Το Κυπριακό σε προδιαγραμμένη πορεία...

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΛΛΗΚΑΣ.

Πρώην υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου

Στην Τριμερή συνάντηση της Νέας Υόρκης συμφωνήθηκε όπως: 

-Πραγματοποιηθεί νέα συνάντηση των τριών στη Γενεύη, στις 29 Ιανουαρίου, όπου οι «δύο ηγέτες» θα παρουσιάσουν στον γ.γ. «πρακτικό σχέδιο» για το πώς θα ξεπεράσουν τα προβλήματα και τα αδιέξοδα που παρουσιάζονται στις συνομιλίες

- Ο γ.γ. ετοιμάσει ενδιάμεση έκθεση τον Φεβρουάριο για την πρόοδο των συνομιλιών. Και θα ακολουθήσει νέα συνάντηση των τριών τον Μάρτη. 

Με βάση την τραυματική εμπειρία του 2004, αλλά και την κοινή λογική δημιουργούνται μια σειρά από προβληματισμοί και ερωτήματα:

- Τι σημαίνει «πρακτικό σχέδιο» υπερπήδησης των προβλημάτων και αδιεξόδων στις συνομιλίες; Είναι τεχνικής φύσεως τα προβλήματα ή μήπως οφείλονται σε απόκλιση ως προς τη μορφή και το περιεχόμενο της λύσης; Κι αν οι «δύο ηγέτες» ήξεραν τους «πρακτικούς τρόπους» γιατί δεν τους εφαρμόζουν μόνοι τους;

- Μήπως τον Γενάρη ο γ.γ. του ΟΗΕ θα ζητήσει από τους Χριστόφια - Ερογλου να καταθέσουν έγγραφο καταγραφής των συγκλήσεων και αποκλίσεων με στόχο να «κλειδώσει» τις συγκλήσεις; (Που παρεμπιπτόντως αποτελούν οδυνηρές υποχωρήσεις μόνο της ελληνικής πλευράς.)

- Τι θα περιλαμβάνει η Ενδιάμεση Εκθεση -που κρίνεται τόσο σημαντικό και επείγον- που δεν μπορεί να περιμένει την εξαμηνιαία έκθεση του Μαΐου; Μήπως η έκθεση με τη συμπερίληψη των συγκλήσεων προδιαγράψει νέα διαδικασία συνομιλιών σε ένα αυστηρό χρονοδιάγραμμα, τύπου Μπούρκεστονγκ;

- Αν τον Μάρτη οι «δύο ηγέτες» ανακοινώσουν στον γ.γ. του ΟΗΕ ότι δεν κατέληξαν σε συμφωνία, ο κ. Μπαν Κι Μουν έχει τις εξής επιλογές:

α. Να ζητήσει τον Ιούνιο από το Συμβούλιο Ασφαλείας να κηρύξει αδιέξοδο στις συνομιλίες, επιρρίπτοντας στη μία ή και στις δύο πλευρές τις ευθύνες.

β. Να προτείνει στο Συμβούλιο Ασφαλείας την αποχώρηση της ειρηνευτικής δύναμης από την Κύπρο, κρίνοντας το Κυπριακό ως μη επιλύσιμο πρόβλημα. (Η αλλαγή όρων εντολής της που οδηγεί σε αποαναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας απαιτεί ομοφωνία στο ΣΑ, που δύσκολα θα επιτευχθεί.)

γ. Με δεδομένο ότι οι συνομιλίες γίνονται στη λογική, στη φιλοσοφία και επί της δομής του Σχεδίου Ανάν, ο γ.γ. θα μπορούσε να ενσωματώσει τις συγκλήσεις στο Σχέδιο Ανάν (προσαρμόζοντάς το ανάλογα) και να το καταθέσει, στη συνάντηση τον Μάρτη, στους δύο ηγέτες ζητώντας τους όπως ολοκληρώσουν τον διάλογο επί αυτού του «νέου» σχεδίου μέχρι τον Ιούνιο (τελειώνουν οι εκλογές σε Κύπρο και Τουρκία). Αν αυτό δεν επιτευχθεί, τότε θα ακολουθήσει η διεθνής διάσκεψη που θα δώσει τη λύση.

Ασφαλώς ο γ.γ. μπορεί να επιχειρήσει συνδυασμό αυτών των επιλογών. Οποια, όμως, επιλογή κι αν κάνει ο Μπαν Κι Μουν, είναι φανερό ότι οι εξελίξεις είναι ετεροβαρείς σε βάρος της ελληνικής πλευράς. Γι’ αυτόν, ακριβώς, το λόγο η τουρκική πλευρά δεν έχει κανέναν λόγο να είναι συναινετική στην παρούσα διαδικασία. Αντίθετα, έχει κάθε λόγο να κωλυσιεργεί. 

Το ερώτημα είναι τι κάνει η ελληνική πλευρά. Πώς αντιδρά, ποια είναι η στρατηγική και τακτική της δικής μας πλευράς σ’ αυτή την προδιαγραμμένη πορεία; Υπάρχει στρατηγική ή μήπως «προχωρούμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα», όπως πρόσφατα δήλωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Δ. Χριστόφιας;

ΕΘΝΟΣ