FINANCIAL TIMES
Η κρίση των προσφύγων, που ξεπηδά από το ξέσπασμα των συγκρούσεων στη Λιβύη, προσλαμβάνει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις. (...)
Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση μπορεί να φέρνει την Ιταλία και τους Ευρωπαίους εταίρους της ενώπιον μιας πολιτικά λεπτής πρόκλησης, είναι όμως οι βορειοαφρικανικές χώρες αυτές που θα σηκώνουν το βάρος της κρίσης.
Περίπου 500.000 άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τη Λιβύη μέσω των χερσαίων συνόρων. Οι περισσότεροι βρίσκονται στην Αίγυπτο και την Τυνησία, ενώ άλλοι 60.000 είναι στις 4 γειτονικές της Λιβύης χώρες -την Αλγερία, το Τσαντ, τον Νίγηρα και το Σουδάν. Εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι Αφρικανοί, που ζουν και εργάζονται στη Λιβύη, μπορεί να επιδιώξουν απεγνωσμένα να περάσουν τα σύνορα, ιδίως υπό τον φόβο στοχοποίησής τους. (...)
Αν οι δυτικές κυβερνήσεις θέλουν να επιτύχει η αραβική άνοιξη, είναι προς το συμφέρον τους να βοηθήσουν την Αίγυπτο και την Τυνησία, με ανθρωπιστική βοήθεια και χρηματοδότηση. (...) Η διαχείριση του κύματος μετανάστευσης, σε συνεργασία με τους γείτονες της Ε.Ε., είναι σημαντική, θα πρέπει όμως να αποτελεί κοινή ευθύνη και των «27». Γιατί οι μη νόμιμοι μετανάστες μπαίνουν στη Ε.Ε. μέσω Ελλάδας, Ιταλίας, Μάλτας και Πολωνίας. Πολλοί απελαύνονται, αρκετοί όμως παραμένουν. Αν η Ε.Ε. ελπίζει σε μια κοινή προσέγγιση, το έργο της φροντίδας αυτών των μεταναστών δεν θα πρέπει να βαρύνει πρωταρχικά τις πιο εκτεθειμένες στη μετανάστευση χώρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου