Zητούν και τα ρέστα οι εθνοπατέρες!

Των ΛΕΥΤΕΡΗ ΓΑΛΑΝΟΥ και ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΥΛΩΝΙΤΗ

Αποκάλυψη-βόμβα! Την ώρα που η κοινωνία στενάζει, εκατοντάδες τέως βουλευτές, χήρες και ανύπαντρες θυγατέρες αποθανόντων εθνοπατέρων με τη νομική υποστήριξη 15 δικηγορικών γραφείων ζητούν τώρα και τα... ρέστα, καθώς με προσφυγές στο Ελεγκτικό Συνέδριο απαιτούν από το Δημόσιο αναδρομικά εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, που, αν επιδικαστούν, θα χρειαστεί ποσό αντίστοιχο σχεδόν με τον μισό προϋπολογισμό της Βουλής για να πληρωθούν.

Σε μία δύσκολη οικονομική συγκυρία για χαμηλόμισθους, μικροσυνταξιούχους και ανέργους, το θέμα έρχεται ξανά στο προσκήνιο της επικαιρότητας μετά την αποκάλυψη της αντιπροέδρου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, Φλωρεντίας Καλδή, στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, ότι υπάρχουν 800 με 850 υποθέσεις βουλευτών συνταξιούχων, οι οποίοι ζητούν αναδρομικά, που σύμφωνα με πληροφορίες, φτάνουν έως και 250.000 ευρώ για τον καθένα.

Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούν ως «σκαλοπάτι» το δεδικασμένο του μισθοδικείου που υπάρχει για τους δικαστικούς, οι οποίοι με τον ν.3620/2007 και την υπουργική απόφαση του 2008 της προηγούμενης κυβέρνησης πήραν αναδρομικές αυξήσεις σε δόσεις για μία 5ετία.

Πρόκειται για τρεις (3) κατηγορίες:

* Αυτοί που τα ζητούν με τη ρύθμιση που ισχύει για τους δικαστές από το 2003 έως το 2007

.

* Εκείνοι που δεν μπήκαν τότε στη ρύθμιση και με μεταγενέστερες προσφυγές ζητούν πλέον και προσαυξήσεις.

* Η τρίτη κατηγορία αφορά από το 2008 και εντεύθεν.

Σε πρώτο βαθμό τέως βουλευτής, ο οποίος ζητούσε ποσό 233.681 ευρώ, δικαιώθηκε, ωστόσο το Δημόσιο έκανε αναίρεση και από τότε το θέμα παραμένει σε εκκρεμότητα. Η κ. Καλδή απαντώντας σε ερωτήσεις βουλευτών εξήγησε πως «έχει ξαναέρθει η απόφαση στο Τμήμα για να δούμε εάν τα παίρνουν οι εν ενεργεία βουλευτές από το 2008 και μετά. Με αυτό το σκεπτικό επέστρεψε η απόφαση στην Ολομέλεια».

Στο θέμα παρενέβη ο τέως πρόεδρος της Βουλής, Απ. Κακλαμάνης, θυμίζοντας ότι η Βουλή αποφάσισε σε ό,τι αφορά τις αναδρομικές αυξήσεις στις αποδοχές των δικαστών, να μην ισχύσει για τους βουλευτές, επισημαίνοντας τον κίνδυνο να υπάρξει ένας «εύκολος συνειρμός στην κοινή γνώμη, που χειραγωγείται σε βάρος του Κοινοβουλίου» - όπως είπε χαρακτηριστικά. Υπενθυμίζεται, ότι το 2008 κάτω από την κατακραυγή της κοινής γνώμης οι πολιτικοί αρχηγοί δεσμεύτηκαν προφορικά να μην πάρουν τις αναδρομικές αυξήσεις οι βουλευτές. Ολοι γνωρίζουν, ωστόσο, πως οι προφορικές δεσμεύσεις, όπως αυτή της Βουλής, είναι ανίσχυρες μπροστά στο δεδικασμένο και δεν δεσμεύουν κανέναν, όπως προκύπτει και από τις εκατοντάδες προσφυγές των τέως βουλευτών που προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη.

Κανείς από τους νυν βουλευτές δεν προκύπτει να έχει ακολουθήσει τη δικαστική οδό -για την καταβολή αναδρομικών- φοβούμενος τη μήνη των ψηφοφόρων του, ο καθένας πάντως γνωρίζει ότι δικαιούται ανά πάσα στιγμή να προσφύγει και σίγουρα όταν εγκαταλείψει οριστικά το Κοινοβούλιο.

Το θέμα αυτό θα παραμένει ανοικτό όσο, με ευθύνη της ίδιας της Βουλής, δεν αλλάζει το Ζ' ψήφισμα του '74 που προβλέπει την ταύτιση των αποδοχών του προέδρου του Αρείου Πάγου με εκείνες των βουλευτών.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στην περίπτωση που ένας τέως βουλευτής με πάνω από 18 χρόνια κοινοβουλευτική θητεία δικαιωθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο, θα του επιδικαστεί το 75 με 80% του ποσού που αναλογεί στα αναδρομικά του προέδρου του Αρείου Πάγου, το οποίο υπολογίζεται σε πάνω από 100.000 ευρώ, ενώ ένας βουλευτής με θητεία 5 ετών, θα λάβει ποσό περίπου 30.000 ευρώ.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΩΝ «ΔΙΕΚΔΙΚHΣΕΩΝ»

«Σκαλοπάτι» για τις προσφυγές το δεδικασμένο των δικαστών

Αναδρομικές αυξήσεις συντάξεων σε βάθος πενταετιών διεκδικούν εκατοντάδες συνταξιούχοι βουλευτές, «πατώντας» στα ψηφίσματα της Βουλής (του 1964 και του 1975), που εξομοιώνουν ουσιαστικά τις αποδοχές των βουλευτών με εκείνες των ανώτατων δικαστών, και αξιοποιώντας τη σταθερή επί δεκατίες νομολογία που δέχεται ως κοινή την τύχη των εκπροσώπων των δύο εξουσιών, με την έννοια ότι κάθε αύξηση αποδοχών ή συντάξεων της μίας επεκτείνεται και στην άλλη.

Με δεδομένο ότι ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου πρέπει να έχει τις υψηλότερες αποδοχές στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, οι δικαστές στις δεκαετίες '80-'90 κέρδισαν αγωγές και αναδρομικά από διαφορές υψηλότερων αποδοχών που έπαιρναν οι διευθυντές του ΕΣΥ λόγω εφημεριών. Οι αυξήσεις επεκτάθηκαν στους εν ενεργεία βουλευτές αλλά και στους συνταξιούχους δικαστές και συνταξιούχους βουλευτές διά της δικαστικής οδού. Η υποχρέωση καταβολής αναγνωρίστηκε και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Η νέα φάση διεκδικήσεων αφορούσε την αντισυνταγματική στάση της Πολιτείας να χορηγήσει μεγαλύτερες αποδοχές από του προέδρου ΑΠ (παρότι αποτελούν το «πλαφόν) στον πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων και σε γενικούς διευθυντές του υπουργείου Οικονομικών. Το αποκαλούμενο «Μισθοδικείο», ακολουθώντας τη νομολογία, δικαίωσε τους δικαστές για αναδρομικές αυξήσεις σε βάθος πενταετίας, που με νόμο του 2007 και υπουργική απόφαση του 2008 αποφασίστηκε να καταβληθούν σε δόσεις (εκκρεμούν ακόμα).

Οι συνταξιούχοι βουλευτές προσέφυγαν στο Ελεγκτικό Συνέδριο (ΕΣ) με παρόμοιες αξιώσεις, ζητώντας για αναδρομικά πενταετίας διαφορές συντάξεων ύψους περίπου 130.000 - 250.000 ευρώ. Οι πρώτες αποφάσεις του ΕΣ στο διάστημα 2008-09 σε επίπεδο τμήματος δικαίωσαν τους συνταξιούχους βουλευτές, ακολουθώντας την «πεπατημένη».

Το Δημόσιο προσέφυγε με αναίρεση στην Ολομέλεια ΕΣ, όπου «μπλοκαρίστηκαν» οι διεκδικήσεις, καθώς επέστρεψαν ουσιαστικά οι υποθέσεις στο αρμόδιο τμήμα, για να ερευνηθεί και αξιολογηθεί το γεγονός ότι τις αυξήσεις (ύστερα από συμφωνία των κομμάτων σε επίπεδο Βουλής) δεν δέχτηκαν να τις πάρουν οι εν ενεργεία βουλευτές.

ΕΘΝΟΣ