Ηταν μια εύκολη υπόθεση για τον κ. Αλέξη Τσίπρα. Η... πάσα που δέχτηκε
από τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Γ. Κουμουτσάκο, για τα
ανταλλάγματα που εξασφάλισε για τη φιλοξενία των 50 χιλιάδων προσφύγων
στη χώρα μας, ήταν ιδανική. Τον έφερε στο δικό του γήπεδο, της αριστερής
ρητορικής περί αξιών, ανθρωπισμού, περιφρόνησης του χρήματος κ.λπ.
Αστραψε και βρόντηξε καταχειροκροτούμενος από τους βουλευτές του ο κ.
πρωθυπουργός. Κι όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, όπου ο
υπερβολικός ενθουσιασμός, η σιγουριά και ο αγωνιστικός οίστρος θολώνουν
την κρίση, σκόρπισε μαζί με τα μεγάλα λόγια υπερβολές και γενικεύσεις:
Ο
ελληνικός λαός είναι φτωχός αλλά πλούσιος σε αξίες είπε, κι όταν άλλοι
ευρωπαϊκοί λαοί υψώνουν τείχη στους δύστυχους, εμείς εδώ σώζουμε ζωές,
δίνουμε ένα πιάτο φαΐ, μια ζεστή αγκαλιά, χωρίς να ζητάμε τίποτα.
Ισχυρίστηκε, δε, ότι αυτό είναι υποχρέωσή μας, ότι δεν προβάλλουμε καμία
αξίωση ως αντίτιμο και απήυθυνε ένα ρητορικό ερώτημα, όχι προς την
αντιπολίτευση, αλλά προς τους Ευρωπαίους: πόσο αξίζει άραγε η ζωή ενός
παιδιού; Εννοείται ότι το Κοινοβούλιο σείστηκε από τον ενθουσιασμό και
το χειροκρότημα και πάλι.
Ο κ. πρωθυπουργός γλίστρησε χθες το πρωί στη θεωρία του ξεχωριστού και περιούσιου λαού, του περίπου γενετικά υπερέχοντος.Το πεδίο υπεροχής έτυχε να είναι ο ανθρωπισμός και η αλληλεγγύη. Αυτό που ήταν κάποτε λογική του δεξιού εθνικισμού, υιοθετήθηκε χωρίς σκέψη. Ολοι εμείς συντρέχουμε τους πρόσφυγες, ενώ όλοι οι άλλοι τους κυνηγούν.
Ο κ. πρωθυπουργός γλίστρησε χθες το πρωί στη θεωρία του ξεχωριστού και περιούσιου λαού, του περίπου γενετικά υπερέχοντος.Το πεδίο υπεροχής έτυχε να είναι ο ανθρωπισμός και η αλληλεγγύη. Αυτό που ήταν κάποτε λογική του δεξιού εθνικισμού, υιοθετήθηκε χωρίς σκέψη. Ολοι εμείς συντρέχουμε τους πρόσφυγες, ενώ όλοι οι άλλοι τους κυνηγούν.
Ψευδή και τα δύο, καθώς ακόμη και σε χώρες όπου η ξενοφοβία είναι πλειοψηφικό ρεύμα υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που θα προσέτρεχαν να σώσουν, να σκεπάσουν, να φιλοξενήσουν, να αγκαλιάσουν. Οπως και εδώ στη χώρα των ανθρωπιστών, την ίδια ώρα που φτωχοί νησιώτες προσφέρουν από το υστέρημά τους, άλλοι, «γάτοι», εκμεταλλεύονται τους ναυαγούς πουλώντας τους πανάκριβα από κινητά μέχρι νερό της βρύσης.
Ετσι συμβαίνει στην αληθινή ζωή, αυτό μας διδάσκει η ψύχραιμη ανάγνωση της πραγματικότητας:
Ναι, υπάρχουν επικρατούσες πολιτικές, κυρίαρχες τάσεις κατά περιόδους
παντού στον κόσμο. Ολόκληροι ενάρετοι λαοί ευτυχώς δεν υπάρχουν.
Εννοείται ότι ο πρωθυπουργός ρητόρευε απλώς. Προφανώς και ζητά ανταλλάγματα οικονομικά, γιατί αλλιώς στοιχειωδώς αξιοπρεπής φιλοξενία δεν υπάρχει.
Εννοείται ότι ο πρωθυπουργός ρητόρευε απλώς. Προφανώς και ζητά ανταλλάγματα οικονομικά, γιατί αλλιώς στοιχειωδώς αξιοπρεπής φιλοξενία δεν υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου