Αστεία πράγματα

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Αλλά αυτό το «μακροπρόθεσμα» είναι παραπλανητικό για την οικονομία.

Μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί

John Maynard Keynes

Καιρός να απομυθοποιήσουμε ελαφρώς τα πράγματα. Μη μας πάρει και από κάτω. Οχι, δηλαδή, ότι η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας είναι ρόδινη ή ότι το μέλλον διαγράφεται λαμπρό. Αλλά δεν είμαστε και για διαγραφή. Ούτε και του πεταματού.

Βέβαια, όταν λέμε απομυθοποίηση εννοούμε να εξακριβώσουμε πού ακριβώς εντοπίζεται το χάλι μας. Διότι εδώ επιχειρείται παραπειστική μετακύλιση χαλιού (η γενική είναι από το χάλι, όχι το χαλί).

Μας λένε ότι το πρόβλημα είναι το δημοσιονομικό. Αστεία πράγματα. Το πρόβλημα είναι η ύφεση - το σχεδόν πτωχευμένο κράτος είναι το σύμπτωμα και όχι η αιτία.

Μας λένε ότι χωρίς δημόσιο χρήμα δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί η ανάπτυξη. Αστεία πράγματα. Εν μέσω ύφεσης το κράτος ούτως ή άλλως αδυνατεί να εισπράξει. Ο,τι πάρει από τις περικοπές θα το χάσει -και σε μεγαλύτερο βαθμό- από τη μείωση των φορολογικών εσόδων, που η ίδια η δημοσιονομική πειθαρχία θα έχει προκαλέσει.

Το κράτος δεν υποφέρει πρωτίστως από τα οικονομικά του. Η διαφθορά και η γραφειοκρατία είναι το πραγματικό χάλι, απλώς το κρύβουμε κάτω από το χαλί. Διότι, τι τέλος πάντων χρωστάμε; Τριακόσια δισεκατομμυριάκια, δηλαδή βαριά το 2% του ΑΕΠ της Ε.Ε. Σιγά τα ωά. Η εξυπηρέτησή τους κοστίζει γύρω στο 12% του συνόλου των κρατικών δαπανών. Περίπου τόσο είναι και το λογιστικό κόστος της γραφειοκρατίας. (Προσέξτε, μόνο το λογιστικό).

Με άλλα λόγια, μόνο με στοιχειώδη διοικητική ευελιξία εξοικονομούσαμε την αναχρηματοδότηση του φοβερού τάχα μου τέρατος. Χώρια οι μίζες. Χώρια η απώλεια φορολογικού εσόδου από τα διαφυγόντα κέρδη επενδυτικών προγραμμάτων και επιχειρηματικής δραστηριότητας, που κάθονται στον βάλτο της γραφειοκρατίας.

Περιμένοντας 49 άδειες από υπουργεία και υπηρεσίες (φανταστείτε μόνο τα λαδώματα), και να ξεμπέρδευες μόνο με αυτά, καλά θα ήταν, παίζει -ακόμη και μετά την τελική αδειοδότηση- να φας και καμιά προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας, οπότε, χέσε μέσα, πάνε τα λεφτουδάκια σου στις ελληνικές καλένδες.

Θα μου πείτε, επιχειρηματική ασυδοσία; Δεν κατάλαβα. 'Ή μήπως φαντάζεστε πως η κρατική αβελτηρία και διαφθορά θα μας γλιτώσει από την πρώτη;

Η χώρα δεν παράγει τίποτα. Εντεκα εκατομμύρια νοματαίοι μόλις και βγάζουν 250 δισεκατομμύρια ετησίως. (Συγκρίνετε με τα ΑΕΠ άλλων, πληθυσμιακά παρεμφερών, ευρωπαϊκών κρατών.) Σε αυτά τα λεφτά τη μεγαλύτερη συμβολή έχουν -κρατηθείτε- το εμπόριο (δηλαδή, ό,τι αγοράζουν τα νοικοκυριά), το σχεδόν χρεοκοπημένο κράτος και ο εν πολλοίς ανυπόληπτος τουρισμός.

Τι χρέος λοιπόν και τι spread, τι πιστοληπτική αναξιοπιστία της χώρας και τι τερατώδεις κερδοσκόποι. Αστεία πράγματα. Το 75% του χρέους το χρωστάμε σε ευρωπαϊκές τράπεζες, κυρίως γαλλικές και γερμανικές. Λέτε να μην ιδρώνουν για τα λεφτουδάκια τους και να μας αφήσουν έτσι;

Αφήστε που υπάρχει και το ΔΝΤ. Φτηνό και ζεματιστό χρήμα. Και το κυριότερο: τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα που θα απαιτούσε ο ανήλεος αυτός νεοφιλελεύθερος οργανισμός, η σοσιαλιστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τα έχει ήδη πάρει.

πηγη ελευθεροτυπια