ΤΟΥΡΚΙΑ: Oι σημερινές εκλογές θα είναι έναυσμα απρόβλεπτων εξελίξεων.

Του ΝΙΚΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑ

Οταν στις 10 Οκτωβρίου τρομοκράτες έπληξαν διαδήλωση υπέρ της ειρήνης στο κέντρο της Αγκυρας, σκοτώνοντας πάνω από 100 ανθρώπους, η Τουρκία αντιμετώπισε το ερώτημα εάν θα ενωθεί ως έθνος ενάντια σε ό,τι την απειλεί ή θα συνεχίσει στον δρόμο της διχόνοιας και της βίας.  

Οι εβδομάδες που πέρασαν έδειξαν την αφέλεια του ερωτήματος. Ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και η κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) έσπευσαν να εντείνουν τις επιθέσεις σε όποιον δεν θεωρούν σύμμαχο, επενδύοντας όχι μόνο στη διεύρυνση υπαρκτών διαφορών αλλά επιχειρώντας και να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα με ψέματα και με πόλεμο εναντίον του Τύπου.
Ο τουρκικός λαός ψηφίζει σήμερα Κυριακή επειδή ο πρόεδρός του ήθελε να δοθεί δεύτερη ευκαιρία στο ΑΚΡ (το οποίο ίδρυσε) να πετύχει αυτοδυναμία στη Βουλή των 550 εδρών, αφού στις εκλογές της 7ης Ιουνίου, με το 40,9% των ψήφων, δεν το πέτυχε.  

Εάν μπουν στη Βουλή άλλα τρία κόμματα, όπως συνέβη τον Ιούνιο, το ΑΚΡ χρειάζεται τουλάχιστον 43% για να αποκτήσει τις 276 έδρες που εξασφαλίζουν πλειοψηφία. 

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις προβλέπουν ότι το ΑΚΡ θα κερδίσει μεταξύ 41,5%-43,3%, το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) 25,6%-27,6%, το Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος (MHP) 14,3%-15,3% και το αριστερό, φιλοκουρδικό Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα (HDP) 11,7%-13,4%. Τα αποτελέσματα των εκλογών του Ιουνίου ήταν σχεδόν ίδια με αυτές τις προβλέψεις και τότε ο Ερντογάν έδειξε γρήγορα ότι δεν τον ενδιέφερε κυβέρνηση συνασπισμού. Τέτοια συνεργασία μοιάζει ακόμη πιο απίθανη σήμερα.
Με τον αποστολικό του ζήλο να αλλάξει την Τουρκία, είναι απίθανο το φιλοϊσλαμικό ΑΚΡ να μπορέσει να συμβιβαστεί με κάποιο από τα άλλα τρία, λαϊκά κόμματα. Ο Ερντογάν και το ΑΚΡ προτιμούν να εξάψουν τα πάθη ώστε να συσπειρωθούν ψηφοφόροι γύρω από το ΑΚΡ και να αποκτήσει αυτοδυναμία. Ετσι, η επίθεση της 10ης Οκτωβρίου, αντί να προκαλέσει εθνική συσπείρωση ώστε να ενωθούν οι πολιτικές δυνάμεις και η κοινωνία εναντίον της απειλής, υπογράμμισε τα χάσματα μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, μεταξύ θρησκευτικών και λαϊκών δυνάμεων, μεταξύ σουνιτών και Αλεβιτών, μεταξύ Τούρκων και Κούρδων.
Οι περιορισμοί στην ενημέρωση για την επίθεση (ενώ ρεπορτάζ απεκάλυπταν ότι ήταν έργο μελών του «Ισλαμικού Κράτους» που ήταν γνωστά στις Αρχές) συνδυάστηκαν με παράλογες δηλώσεις αξιωματούχων ότι ήταν έργο του «Ισλαμικού Κράτους», των Κούρδων, των συριακών υπηρεσιών και άλλων ξένων πρακτόρων. Η κυβέρνηση έχει συνηθίσει να χειραγωγεί την ενημέρωση σε τέτοιο βαθμό που τώρα πιστεύει ότι λειτουργεί σε έναν κόσμο όπου θανάσιμοι εχθροί παραβλέπουν τις διαφορές τους για να συμμαχήσουν εναντίον της Τουρκίας.  

Οσο κυνική και αν είναι αυτή η τακτική, όσοι κατασκευάζουν ψεύδη εγκλωβίζονται σε αυτά. Προκαλώντας τη διχόνοια για να ελέγξουν καλύτερα τους πολίτες, περιορίζοντας την ελευθερία του Τύπου και τη Δημοκρατία, ο Ερντογάν και το ΑΚΡ επιφέρουν τέτοια ζημιά στους κοινωνικούς δεσμούς, που ίσως επιβεβαιώσουν την παρανοϊκή τους εμμονή ότι όλοι βάλλουν εναντίον τους.  

Οι εκλογές της 1ης Νοεμβρίου θα είναι έναυσμα απρόβλεπτων εξελίξεων.