Ήταν κι εκείνο το γέλιο των παριστάμενων πολιτικών, επενδυτών και
διαμορφωτών της κοινής γνώμης... Ο κ. Αλέξης Τσίπρας ήταν τραγικός στην
συνομιλία του με τον Μπιλ Κλίντον κατά την διάρκεια του 10oυ ετήσιου
συνέδριό του Clinton Global Initiative που έγινε την Κυριακή
(27.9.2015).
Αμήχανος, αδυνατούσε να απαντήσει σε συγκεκριμένες ερωτήσεις του πρώην προέδρου των ΗΠΑ· ερωτήσεις, μάλιστα, που ήταν χαλαρές πάσες για να σκοράρει ο Έλληνας πρωθυπουργός. «Αν δειπνήσω με ανθρώπους που αγαπούν την Ελλάδα και θα ήθελαν να επενδύσουν εκεί, που θέλετε να τους ζητήσω να επενδύσουν; Έχετε κατάλογο επιθυμητών επενδύσεων;», ρώτησε ο Κλίντον και ο Έλληνας πρωθυπουργός μουρμούρισε κάποια μπερδεμένα για τους παριστάμενους επενδυτές (κάποιοι υπολογίζουν ότι η συνολική περιουσία όσων άκουσαν και γέλασαν με τον κ. Τσίπρα στο ξενοδοχείο Σέρατον της Νέας Υόρκης ξεπερνά τα 100 δισ. ευρώ).
Τι θα μπορούσε να τους πει;
Για
τις πρωτοβουλίες του κ. Σκουρλέτη στις Σκουριές ή για τις επιθέσεις του
ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε -μα κάθε...- επένδυση στην Ελλάδα;
Δεν ήταν τα αγγλικά η βασική αναπηρία του κ. Τσίπρα. Το βασικό πρόβλημα
ήταν ότι βρέθηκε σε άγνωστα νερά, αναγκασμένος να συζητήσει πρώτη φορά
στα σοβαρά -χωρίς συνθήματα και περίτεχνες κορώνες- για τις οικονομικές
προοπτικές της χώρας. Κι αυτός απάντησε τσάτρα-πάτρα, όπως μίλησε στην
Λάρισα· λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τα αγόρια και κορίτσια που
αποτελούν τον μεγαλύτερο πλουτοπαραγωγικό πόρο της χώρας.
Το βασικό
πρόβλημα του κ. Τσίπρα και ολόκληρου του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι
Δεν κατανοούν
το διεθνές περιβάλλον στο οποίο είναι αναγκασμένη να βαδίσει η χώρα.
Αυτό φάνηκε και στην επτάμηνη καταστροφική διαπραγμάτευση αλλά και στις
πολλές και συνεχιζόμενες δηλώσεις υπουργών για αναπαλαίωση των πάντων.
Παραμονές των εκλογών του Ιανουαρίου γράφαμε ότι «αύριο οι Ελληνες, κατά πάσα πιθανότητα, θα εκλέξουν τον πρώτο πρωθυπουργό της Μεταπολίτευσης που δεν έζησε ποτέ στο εξωτερικό. Το ευτύχημα είναι ότι ο κ. Αλέξης Τσίπρας, όπως απέδειξε με τα αγγλικά του, μαθαίνει γρήγορα. Ας ελπίσουμε ότι θα καλύψει εξίσου ταχύρρυθμα τα κενά της Ιστορίας, που πιθανώς έχει, λόγω καταλήψεων στη νιότη του. Κανείς όμως δεν πρέπει να ξεχνά ότι ενώ “πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον. // A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω. // Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. // Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω”. Κ. Π. Καβάφης, “Τα τείχη”» («Ακούσαμε ποτέ κρότον κτιστών;», Καθημερινή 24.1.2015)
Χθες η Ελλάδα κλείστηκε λίγο περισσότερο απ' έξω. Το γέλιο των
παριστάμενων στην εμφανή αμηχανία του κ. Τσίπρα να απαντήσει, μπορεί να
ήταν κοροϊδευτικό, μπορεί κι από συμπόνια.
Και στις δύο περιπτώσεις
πάντως ουδείς θα σκεφτεί μετά από αυτό να επενδύσει στην χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου