Από την αρχαιότητα ο αριθμός 12 έχει ιδιαίτερη συμβολική σημασία και ιδίως στις θρησκείες: 12 οι θεοί του Ολύμπου, 12 οι φυλές του Ισραήλ, 12 οι Απόστολοι του Χριστιανισμού κ.ο.κ.
Δώδεκα είναι και οι θέσεις που συμπυκνώνουν την ιδεολογία του κόμματος Βαρουφάκη και οι οποίες ανακοινώθηκαν από τον ίδιο, με δημοσίευση στην ιστοσελίδα του, ανήμερα του Αγίου Πνεύματος – επιλογή που ίσως δεν είναι συμπτωματική, λαμβανομένης υπόψη της μεγάλης ιδέας που τρέφει για τον εαυτό του ο αρχηγός.
Μην περιμένετε εκπλήξεις στον Δωδεκάλογο του Βαρουφάκη.
Θα βρείτε τα αναμενόμενα: Grexit, διαγραφή χρέους, διεθνισμός, Παλαιστίνη, σύγκρουση με την Ευρώπη και τα τοιαύτα.
Ισως η περισσότερο διαφωτιστική από αυτές (παρά την ασάφειά της), για το μέλλον που οραματίζεται το άλλοτε «asset» του Αλέξη Τσίπρα, είναι η δέκατη θέση. Εκεί, ονομάζεται το μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης που έχει στον νου του και το οποίο βαπτίζει «Πράσινη Μετακαπιταλιστική Φεμινιστική Κοινή Ευημερία». Αναφέρει, επίσης, τα τέσσερα βήματα που πρέπει να γίνουν (τα ονομάζει «ανάσες») ώστε «να ενθουσιάσουμε τους ανθρώπους μας εκεί έξω», όπως το έθεσε στη σχετική ομιλία του στο συνέδριο. Ούτε εδώ συναντούμε εκπλήξεις: κούρεμα χρεών (η περίφημη σεισάχθεια των αγανακτισμένων της πλατείας), ανάληψη των κόκκινων δανείων από το Δημόσιο, έκδοση εθνικού νομίσματος («αν χρειαστεί», όπως σημειώνει σε μία επίδειξη μαύρου χιούμορ…) και λαϊκή κυριαρχία στη δημόσια περιουσία.
Φυσικά, στο κείμενο δεν εξηγείται πουθενά πώς θα επιτευχθούν οι συγκεκριμένοι στόχοι. Το πιθανότερο είναι ότι δεν το ξέρει ούτε ο ίδιος. Αλλωστε, τα πρακτικά ζητήματα πάντα τα περιφρονούσε ως υποδεέστερα της ευφυΐας του, κάτι που το απέδειξε στο διάστημα της υπουργίας του στην πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα με την απόλυτη αδιαφορία του για τα θέματα καθημερινής διαχείρισης. Ωστόσο, έχει φροντίσει να βρει τα ονόματα – και μάλιστα αρχαιοελληνικά – των παρεμβάσεων με τις οποίες θα μεθοδεύσει τη μετάβαση στην «Πράσινη Μετακαπιταλιστική Φεμινιστική Κοινή Ευημερία», έστω και να δεν έχει ιδέα για το περιεχόμενό τους. Κλασικός Βαρουφάκης, δηλαδή, αντάξιος της προέλευσης του ονόματός του. Χάρη σε αυτόν, εξάλλου, οι μπαρούφες στα ελληνικά λέγονται πλέον βαρούφες.
Διασκεδαστικότερη όμως είναι η πέμπτη θέση στον Δωδεκάλογο, όπου...
θίγεται το υπαρξιακό του κόμματός του.
«Γιατί υπάρχουμε;» Θέτει το ερώτημα ο ίδιος και απαντά: «Γιατί το Μέρα25 καλωσορίζει το μίσος και το μένος του εγχώριου κατεστημένου»!
Εδώ αποκαλύπτεται (όχι ότι θέλει και πολύ άλλωστε…) ο αβυσσαλέος ναρκισσισμός του.
Ποιο μίσος και ποιο μένος;
Χλεύη και σαρκασμός στη χειρότερη περίπτωση, σε καμία όμως μίσος και μένος.
Το μίσος και το μένος προϋποθέτουν φόβο και η γραφικότητα ποτέ δεν προκαλεί φόβο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου