"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΗΛΙΘΙΟΙ - ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΓΑΛΛΙΑ: Η διεθνής του πολακισμού

 

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Μην τρέφετε φρούδες ελπίδες. Οσοι επιθυμείτε να κατοχυρώσετε τον Πολάκη ως ΠΟΠ, όπως η φέτα ή ο «ελληνικός ποιμενικός», θα αντιμετωπίσετε σκληρό ανταγωνισμό. Το είδος φύεται και στις καλύτερες δημοκρατικές οικογένειες, αυτές που συνηθίζουμε να αντιμετωπίζουμε ως πρότυπα.  

«Οι οπαδοί του Ολάντ, οι “ολαντιστές”, είναι σαν τους κοριούς. Χρησιμοποιείς τα ισχυρότερα όπλα που έχεις για να τους αντιμετωπίσεις. Εξαφανίζονται από το κρεβάτι σου και ενώ νομίζεις ότι έχεις εξασφαλίσει την υγεία της Αριστεράς, έπειτα από λίγο ξαναρχίζει η φαγούρα». Την ιστορική δήλωση έκανε η Σοφί Σικιρού, της Ανυπότακτης Γαλλίας.  

Ιστορική για δύο λόγους. 

Πρώτον διότι, ως γνωστόν, οι κοριοί έχουν εισβάλει στα κρεβάτια της ταλαίπωρης χώρας έπειτα από δεκαετίες

Δεύτερον, διότι η δήλωσή της δίνει τον τόνο της ασυνεννοησίας που επικρατεί στο στρατόπεδο του Νέου Λαϊκού Μετώπου. Οι «κοριοί» είναι υποτίθεται σύμμαχοι της Ανυπότακτης Γαλλίας. Μαζί τους κέρδισαν τις εκλογές, και μαζί τους ελπίζουν να συγκυβερνήσουν. Η δήλωση έγινε όσο οι συνιστώσες του Νέου Λαϊκού Μετώπου πάλευαν, επί ματαίω, να αποφασίσουν ποιον θα προτείνουν για πρωθυπουργό. Απέρριπταν τα ονόματα το ένα μετά το άλλο και στο τέλος αποχώρησαν ησύχως. 

Αυτά έχουν οι ευκαιριακές συμμαχίες. Μόλις πετύχουν τον στόχο τους δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Το περίφημο «Ουφ» της «Λιμπερασιόν» μετά την αδυναμία της Εθνικής Συσπείρωσης να κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία ξεφούσκωσε αμέσως μετά την εκφορά του.  

«Ουφ», και τώρα τι κάνουμε;

Τη θυμάστε τη Βενεζουέλα;  

Κάποτε θα μας έδινε πετρέλαιο κι εμείς θα της δίναμε τομάτες, ή αγγούρια αν δεν κάνω λάθος. 

Ευτυχώς εμείς την ξεχάσαμε τη Βενεζουέλα. Η Γαλλία όμως τη θυμάται ακόμη. Ο κ. Μελανσόν τη θεωρεί πρότυπο καθεστώς, συγγενικό με τη «δημοκρατία» του Ροβεσπιέρου. Και νομίζει ότι αυτός έχει το δικαίωμα να κυβερνήσει τη Γαλλία ενώ έχει λιγότερες έδρες από την Εθνική Συσπείρωση της Λεπέν και την ίδια στιγμή αντιμετωπίζει τους «συμμάχους» ως κοριούς. Σε πείσμα των αριθμών ισχυρίζεται πως το εκλογικό σώμα τού έδωσε εντολή να εφαρμόσει το πρόγραμμά του.  

Αν του είχε δώσει την εντολή θα εμφανιζόταν στον Μακρόν και θα του έλεγε: ιδού ο πρωθυπουργός σας.  

Ομως δεν μπορεί. Και στρέφεται εναντίον των συμμάχων του.

Ας μη γελιόμαστε. Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο είναι...

 

 μια φούσκα, σαν το «ουφ» της «Λιμπερασιόν». Δεν έχει να προτείνει τίποτε στη Γαλλία εκτός από την προοπτική της Βενεζουέλας και τον πρωτόγονο αντισημιτισμό του. Και την εχθρότητα. Δεν διαφωνείς με τον αντίπαλο. Τον θεωρείς εχθρό σου και θέλεις να τον εξοντώσεις. 

Ο πολακισμός ως διεθνιστική ιδεολογία. Το τελευταίο στάδιο του αριστερισμού στις δυτικές δημοκρατίες.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια: