"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Το φάντασμα της συναίνεσης


Συναίνεσις: συγκατάθεσις, συγκατάνευσις, βάσει του λεξικού Δημητράκου. Τότε η λέξη ήταν τριτόκλιτη, σήμερα έχει προαχθεί στην πρώτη κλίση λόγω συνταξιοδοτήσεως της αρχικής της. Η «συναίνεσις» λοιπόν, ως συναίνεση πλέον, έχει αναχθεί σε κυρίαρχη φαντασίωση της πολιτικής μας ζωής. Κάτι ανάμεσα σε βάσανο του έρωτος της εφηβείας, και το άλλο βάσανο, εκείνο το φάντασμα του πατέρα του Αμλετ που εμφανίζεται μες στα άγρια μεσάνυχτα πάνω στα τείχη για να απαιτήσει δικαίωση. Με αποτέλεσμα, τρεις ή τέσσερις ώρες μετά, ανάλογα με τις ορέξεις του σκηνοθέτη, η σκηνή να έχει γεμίσει πτώματα. Παρ’ ημίν μόλις καταλαγιάσει η ευφορία από τις τελευταίες εκλογές –συνήθως πρόσφατες στη δημοκρατία μας, που δεν έχει αδιέξοδα–, στις σπάνιες εκείνες στιγμές που οι βουλευτές μας ακούν κάπου στο βάθος τη φωνή της συνείδησής τους, την κλωτσοπατινάδα της πελατείας τους δηλαδή, εμφανίζεται επί σκηνής η συναίνεση για να ζητήσει τα δίκια της.


Σε μια παράδοση όπως η ελληνική, όπου η απεικόνιση του θείου από αρχαιοτάτων χρόνων κατέχει πρωτεύουσα θέση, όπου η Εκκλησία εορτάζει την αποκατάσταση των εικόνων την Κυριακή της Ορθοδοξίας, η Συναίνεση διαθέτει και αυτή την ιερή της εικόνα.(...) Πρόκειται για ευμεγέθη τράπεζα, η οποία στην κεφαλή φιλοξενεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στα πλευρά της τους πολιτικούς αρχηγούς. Είναι όλοι τους στραμμένοι προς τον φακό, ο οποίος εκπροσωπεί τον Ελληνα πολίτη, χαμογελούν λιγότερο ή περισσότερο, πάντως είναι παρόντες – τρομάρα μας. Υπέθεσα πως θα τους βλέπαμε για ένα μείζον εθνικό θέμα. Ξύπνησα χθες μαθαίνοντας πως ο κ. Τσίπρας καλεί το φάντασμα της Συναίνεσης για το ασφαλιστικό.


Το ασφαλιστικό δεν το ξέρω καθόλου. Και να μη σώσω να το μάθω ποτέ. Το γνωρίζω μόνον από τις σχέσεις που κάποια υπέροχη νομοθεσία με υποχρεώνει να διατηρώ, παρά τη θέλησή μου, με τον ληστρικό οργανισμό που ακούει στο όνομα ΟΑΕΕ. Ενώ συγχρόνως ο εργοδότης μου καταβάλλει τις εργοδοτικές εισφορές στο ΙΚΑ και ενώ γνωρίζω πως ανήκω στην περίφημη εκείνη κατηγορία που δεν πρόκειται ποτέ να πάρει σύνταξη. Για να μην πεθάνω ώς τη στιγμή που δεν θα πάρω σύνταξη, πληρώνω κι έναν εσμό ευρώ σε ιδιωτική ασφάλιση.  


Θα μου πείτε ότι όλα αυτά δεν σας αφορούν. Σας αφορά, όμως, το γεγονός ότι όλοι αυτοί που καλούνται να συναινέσουν στη λύση του ασφαλιστικού εκπροσωπούν τις πολιτικές δυνάμεις που επί δεκαετίες προασπίζονταν το δικαίωμα του ασφαλιστικού να παραμείνει μία από τις βασικές αιτίες κατάρρευσης της χώρας. Αυτά έχει η Συναίνεση.


Ο κ. Τσίπρας, έπειτα από δύο επιτυχημένες εξορμήσεις στην Αγκυρα και στο Τελ Αβίβ, αδυνατώντας να λύσει το Μεσανατολικό, υποχρεωμένος όμως να λύσει το ασφαλιστικό, συγκαλεί σύσκεψη με στόχο τη συναίνεση. Κοινώς ζητεί από τους πολιτικούς του αντιπάλους να του δώσουν την ευκαιρία να ζήσει λίγο ακόμη για να ολοκληρώσει το έργο της καταστροφής στην παιδεία, στη δημόσια ασφάλεια και ό,τι θέλει προκύψει.  


Μην απορήσετε αν: 


Στην Υπαπαντή προκηρυχθούν εκ νέου εκλογές. Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα.


Η συναίνεση δεν είναι φάντασμα. Προκύπτει από την πολιτική. Και αυτή η έρμη η πολιτική έχει γίνει φάντασμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: