Κακό πράγμα το καλάμι. Ολέθριο. Ιδιαίτερα όταν δεν
συνοδεύεται κι από μια στοιχειώδη αίσθηση της πραγματικότητας και μια
ρεαλιστική αποτίμηση των πιθανών εξελίξεων. Διότι ασφαλώς και έδειχνε
κάποια στιγμή να είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στην πολιτική σκηνή, αλλά οι
ωρολογιακοί εκρηκτικοί μηχανισμοί είχαν ήδη ενεργοποιηθεί. Και η απορία
είναι εύλογη: πίστευε πραγματικά ο Α. Τσίπρας ότι θα έβγαινε αλώβητος
από το διαζύγιο με τον Λαφαζάνη και από τις επιπτώσεις του Μνημονίου που
προσωπικά είχε διαπραγματευτεί και υπογράψει;
Εχει δίκιο ο
Μεϊμαράκης να λέει πως ο Τσίπρας είχε τη μοναδική ευκαιρία να
αναδειχθεί σε «εθνικό ηγέτη» αλλά στάθηκε ανίκανος να την αξιοποιήσει.
Οταν έχεις «περάσει» ένα Μνημόνιο με 220 ψήφους και είναι προφανής ή και
εκφρασμένη η βούληση όλων των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων για εφαρμογή του
μέσα από κοινή κυβερνητική προσπάθεια, όχι μόνο δεν το απορρίπτεις, αλλά
ούτε καν το συζητάς. Σπεύδεις να υπερθεματίσεις.
Ποτέ άλλοτε
δεν είχε προσφερθεί σε Ελληνα πολιτικό η ευκαιρία που προσφέρθηκε στον
Τσίπρα. Συγχωροχάρτι για μια επτάμηνη ολέθρια κυβερνητική θητεία,
απαλλαγή από την αποκλειστικά προσωπική ευθύνη για το νέο Μνημόνιο και
καταξίωσή του ως του μοναδικού Ελληνα πολιτικού που θα κατάφερνε να
συνενώσει το σύνολο σχεδόν των πολιτικών δυνάμεων σε μια κοινή
κυβερνητική προσπάθεια για τη διάσωση της χώρας.
Τι περισσότερο θα
ζητούσε οποιοσδήποτε άλλος στη θέση του;
Προφανώς για
τον ηγέτη του διασπασμένου ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά ήταν λίγα:
Φαίνεται πως η
δικαίωση γι' αυτόν περνούσε μόνο μέσα από τη λαϊκή επιβράβευση, τις
εκλογές, την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, τον απόλυτο έλεγχο της
πολιτικής ζωής. Μόνο που στην πολιτική, όπως και στη ζωή, δεν έχει καμιά
σημασία τι θέλεις. Το τι μπορείς είναι εκείνο που μετράει. Και το τι
μπορεί κάποιος είναι πάντα συνάρτηση των συγκυριών, του περιβάλλοντος,
της συμπεριφοράς, των επιλογών και των αποφάσεων εκείνων που
επηρεάζονται έμμεσα και άμεσα από τις δικές του ενέργειες.
Ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ δεν τα μέτρησε καλά. Υπερεκτίμησε τις δυνατότητές του και θεώρησε ότι οι δικές του πρωτοβουλίες είναι εκείνες που θα καθορίσουν το αύριο. Και στην πολιτική τα λάθη πληρώνονται. Και μάλιστα ακριβά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου