Πριν από 60 χρόνια και στο σπουδαίο
περιοδικό «Νέα Εστία» είχε δημοσιευτεί με εισαγωγή και μετάφραση
Κωνσταντίνου Τσάτσου από τα λατινικά (ο αείμνηστος καθηγητής,
ακαδημαϊκός, υπουργός και Πρόεδρος Δημοκρατίας υπήρξε και δεινός
μεταφραστής του Δημοσθένη και του Σενέκα) μια επιστολή ενός Ρωμαίου
ανθύπατου που είχε υπηρετήσει στην Ελλάδα και συμβούλευε το διάδοχό του
με την αποκτημένη εμπειρία του πώς θα μπορέσει να επιβιώσει σε μια
δύσκολη χώρα, με δύστροπους ανθρώπους, σε δύσκολες εποχές.
Αφού λοιπόν κατέγραφε τις αρετές του ελληνικού λαού, έμενε στα
ελαττώματά του, το ανικανοποίητο της ιδιοσυγκρασίας του χαρακτήρα του,
τις στρεβλώσεις των επιθυμιών του και τη συνεχή απαίτησή του να
εκπληρώνονται ακόμη και οι παράλογες πολιτικές, κοινωνικές και
οικονομικές βουλιμίες του.
Ο απερχόμενος λοιπόν ανθύπατος συμβούλευε το διάδοχό του πως αν
ήθελε να τη βγάλει, τη θητεία του, χωρίς προβλήματα, δεν είχε παρά κάθε
τόσο να υπόσχεται ΑΛΛΑΓΗ.
Είναι κάτι, του σημείωνε, που δεν θα σου
κοστίζει τίποτε και θα έχεις ήσυχο το κεφάλι σου. Θα υπόσχεσαι αλλαγή,
αλλαγές, ανατροπές, αναδομήσεις, εξορθολογισμούς, ανανεώσεις και όταν θα
διαψεύδεσαι ή θα αποτυγχάνεις και θα αρχίζει πάλι η γκρίνια, θα
προτείνεις ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ.
Δεν πέρασαν πολλά χρόνια και ο ίδιος ο Τσάτσος αποκάλυψε πως το
κείμενο εκείνο ήταν δικό του και το εμφάνισε ως μετάφραση και μάλιστα
ξένου και πανάρχαιου αποικιοκράτη, για να δείξει τη διαχρονική
παθογένεια της ελληνικής πολιτικής ζωής.
Την αποκατάσταση της αλήθειας δεν την πληροφορήθηκαν, όπως
φάνηκε, πολλοί και ακόμη και πρόσφατα «διαπρεπείς» συγγραφείς παρέπεμπαν
στο... Ρωμαίο ανθύπατο.
Ενώ τον διέψευδε η ίδια η ζωή αυτής της έρμης χώρας, αφού κάθε
10 χρόνια μετά την απελευθέρωση αυτός ο έρμος τόπος υφίσταται τον
ανεμοστρόβιλο της αλλαγής που μένει πάντα η ίδια, κατά το άσμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου