Ας υποθέσουμε ότι όλα πάνε όπως τα έχουν σχεδιάσει οι πολιτικοί της ευρωζώνης. Ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα βρίσκει τρόπο να μαζέψει τους φόρους και επιτυγχάνει να μειώσει το έλλειμμά της, όπως υποσχέθηκε όταν πήρε το οικονομικό πακέτο στήριξης.
Ας υποθέσουμε ότι η νέα κυβέρνηση της Πορτογαλίας, της οποίας θα ηγείται ο Πέδρο Πάσος Κοέλιο, θεσπίζει ένα τρομερό πρόγραμμα λιτότητας κι επίσης ζητάει και λαμβάνει το οικονομικό πακέτο στήριξης που αρνούνταν ο Ζοζέ Σόκρατες.
Ας υποθέσουμε ακόμη ότι ο πρωθυπουργός της Ιρλανδίας Εντα Κένι πείθει τους συναδέλφους του στην Ευρώπη να επιμηκύνουν τον χρόνο αποπληρωμής του δανείου που έχει πάρει η χώρα του και να μειώσουν το επιτόκιο.
Και ας υποθέσουμε ότι όλες οι νέες κυβερνήσεις στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ιρλανδία και τη Γερμανία (αν δεν τα καταφέρει η κ. Μέρκελ να παραμείνει στην εξουσία), στη Γαλλία και την Ιταλία, δεν λυγίζουν από τη λαϊκή πίεση και δεν επιλέγουν την εκλογική επιβίωση έναντι των μέτρων λιτότητας.
Ακόμα και με αυτό το ήπιο σενάριο είναι πολύ πιο πιθανό ότι κάποιο μέλος της ευρωζώνης θα πτωχεύσει, ενώ τα θεμελιώδη οικονομικά προβλήματα που δημιούργησαν την παρούσα κατάσταση θα παραμείνουν άλυτα.
Οι ισπανικές τράπεζες θα συνεχίσουν να έχουν πολλά ημιτελή ακίνητα στα βιβλία τους. Η Πορτογαλία θα συνεχίσει να είναι μια οικονομία με ανειδίκευτους εργάτες.
Η Ελλάδα θα παραμένει μια οικονομία που δεν παράγει τίποτα άλλο εκτός από τουρισμό. Η Ιρλανδία θα μείνει για χρόνια θαμμένη κάτω από τα χρέη που δημιούργησε το τραπεζικό της σύστημα. Και η Γερμανία θα παραμείνει η Κίνα της ηπείρου.
Ωστόσο οι τράπεζες της Γερμανίας θα αποφύγουν την αποτυχία μονάχα αν η χώρα τους συνεχίσει να χρηματοδοτεί τα κράτη-μέλη, τα ομόλογα των οποίων βρίσκονται στα χέρια τους.
Η ευρωζώνη πρέπει να αφήσει τις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα να αναδιαρθρώσουν το χρέος τους.
Στη συνέχεια πρέπει να θεσπίσει τρεις βασικές μεταρρυθμίσεις: την επανεξισορρόπηση, την αναμόρφωση και τη διοικητική διαύγεια.
Ενώ η Γερμανία πρέπει να συνεισφέρει προς αυτή την κατεύθυνση κάνοντας αυτό που οι Ευρωπαίοι ηγέτες ζητούν από την Κίνα.
Πρέπει δηλαδή να δώσει ώθηση στην εσωτερική της κατανάλωση, ώστε τα υπόλοιπα μέλη της ευρωζώνης να αρχίσουν να εξάγουν και κάτι άλλο εκτός από υπηρεσίες. Και οι κατέχοντες την εξουσία στις Βρυξέλλες θα πρέπει να καταλάβουν ότι οι δηλώσεις τους δείχνουν την ικανότητά τους να κατασκευάζουν σαχλαμάρες και την ανικανότητά τους να παίρνουν σκληρές αποφάσεις. Και οι αγορές ομολόγων είναι ζόρικες και στήνουν γιορτή με τις σαχλαμάρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου