δημοκρατία λειτουργούσε προς εξυπηρέτηση του συνόλου δυστυχώς έφτασε στο τέλος της.
 

Η εποχή που η μεγαλύτερη αμαρτία του πολιτικού, η οποία πληρωνόταν άμεσα με ανυποληψία και διωγμό ασυζητητί, ήταν η πολιτική απατεωνία και το ψέμα, έχει περάσει ανεπιστρεπτί.



Σήμερα, με μεγάλη άνεση κερδίζουν τις μάζες οι λαοπλάνοι και οι ψεύτες.  


Farage Τσίπρας και Lepen είναι τα χαρακτηριστικά παραδείγματα πολιτικών απατεώνων που υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια και μετά ξεχνάνε τις υποσχέσεις τους.



Η μόνη λύση να σταματήσει η παρακμή της Δημοκρατίας βάζοντας φρένο στους πολιτικούς απατεώνες, είναι να μπει «βάρος» στην ψήφο.
 

Το υψηλό βιοτικό επίπεδο και ο πλούτος που παράχθηκε στις «Δυτικές» κοινωνίες οφείλεται κυρίως στην ανταμοιβή με βάση την αντικειμενική αξία του καθενός. Σε φυσιολογικά κράτη, το κριτήριο της αμοιβής είναι η ποιότητα της προσφερόμενης εργασίας.
 

Το ίδιο πρέπει να γίνει και με την ψήφο:
 Το φυσιολογικό είναι να βρεθεί ένας τρόπος, ώστε αυτός που προσφέρει περισσότερο, η ψήφος του να έχει μεγαλύτερο «βάρος» (να είναι πολλαπλάσια) όσο αφορά στην επιλογή αυτών που θα κυβερνήσουν.



Ένας αντικειμενικός και δίκαιος τρόπος να συμβεί αυτό, είναι το «βάρος» της ψήφου να είναι ανάλογο με την άμεση φορολογία που έχει αποδώσει το φυσικό πρόσωπο στο κράτος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: