Toυ ΠΕΤΡΟΥ ΛΑΖΟΥ
Η απόφαση της κυβέρνησης να επιδοτηθεί ο εμβολιασμός των νέων 18-25 ετών με €150/άτομο, είναι βαθιά προβληματική.Για τον απλούστατο λόγο ότι εφαρμόζει κίνητρο για την υλοποίηση μιας ενέργειας η οποία θα έπρεπε να είναι αυτονόητη.
Ο εμβολιασμός (όλων και όχι μόνο των νέων) είναι πρώτον η απόλυτη εφαρμογή του ενστίκτου καθώς εξυπηρετεί απόλυτα το ίδιο συμφέρον του ατόμου για την επιβίωσή του και δεύτερο αποτελεί καθήκον προς την κοινωνία η προστασία των αδυνάτων. Τουλάχιστον έτσι μας μάθαιναν στο ελληνικό σχολείο παλιότερα...
Ο ορισμός αμοιβής για την εφαρμογή ενός θεμελιώδους, αρχέγονου ενστίκτου και την τέλεση ενός ύψιστου κοινωνικού καθήκοντος, υποβαθμίζει και προσβάλλει τους πάντες.
Πρώτα απ’ όλους, τους ίδιους νέους που με "δόλωμα", με "καρότο" αν θέλετε, μερικές δεκάδες ευρώ καλούνται να κάνουν αυτό που θα έπρεπε να θέλουν αυθόρμητα να πραγματοποιήσουν, μετά την κυβέρνηση που με €150 προσπαθεί να "εξαγοράσει" τη διάθεση και την θέληση της νεολαίας. Πραγματικά πολύ "φθηνό" και πολύ "λίγο".
Τέλος, η απόφαση υποβαθμίζει ολόκληρη την κοινωνία καθώς αφενός επιβραβεύεται μια νοοτροπία που επιβάλλει να παραβλέπονται αρχές και αξίες έναντι χρηματικού τιμήματος (κάποιοι θα μπορούσαν να το πουν εξαγορά συνείδησης) και αφετέρου αποδεικνύεται αδύναμη να καθοδηγήσει τους μελλοντικούς της πυλώνες και να τους θεμελιώσει σε βάσεις πολύ πιο στέρεες, από ένα χαρτζιλίκι-τσοντάρισμα στις διακοπές της νεολαίας.
Δηλαδή τι θα πρέπει να γίνει αν π.χ. αύριο το πρωί, τα πιτσιρίκια κάθε οικογένειας αρχίσουν ν’ απαιτούν επιπλέον χαρτζιλίκι π.χ. για να πλένουν τα δόντια τους πρωί και βράδυ; Ή για να διαβάζουν τα μαθήματά τους;
Άδικο θα έχουν να παραδειγματιστούν από την απόφαση της κυβέρνησης;
Οι υπερασπιστές της απόφασης επικαλούνται την απροθυμία των νέων και την ανάγκη να τους δοθούν κίνητρα για να εμβολιαστούν. Γεγονός το οποίο, με την αναφορά του και μόνο, δείχνει πόσο προβληματική είναι η κατάσταση. Είναι οι ίδιοι που σε διαφορετικές στιγμές αναρωτιούνται, διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους, γιατί οι νέοι "κάθονται στις καφετέριες και περιμένουν να τους βάλει ο μπαμπάς στο Δημόσιο"...
Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και εάν θεωρήσουμε πως ήταν απαραίτητη η παροχή κάποιου κινήτρου για να εμβολιαστούν οι νέοι, υπήρχαν δεκάδες (αν όχι εκατοντάδες) άλλοι τρόποι. Από τη διοργάνωση πάρτι μέχρι την πραγματοποίηση κληρώσεων με "αντικείμενα του πόθου" αυτών των ηλικιών.
Διότι είναι πολύ διαφορετικό να δώσεις από €150 σε 1.000 νέους από το δώσεις σε όλους την ευκαιρία να κερδίσουν π.χ. 2 super cars με τα έξοδα τους πληρωμένα και απαλλαγμένα φορολογίας για τα επόμενα 5 χρόνια! Ή να μπουν στην κληρωτίδα υποτροφίες για προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές σε μεγάλα ξένα αλλά και ελληνικά πανεπιστήμια! Ή η δυνατότητα πραγματοποίησης κάποιας "τρελής" επιθυμίας! Ή, ή, ή, ή...
Πάμπολλοι οι τρόποι να δοθούν πραγματικά κίνητρα, χωρίς να υπάρξει ούτε η παραμικρή αίσθηση συναλλαγής. Όπως είπε κάποτε και μια ψυχή: "Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο".
Δυστυχώς όμως, κάποιοι πολύ "φορτωμένοι" από τα βάρη της εξουσίας...
δεν χρησιμοποίησαν παραγωγικά αυτό που ο καλός Θεός τους χάρισε ανάμεσα στ’ αυτιά τους και η χώρα αποδείχθηκε ο παράδεισος του νταραβεριού, για μία ακόμη φορά.
Κρίμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου