Εκλογές συμβαίνουν και αλλού. Οχι
του τύπου «Αυτοδιοικητικές και Αυτοκινούμενες» που λέει ο λόγος. Ούτε
για να «αναδείξουμε τις προοδευτικές δυνάμεις» κατά τον Γ. Παπανδρέου.
Αυτές οι έρμες προοδευτικές δυνάμεις, που όλο προσπαθούν κι όλο
σιδηροδέσμιες τις κρατάνε οι κακοί πολιτικοί και οι συγκυρίες, βρήκαν
τώρα την ευκαιρία να βγάλουν τον απύλωτο και να εκφραστούν με ψηφοδέλτιο
μέσα στο πνεύμα και το γράμμα της ελευθερίας.
Εκλογές να 'ναι κι ό,τι θέλει ας
είναι. Λεπτό προς λεπτό το αποτέλεσμα, γαβγίζουν οι πάντες, μη και χαθεί
η έκπληξη. Μη και βρεθεί παραδίπλα ο ανταγωνιστής και μας κλέψει το
νικητή. Κι όσο τα νούμερα αθροίζονται και δεν βγαίνουν, άλλο τόσο ο
χρόνος πρόβλεψης πέφτει στο δευτερόλεπτο. Ελάτε σε μας. Εμείς δεν
είμαστε προδότες. Είμαστε μειοδότες. Είμαστε πατενταρισμένα οι
καλύτεροι. Κάνουμε την καλύτερη μαντεψιά και δεν ζητάμε τίποτα. Μόνο το
χρόνο σας. Εμείς θα βγάλουμε το νικητή πριν αποφασίσει η κάλπη.
Τι
σημασία έχει ποιος είναι; Σημασία έχει ότι κάποιος είναι. Εδώ θα
κολλήσουμε; Εμάς μας νοιάζει ένα όνομα και μια φάτσα. Τα υπόλοιπα τα
ξέρουμε. Μια από τα ίδια. Θα βγάλουμε το νικητή, θα φωνάξουμε, θα
θριαμβολογήσουμε, θα απειλήσουμε, θα προβοκάρουμε αλλά πολύ σύντομα όλα
και όλοι θα επανέλθουν στη γνωστή πεισιθανάτια νιρβάνα.
Εκλογές συμβαίνουν και αλλού. Στη γνωστή για τις σοκολάτες, τα
ρολόγια και τις τράπεζες χώρα της κεντρικής Ευρώπης. Μόνο που εκεί το
δίλημμα καλώς ή κακώς, το κάθε δίλημμα, αντιμετωπίζεται μετωπικά και επί
τόπου με δημοψήφισμα. Σαν αυτό που έγινε πρόσφατα στην Ελβετία, για να
εγκρίνουν ή να απορρίψουν την πρόταση των εργατικών συνδικάτων για
αύξηση του κατώτατου -προσέξτε- ωρομισθίου στα 18(!) ευρώ. Και τονίζουμε
το ωρομίσθιο, γιατί σε χώρες σαν τη δική μας που μήνες τώρα τρώει τις
σάρκες της με το... διακύβευμα(!) της μπούρδας, δεκαοκτώ ευρώ τείνει να
γίνει το ανώτατο... ημερομίσθιο με πτυχίο ανωτάτης σχολής και δύο
διδακτορικά.
Στο ίδιο δημοψήφισμα αποφάσισαν αν θα αγοράσουν είκοσι μαχητικά
αεροσκάφη. Εκεί, δεν υπάρχουν Ακηδες ούτε Σέα και Μέα, που ανιδιοτελώς
και με τη βούλα της Βουλής επιλέγουν για το καλό μας. Εκεί κρίνει άμεσα ο
λαός τι τον συμφέρει και τι δρόμο θα πάρει. Οι πληροφορημένοι, οι
ενημερωμένοι γέρνουν την πλάστιγγα και όχι τα τσακάλια. Οι Ελβετοί
βεβαίως δεν υπέκυψαν στην ευκολία της αφίσας, των φλάιερ και της
τηλεοπτικής ρεβεράντζας.
Περπατάμε στους δρόμους και απορούμε. Ολο αυτό το σκουπιδομάνι
με τις τυπωμένες μουτσούνες που τις επεξεργάστηκε βάναυσα το φώτοσοπ,
δεν είχε τίποτα καλύτερο να προτείνει από την υπερέκθεση της
ματαιοδοξίας του;
Κι όλοι οι νυν δήμαρχοι που, για το καλό του τόπου...,
επιδιώκουν την επανεκλογή τους, δεν σκέφτηκαν να προσθέσουν μερικούς
κάδους ανακύκλωσης παραπάνω, ώστε αυτή η χάρτινη πλημμύρα να ανακυκλωθεί
και να μην πάει στράφι;
Γιατί όλο αυτό το χρήμα που ξοδεύτηκε για το
τίποτα θα μπορούσε να ξαναγίνει χρήμα και να επιστρέψει στις τσέπες
όλων.
Πότε θα μάθουμε;
Πότε θα ξυπνήσουμε;
Πότε θα διώξουμε το
νεφέλωμα που κρύβει το χάλι μας;
Πότε θα μετράμε τα λόγια και θ'
αφήνουμε τις πράξεις να κρίνουν το νικητή;
Κι αντί να κάνουμε δημοψήφισμα για το πόσα καναντέρ
χρειαζόμαστε, τώρα που αρχίζουν τα θερινά μπουρλότα, αντί να
προσφεύγουμε στο δημοτικό μας διαμέρισμα για να αποφασίσουμε αν θα
υπερασπιστούμε το νεράκι μας, αν θα παγώσουμε τα δημοτικά τέλη, αν θα
αφήσουμε τη λαϊκή στη θέση της, αν θα αυξηθεί το ψωμί και το γάλα,
σκοτωνόμαστε στα κανάλια για τα φρύδια του ωραίου που μας υπόσχεται ζωή
χαρισάμενη με ξένα κόλλυβα.
Είναι άνιση η μάχη αυτή που δίνει καθημερινά ο Ελληνας με τον
άλλο εαυτό του. Και φοβόμαστε πως είναι μια μάχη χαμένη, μια μάχη που
κρίθηκε πολύ πριν κλείσουν οι κάλπες και τα exit polls, από εκείνους που
δεν είχαν καν, δικαίωμα ψήφου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου