Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΨΗ
H μισή αλήθεια είναι συχνά χειρότερη από το ψέμα. Και με αφορμή το
τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, μαζί με τις εκδηλώσεις συμπαράστασης
από τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, υπάρχει μια προσπάθεια από
συγκεκριμένους κύκλους με αληθοφανείς αφορισμούς να μετριασθεί η σημασία
του εγκλήματος.
Τα επιχειρήματα πολλά.
«Γιατί γίναμε ξαφνικά όλοι
Παριζιάνοι;», αναρωτιόταν για παράδειγμα βουλευτίνα προοδευτικού
κόμματος «και δεν είμαστε Ρώσοι ή Λιβανέζοι;». Είμαστε επιλεκτικά
ευαίσθητοι και υποκριτές;
Η απάντηση βέβαια βρίσκεται στο ίδιο το
γεγονός και στον τρόπο δράσης των τρομοκρατών.
Στην περίπτωση των Ρώσων,
με την πτώση του αεροπλάνου, για μέρες δεν γνωρίζαμε καν την αιτία. Στο
Παρίσι ο τρόμος μεταδόθηκε τηλεοπτικά σε αληθινό χρόνο. Αυτός ήταν ο
στόχος των τζιχαντιστών: όχι απλώς να εκδικηθούν, αλλά να
τρομοκρατήσουν.
Υπάρχει όμως και πιο ουσιαστικός λόγος. Ως πολίτες
του κόσμου λυπόμαστε για κάθε παιδί που χάνεται. Για τα παιδιά που
χάνονται δίπλα μας όμως αγωνιούμε πολύ περισσότερο. Γιατί νιώθουμε ότι
έχουμε ευθύνη να τα προστατέψουμε. Το ίδιο ισχύει και με την επίθεση στο
Παρίσι. Ως Ευρωπαίοι πολίτες αισθανόμαστε ότι έχουμε αυξημένη ευθύνη
και αντιδρούμε πολύ πιο έντονα.
Μια δεύτερη κατηγορία επιχειρημάτων
αφορά τις ευθύνες της Δύσης, από την αποικιοκρατία ως τη συνεργασία με
δυνάμεις οι οποίες είτε στηρίζουν είτε στη συνέχεια συμμάχησαν με το
ISΙS. Και βέβαια την ανατροπή καθεστώτων χωρίς πρόβλεψη για το τι θα
ακολουθήσει. Σε γενικές γραμμές έτσι είναι. Τι συμπέρασμα βγάζουμε όμως;
Οτι η λύση ήταν ο Σαντάμ και ο Ασαντ;
Οτι θα πρέπει η Ευρώπη να
παρακολουθεί τη βαρβαρότητα χωρίς να επεμβαίνει;
Ή ότι μαζί με τον
στρατιωτικό περιορισμό της άμεσης απειλής απαιτείται μια μακροπρόθεσμη
στρατηγική με αιχμή τη διπλωματία ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις
της ειρήνης;
Τα λάθη της Δύσης άλλωστε γίνονται πάνω στο υπόστρωμα
του αραβικού εμφύλιου. Εμφύλιου μεταξύ του Ισλάμ και της ριζοσπαστικής
εκδοχής του, αλλά και μεταξύ σουνιτών και σιιτών.
Σε μια εξαιρετικά
ενδιαφέρουσα ομιλία του, ο πρώην διοικητής της βρετανικής ΜΙ6 αναφέρθηκε
πρόσφατα σε όσα του είχε εκμυστηρευτεί Σαουδάραβας πρίγκιπας, μετέπειτα
αρχηγός της αντικατασκοπίας, ήδη πριν από το χτύπημα στους δίδυμους
πύργους:
«Ο καιρός πλησιάζει», του είχε πει, που θα ισχύσει κυριολεκτικά
το «ο Θεός να σώσει του σιίτες. Πάνω από ένα δισεκατομμύριο σουνίτες,
συνέχισε, τους έχουν βαρεθεί». Για πολλούς το ISIS είναι ακριβώς αυτό.
Ενα
τρίτο επιχείρημα τέλος είναι ότι σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα δεν έχει
λόγο να αναμειχθεί σε μια διαμάχη που δεν την αφορά. Καλώς ή κακώς όμως
έχουμε ήδη εμπλακεί και μας αφορά. Αν τα κράτη της Ευρώπης πουν ότι
νίπτουν τας χείρας τους και κλείσουν τα σύνορα, οι πρώτοι που θα την
πληρώσουμε είμαστε εμείς. Με μερικές εκατοντάδες χιλιάδες εγκλωβισμένους
πρόσφυγες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου