Επάγγελμα αγρότης

Του ΑΝΔΡΕΑ ΚΟΡΑΚΑ

korakasmail@yahoo.gr

Πως προσδιορίζεται το επάγγελμα του αγρότη; Ποιοι κανόνες ρυθμίζουν τα δικαιώματα και υποχρεώσεις του επαγγέλματος; Στις προηγμένες χώρες της ΕΕ, τα ερωτήματα αυτά έχουν απαντηθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εδώ και πολλά χρόνια.

Οι δικαιούχοι αγροτικών ενισχύσεων της ΚΑΠ στη χώρα μας είναι περίπου 830 χιλ. όσες και οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Είναι όλοι αυτοί επαγγελματίες αγρότες; Όχι βέβαια. Σημαντικό τμήμα των επιδοτούμενων είναι μόνιμοι κάτοικοι αστικών κέντρων, ιδιοκτήτες ως επί το πλείστον μικρών κτημάτων και αγροτεμαχίων, που ενοικιάζονται με άτυπες ή και προφορικές συμφωνίες , σε αγρότες που διαμένουν σε αγροτικές περιοχές.

Ολες οι έρευνες δείχνουν ότι η ελληνική γεωργία δεν εξασφαλίζει πλήρη απασχόληση στους αγρότες της. Ο μέσος χρόνος απασχόλησης όσων εργάζονται με τον ένα ή άλλο τρόπο στη γεωργική παραγωγή, καλύπτει μόλις το 44% του ετήσιου χρόνου πλήρους απασχόλησης όπως τον ορίζει η Εurostat.

Το πλεονάζον εργατικό δυναμικό στη γεωργία, εύρισκε σε άλλες εποχές διέξοδο στα εγχώρια αστικά και βιομηχανικά κέντρα και ως επί το πλείστον στο εξωτερικό. Στην εποχή μας, στις πλέον αναπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες η « αγροτική έξοδος » δε διεξάγεται με μαζικές μεταναστεύσεις από την ύπαιθρο στις πόλεις ή/ και στο εξωτερικό. Γίνεται εντός της υπαίθρου, στις πάλαι ποτέ αγροτικές ενδοχώρες, με μείωση του αριθμού των αγροτών, αύξηση των μη γεωργικών επαγγελμάτων και δημιουργία θέσεων απασχόλησης στούς τομείς της μεταποίησης, και των υπηρεσιών. Εξάλλου οι κοινωνίες της υπαίθρου και των αγροτών υιοθετούν καταναλωτικά πρότυπα παρόμοια με αυτά των αστικών κέντρων. Τις εξελίξεις αυτές είδαμε και στη χώρα μας. Ο πληθυσμός των αγροτικών περιοχών στο σύνολο της επικράτειας μειώθηκε στην εικοσαετία 1961-81, από 44% σε 30%. Εκτοτε μειώθηκε ελάχιστα και μετρήθηκε το 2001 σε 27%. ( στοιχεία ΕΣΥΕ).

Ακόμη και σήμερα, την ελληνική γεωργία κινεί πλεονάζον εργατικό δυναμικό, σε σημαντικό βαθμό μεγάλης ηλικίας, με έλλειμμα τεχνικών και διαχειριστικών γνώσεων. « Το φλέγον πρόβλημα δεν είναι η αναγνώριση των κατά κύριο επάγγελμα αγροτών. Το ζητούμενο είναι με τι προσόντα θα προικίσουν οι πολιτικές μας τους αγρότες της νέας εποχής».

Η γεωργική ανάπτυξη δεν μπορεί να ευδοκιμήσει σε φθίνουσες κοινωνικά, οικονομικά και οικολογικά περιοχές και τοπικές κοινωνίες. Η μερική απασχόληση στη γεωργία και η ετερο-απασχόληση σε μη γεωργικές εργασίες είναι απολύτως αναγκαίες εξελίξεις. Προς τι οι διακρίσεις υπέρ των κατά κύριο επάγγελμα αγροτών και πόσο αντικειμενικά και εφαρμόσιμα τα κριτήρια αναγνώρισής τους;

Οι αγρότες του 2020 και πέρα, πρέπει να έχουν εκπαιδευτεί και να καταρτίζονται διά βίου, σε νέες τεχνικές παραγωγής, ποιοτικής και περιβαλλοντικής γεωργίας, οικονομικής διαχείρισης, στη χρήση της πληροφορικής, της γεωργίας ακριβείας, της συνετής διαχείρισης των υδατικών πόρων, της συγκρότησης και διαχείρισης σύγχρονων εκμεταλλεύσεων και επιχειρηματικών συνεταιρισμών κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα.

Χρειαζόμαστε για το μέλλον αγρότες όχι μόνο με πιστοποιητικά, αλλά κυρίως με επαγγελματικά προσόντα.