"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


O Γκούφυ στο Ελληνικό

Tου Κωνσταντινου Ζουλα

«Μας λείπουν τα σπίτια, τα γραφεία και τα ξενοδοχεία; Ή θα έρθει έστω ένας τουρίστας στην Αθήνα για να παίξει σε καζίνο, επειδή είναι δίπλα στη θάλασσα, όταν υπάρχουν δεκάδες σε κάθε πρωτεύουσα; Εγώ, αν ήμουν Παμπούκης, θα προσπαθούσα να κάνω το Ελληνικό, πάρκο της Disney»! Η παρέμβαση διέκοψε τη συζήτηση για το ποια επένδυση θα ήταν ικανή να αναστρέψει τη μιζέρια της χώρας μας. Και καθώς το κλίμα είχε βαρύνει στην παρέα, όλοι προτρέψαμε τον εμπνευστή της να την αναπτύξει.

Σκεφθείτε τι οφέλη θα είχε η ελληνική οικονομία από ένα τέτοιο πρότζεκτ, είπε και συνέχισε: τη βροχερή Eurodisney στη Γαλλία την επισκέπτονται κάθε χρόνο 15 εκατομμύρια τουρίστες(!) κι ας είναι 50 χλμ. από το Παρίσι. Η όλη επένδυση το 1992 ξεπέρασε τα 40 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ προσέφερε δουλειά σε 15.000 Γάλλους πολίτες. Δεν θα ήταν, λοιπόν, μια καταπληκτική ιδέα να δημιουργηθεί στην παραλία της Αθήνας ένα νέο τέτοιο πάρκο που χάριν και μόνον του καιρού μας θα προσέθετε στη χώρα εκατομμύρια τουρίστες και μάλιστα όλο τον χρόνο; 

Φανταστείτε πόσα εκατοντάδες πακέτα ιντερνετικών προσφορών θα δημιουργούσε για την Ελλάδα μια τέτοια εκδρομή, όπου ένα τριήμερο στο Ελληνικό θα συνδυαζόταν με πολυήμερες αποδράσεις στο Αιγαίο. Βάζω στοίχημα ότι με το ελληνικό δαιμόνιο, ο ίδιος ο Μίκυ, ο Γκούφυ και ο Ντόναλντ θα συνόδευαν τα παιδιά και τους γονείς τους με λεωφορεία κατευθείαν στο λιμάνι του Πειραιά για να πάνε «σφαίρα» στα νησιά μας.

Τα επιδοκιμαστικά χαμόγελα της παρέας «προσγείωσε» έτερος φίλος. Αυτό που συνυπολογίζεις, είπε, είναι ότι για να έρθει εδώ η Disney θα αξίωνε να πάρει το Ελληνικό με πολύ προνομιακούς όρους στους οποίους θα αντιδρούσε προφανώς η Αριστερά, όπως βέβαια και τη διαβεβαίωση –ποιος θα την έδινε;– ότι οι δήμαρχοι πέριξ του αεροδρομίου δεν θα διαδήλωναν καθημερινά έξω από το πάρκο για να λιντσάρουν ακόμη και τον Σκρουτζ...

Εν πάση περιπτώσει, σας μεταφέρω τη μάλλον τρελή αυτή ιδέα, γιατί στο τέλος της συζήτησης όλοι συμφωνήσαμε σε κάτι μάλλον αυτονόητο: αν κάτι εμφανώς λείπει από την κυβέρνηση, είναι ένα συγκροτημένο και κυρίως πρωτότυπο σχέδιο που θα διαφοροποιήσει την Ελλάδα έναντι των ανταγωνιστριών της χωρών, αξιοποιώντας το μοναδικό προτέρημα που μας έχει απομείνει: Τον καιρό, τα νησιά μας και ό,τι, τέλος πάντων, σχετίζεται με τον τουρισμό. Ενα σχέδιο, δηλαδή, 4 - 5 μεγάλων πρότζεκτ ικανών, όχι μόνον να γίνουν ανάχωμα στην ανεργία, αλλά κυρίως να προσελκύσουν περισσότερους τουρίστες. Δηλαδή, ξένο χρήμα στην οικονομία. Δεν ξέρω αν ο Μίκυ, οι 300 του Λεωνίδα ή ένα διαστημικό κέντρο μπορεί να προσφέρει μια τέτοια λύση, αλλά ας αντιληφθούν επιτέλους οι κρατούντες ότι εκτός από τους Καταρινούς στον Αστακό και την επανάσταση του αυτονόητου, χρειάζεται και φαντασία.

AΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ
Την μοίρα του Ελληνικού σε περίπτωση που δεν χρησιμοποιηθεί έστω και μέρος του ως αεροδόμιο  την έχει προβλέψει με σαφήνεια ο Δάσκαλος: Θα γίνει ένας απέραντος μητροπολιτικός Κ#λος...
(Εδω θα είμαστε...)

Δεν υπάρχουν σχόλια: