Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΥΒΑΡΑ
ΣΤΗ ΖΩΗ ΛΕΝΕ πως πρέπει να εύχεσαι να μη σου δώσει ποτέ ο Θεός όλα όσα μπορείς να αντέξεις! Στην πολιτική δεν υπάρχει μέχρι τώρα ανάλογη ρήση. Παρατηρώντας όμως όλα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας, καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι αν είσαι πολιτικός, πρέπει να εύχεσαι να μη σε βάλουν να κάνεις όλα όσα μπορείς να φανείς πρόθυμος να κάνεις... Γιατί, τότε, η κατρακύλα δεν έχει σταματημό!
ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός μιας μικρής χώρας που αντιμετωπίζει σοβαρό δημοσιονομικό πρόβλημα και για να σε βοηθήσουν οι δανειστές σου, ζητάνε να κόψεις μισθούς και συντάξεις από αυτούς στους οποίους μέχρι χτες έταζες αυξήσεις. Το κάνεις ο σοσιαλιστής, τι να κάνεις!
ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ δεν το βρίσκουν αρκετό αυτό και σου ζητάνε να διώξεις και δημοσίους υπαλλήλους, στο πλαίσιο της απαραίτητης εξυγίανσης. Το κάνεις κι αυτό, ο σοσιαλιστής, τι να κάνεις!
ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΕΤΑ οι δανειστές και σου λένε, «κοίτα να δεις, θα αλλάξεις και τις εργασιακές σχέσεις, θέλουμε διαρθρωτικές αλλαγές». Ακούγεται λογικό, λες «ναι», ο σοσιαλιστής, τι να κάνεις! Τι ακριβώς εννοούν, δεν έχεις καταλάβει, στέλνεις όμως μια υπουργό σου, την πιο σοσιαλίστρια που διαθέτεις και της το εξηγούν: «Θα προχωρήσεις σε μείωση μισθών χωρίς όρους και προϋποθέσεις και σε απελευθέρωση των απολύσεων», της εξηγούν.
Και τώρα τι κάνεις, ο σοσιαλιστής; Ψάχνεις να βρεις μέσα σου μπας και υπάρχουν αντιστάσεις. Μα πού να τις βρεις, αφού σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, είσαι πια πρόθυμος να πέσεις όσο πιο χαμηλά γίνεται...
ΑΦΟΡΜΗΣ ΔΟΘΕΙΣΗΣ από τις ατέλειωτες δυνατότητες που έχει ένας άνθρωπος –κι ένας πολιτικός– να λέει «ναι», αναρωτιέται κανείς τι νόημα έχει η πολιτική, όταν η άσκησή της περιορίζεται στην υλοποίηση αποφάσεων οι οποίες λαμβάνονται ερήμην του πολίτη και του πολιτικού που υποτίθεται ότι τον εκπροσωπεί; Είναι επαρκής δικαιολογία για μια εκλεγμένη κυβέρνηση ότι κάνει –αναγκαστικά– πράγματα με τα οποία διαφωνεί, γιατί έτσι την «υποχρεώνουν»; Η μόνη δηλαδή αποστολή στην οποία μπορεί να ανταποκριθεί μια εκλεγμένη κυβέρνηση είναι να νομιμοποιεί με την παρουσία της ειλημμένες αποφάσεις, ακόμη κι αν αυτές δεν υπακούουν σε καμιά πολιτική λογική, μόνο και μόνο γιατί έτσι υπαγορεύουν οι δανειστές;
Αλήθεια, σε ποιο εγχειρίδιο διδάσκεται ότι η κατάργηση της δημοκρατίας είναι το βήμα πριν τη χρεοκοπία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου