Του ΓΙΩΡΓΟΥ Π. ΜΑΛΟΥΧΟΥ
O,τι και να πει κανείς, τελικά, είμαστε αξιοθαύμαστος λαός. Εντελώς μεταμοντέρνος. Δεν μας πιάνεις πουθενά. Η εναλλαγή της διάθεσής μας είναι ταχεία, σαν το πέρασμα των νεφών μπροστά απ΄ τον ήλιο μια μέρα του φθινοπώρου. Γιατί, είχαμε δεν είχαμε, τη λύση τη βρήκαμε. Εύκολα και γρήγορα: έρχεται το ιππικό. Θα μας σώσουν οι Κινέζοι!
Και, για βοήθεια, δίπλα στους κοκκινόχρυσους δράκους που θα ανοίγουν το στόμα και αντί να ξερνάνε φωτιές θα σκορπάνε λεφτά, θα παραταχθούν και τα μαύρα καθαρόαιμα άτια απ΄ το Κατάρ που θα σέρνουν κάρα με πετροδολάρια... Συμπέρασμα; Μια χαρά!
Δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα. Μπόρα ήταν και πέρασε... Ε, δεν το λέμε ακόμα, γιατί θα μας πάρουν με τις πέτρες, όμως, μεταξύ μας θα αρχίσουμε και να κλείνουμε και το μάτι: το μόνο που μας μένει τώρα, είναι να δούμε πώς θα φάμε και αυτά τα λεφτά, όπως τόσα χρόνια τρώγαμε εκείνα των κουτόφραγκων που πλέον μας τελείωσαν- σαν δεν ντρέπονται οι αχάριστοι...
Οι επενδύσεις και του Κατάρ, και της Κίνας, και όποιου άλλου θέλει να φέρει τα λεφτάΔεν συνιστούν όμως και τη λύση του προβλήματός μας. Δεν είναι ο από μηχανής θεός του Ευριπίδη. Από μηχανής θεός ούτε υπήρξε, ούτε υπάρχει, ούτε θα υπάρξει. Και ούτε πρέπει να υπάρξει. Γιατί αυτό που ζει σήμερα η χώρα είναι μια πολύ σκληρή πραγματικότητα. Δεν είναι ταινία γουέστερν. του στην Ελλάδα, είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενες. Και αποτελούν, για την ανάταξη από την ύφεση, τον κορυφαίο απ΄ όλους τους στόχους που μπορεί να έχει σήμερα η Ελλάδα.
Εχουμε μια ύφεση καλπάζουσα. Εχουμε μια ανεργία που επισήμως, στο προχθεσινό σχέδιο προϋπολογισμού, προβλέπεται για το 2011 στο 14% και στην πραγματικότητα θα είναι ουσιωδώς μεγαλύτερη. Εχουμε έναν καταιγισμό φορολογικής πίεσης που θα εξαντλήσει τους πάντες. Και έχουμε προβλεπόμενα δημόσια έσοδα πολύ φιλόδοξα, που δεν θα τα πιάσουμε. Και όλα αυτά δεν πρόκειται να τα αντιμετωπίσει ούτε ο Ευριπίδης με τα σύμβολά του που προφανώς δεν τα καταλάβαμε ούτε φυσικά και ο κινέζικος δράκος.
Το μόνο που μπορεί να γίνει για να αντιμετωπιστούν είναι να αλλάξουμε ριζικά. Και αυτό δεν γίνεται ούτε ανώδυνα ούτε εύκολα. Δεν είναι καν βέβαιο αν γίνεται.
Γιατί έχει να κάνει με τη βαθύτερη ψυχική και την πνευματική μας υπόσταση, των οποίων κατ΄ εξοχήν προϊόν είναι κι αυτό το κράτος, που δεν αποτελεί παρά το οξύ σύμπτωμα ενός άλλου βάθους, όπου δεν υπάρχουν ούτε Κινέζοι, ούτε Αμερικανοί, ούτε Γιαπωνέζοι ή όποιοι άλλοι.
Υπάρχουμε μόνον εμείς, η σοβαρότητα και το κουράγιο μας. Και αν λείψουν αυτά, το τέλος του έργου δεν θα φέρει την υπογραφή του Ευριπίδη. Αλλά του Αισχύλου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου