Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
Περισσότερο ως αστείο εις βάρος του Γιώργου Παπανδρέου μου φάνηκε στην αρχή παρά ως κάτι σοβαρότερο. Εννοώ τις «πληροφορίες», που αμέσως διαψεύστηκαν από αμφότερες τις πλευρές, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να ενταχθεί στη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Φαντάσου, φίλε μου! Υπάρχει, λοιπόν, κάποιος που θέλει να ενταχθεί στη Σοσιαλιστική Διεθνή…
Αστείο.
Ταυτοχρόνως όμως το λες και εξυπηρέτηση προς τον ΓΑΠ, καθώς από αυτό μαθαίνουμε:
α) ότι υπάρχει η Σοσιαλιστική Διεθνής, μολονότι έχει προ πολλού περιέλθει σε κατάστασης αφανείας·
β) ότι ο Γιώργος εξακολουθεί να προεδρεύει της Διεθνούς – δηλαδή, η Διεθνής υπάρχει, αλλά είναι σαν να μην υπάρχει.
Αναρωτιέμαι πόσα χρόνια έχουν περάσει από την προηγούμενη φορά που μία μνεία στη Σοσιαλιστική Αφανή (όπως θα έπρεπε να λέγεται σωστότερα) κατάφερε να βρεθεί για μία μέρα στην πολιτική επικαιρότητα, έστω και μιας μικρής χώρας όπως η δική μας.
Ουδείς έχει ασχοληθεί για χρόνια με τη συγκεκριμένη οργάνωση, η οποία έχει εξελιχθεί σε μία τριτοκοσμική Βαλχάλα συνταξιούχων αφρικανών πολιτικών, που βλέπεις στα πρόσωπά τους το παράπονο ότι η ζωή δεν τους έδωσε την ευκαιρία να κάνουν μια ωραία δικτατορία στη χώρα τους.
Αν πράγματι στον ΣΥΡΙΖΑ πίστεψαν κάποια στιγμή ότι ενδεχόμενη ένταξή τους στη Σοσιαλιστική Αφανή θα μπορούσε να εξαργυρωθεί σε ψήφους από το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ, τότε ...
η απελπισία τους πρέπει να καλπάζει ανεμπόδιστη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου