Ο νόμος του Ισραήλ

Από τον ΦΙΛΙΠΠΟ ΣΥΡΙΓΟ

Οτι οι νέοι φίλοι μας, οι Ισραηλινοί, εξουσιάζουν την παγκόσμια πολιτική και οικονομία, ότι κυβερνάνε τον κόσμο όλο και από το παρασκήνιο κάνουν ό,τι γουστάρουν, το ξέραμε από παλιά, δεν είναι καινούργιο.

ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ είναι ότι η επιρροή που ασκούν φτάνει μέχρι τον αθλητισμό, παρ' ότι στον τομέα αυτό δεν έχουν να επιδείξουν σημαντικές διακρίσεις, δεν αποτελούν, δηλαδή, κάποιο υπολογίσιμο μέγεθος.

ΕΝΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ τους, που, όμως, επειδή είναι πολύ παλιό δεν προκαλεί πλέον αντιδράσεις, είναι η συμμετοχή τους στα ευρωπαϊκά αθλητικά δρώμενα, παρ' ότι η χώρα τους αποτελεί μέρος της Ασίας!

ΘΥΜΑΜΑΙ παλιότερα, όταν, κυρίως στο μπάσκετ, βρίσκαμε μπροστά μας την εθνική τους ομάδα, ή τη Μακάμπι, η πιο συνηθισμένη μας αντίδραση ήταν του τύπου «μα καλά, τι γυρεύει το Ισραήλ στην Ευρώπη; Γιατί δεν παίζει στη... γειτονιά του;».

ΟΜΩΣ, στη γειτονιά του το Ισραήλ μπορούσε να παίξει μόνο... πόλεμο, γι' αυτό και η Ευρώπη τού άνοιξε τη φιλόξενη αγκαλιά της. Και έτσι σήμερα φτάσαμε στο σημείο, μία ομάδα του, η Μακάμπι, να κάνει άνω-κάτω τη μεγαλύτερη διασυλλογική διοργάνωση του μπάσκετ, το φάιναλ-φορ της Ευρωλίγκας.

ΤΟ ΘΕΜΑ είναι, λίγο ώς πολύ, γνωστό. Ο τελικός γίνεται στις 8 Μαΐου, όταν το Ισραήλ γιορτάζει, με διά νόμου αναστολή κάθε δραστηριότητας των πολιτών του, την ημέρα των πεσόντων. Από τις 7 το βράδυ και μετά, η χώρα νεκρώνει. Αρα, η Μακάμπι, αν προκριθεί στον τελικό, που συνήθως γίνεται κατά τις 9.30 το βράδυ, δεν μπορεί να αγωνιστεί. Απαγορεύεται!

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ, λοιπόν; Η Ευρωλίγκα άρχισε από χθες να βολιδοσκοπεί τις τηλεοράσεις που μεταδίδουν το φάιναλ φορ, για ενδεχόμενη έναρξη του τελικού στις 5.00 μ.μ. και του μικρού τελικού στις 2.15 μ.μ., σκέψη που, αν υιοθετηθεί, θα ισοδυναμεί με πλήρη υποβάθμιση της διοργάνωσης και καταστροφή του τηλεοπτικού προϊόντος.

Η ΚΙΝΗΣΗ αυτή σημαίνει πρώτον, ότι η Ευρωλίγκα ψάχνει να βρει τρόπο για να ικανοποιήσει την ομάδα του Ισραήλ, παρ' ότι αυτή δεν έθεσε το θέμα έγκαιρα, ώστε να παρθούν οι κατάλληλες αποφάσεις. Και δεύτερον, ότι η όποια σοβαρότητα του θεσμού, μαζί με τα εμπορικά συμφέροντα που έχουν επενδυθεί σ' αυτόν, μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, σε σχέση με τη θέληση της ισραηλινής Μακάμπι.

ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ποιο είναι; Οτι το 1991 στο Παρίσι, η ίδια η Μακάμπι είχε παραβιάσει το νόμο, που τώρα ευλαβικά θέλει να τηρήσει. Και επίσης ότι ποτέ μέχρι σήμερα οι διοργανωτές δεν έλαβαν σοβαρά υπόψη τους το θρησκευτικό συναίσθημα των Ελλήνων, οι οποίοι έχουν αναγκαστεί να παίζουν Μεγάλη Τρίτη, Μεγάλη Πέμπτη, Μεγάλη Παρασκευή και ανήμερα του Πάσχα (συνήθως με λαμπρά -είναι αλήθεια- αποτελέσματα!).

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΝΟΜΙΑ, λοιπόν, και την αξιοπιστία της διοργάνωσης, δύο λύσεις υπάρχουν: ή να παίξει η Μακάμπι άνευ όρων στο φάιναλ φορ ή να αποσυρθεί και τη θέση της να πάρει η ομάδα που απέκλεισε στα πλέι οφ, δηλαδή η ισπανική Κάχα Λαμποράλ. Οτιδήποτε άλλο υποβαθμίζει τη διοργάνωση και υποτιμά τις άλλες ομάδες, και πρώτα πρώτα, για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, τον εκπρόσωπο της χώρας μας, Παναθηναϊκό.

fsyrigos@enet.gr